Batı ekonomilerinde, insan kaynağının ve teknolojinin üretim kapasitesinde birleşmesinin sonuçları oldukça belirgindir. Üretim ve üreticinin kabiliyetinin artırılması, katma değer yaratılması ve ülkeye istihdam ve ekonomik kaynak akışının sağlanması, çağdaş demokratik hukukun adil bir şekilde işlediği ülkelerde özellikle Almanya gibi Avrupa’nın lider ülkelerinde etkin bir şekilde gerçekleştirilmektedir.
Almanya gibi birçok sektörü inceleme fırsatı bulduğum ülkede, mesleki eğitimle başlayan ve insan kaynağının niteliğine göre teknolojinin kullanılmasını önemseyen bir sistem gözlemlenmektedir. Almanya, Avrupa’nın en çok göç alan ülkelerinden biridir ve göçün demografik yapısını değiştirmesine rağmen, ülkenin faydası için çalışan bireylerin gayretlerini ve ülkenin hukukuna saygılarını görmekteyiz.
Üretimin Ar-Ge ile başladığı mikro işletmelerden, orta ve büyük işletmelere kadar bu sistemi başarıyla kullanan bireylerin oluşturduğu işletmeler, ülkelerine yüksek katma değer ve istihdam sağlamaktadır. Almanya, yaklaşık yarım asırdır göç hareketini etkin bir şekilde yönetebilmekte ve bu sayede ülkenin birçok alanında farklı ülkelerden gelenlerin ekonomiye katkı sağlamasını sağlamaktadır.
Göç ve göçmenlik, 20. ve 21. yüzyıllarda yoksulluk ve savaşlar nedeniyle ekonomisi ve demokrasisi daha iyi olan ülkelere doğru gerçekleşmektedir. Ancak 21. yüzyılın son çeyreğinde plansız göçmenlik artmaktadır. Ülkelerin kendi halklarının ekonomik ve sosyal anlamda yoksullaşmasını ve kültürel erozyona uğramasını önleyebilmeleri için insan kaynağı ve teknoloji gibi unsurları yönetebilmeleri kaçınılmazdır.
İnsanın doğası gereği, kendini güvende hissettiği, sağlıklı koşullarda yaşamını sürdürmek ister. Bu nedenle insanların göç etmesi ve yeni toplumların bir parçası olmaları, özgün bir mücadele gerektirir. Avrupa ülkelerinin birçoğunda mesleki eğitim, genel eğitime oranla daha fazla önemsenmektedir. Ancak kendi ülkemizde, mesleki eğitimi genel eğitimle bırakın önüne geçirmeyi, hatta geri düşürmemek için çaba sarf etmediğimizi görüyorum.
Özgürce yaşayabilecekleri ve ekonomik özgürlüklerini sürdürebilecekleri ülkelerin cazibesi, göçün devam edeceği bir gerçektir. Ancak dünyadaki adaletin ve huzurun sağlanması için adil bir hukuk ve gelir düzeninin tüm dünya halklarına ulaşması gerekmektedir. Bu süreç, emperyal ülkelerin kendi çıkarlarına dikkat ederken, diğer ülkelerin haklarının yok olmasına seyirci kalmasıyla kabul edilemez bir hale gelmektedir.
Sonuç olarak, dünya huzurunun ve adil bir düzenin sağlanması zorlu bir süreçtir; ancak, insan haklarının ve yaşam standartlarının korunması için bu mücadele verilmelidir. Gelecek nesiller için daha iyi bir dünya için adil bir şekilde çalışmalı ve adaletin sağlanması için kararlılıkla hareket etmeliyiz. Bu çaba, insanlığın ortak iyiliği için vazgeçilmezdir ve dünyada barış ve refahın temelini oluşturacaktır.
