Kıbrıslının enteresan bir özelliği vardır. Baş edemeyeceği kadar büyük sorunlarla karşılaştığında ilk yaptığı iş en yakınındakilerini acımasızca eleştirmektir. “Dost tırmağı” derin ben buna. Suçlayarak, iz bırakacak şekilde yaralayarak ortaya çıkan sorundan kurtulacağını zanneder Kıbrıslı. Veya yansıtarak sorumluluktan uzaklaşacağını. Bu topraklarda...
Yıllar olmuş İstanbul’u görmeyeli. Nedense kulaklarımda hep o müstehzi alay: - Ankara’nın en çok nesini seversin? - İstanbul’a dönüş yolunu... Bu kez tamam bu şehri terk ediyorum. Bizans artığı surlar ve günaha davet eden çan sesleri. La ilahe illalah nidalarıyla...
Çocukluğumuzdan ve ilk gençlik yıllarımızdan arta kalan anılarımıza kafeste beslediğimiz kuşlar damgasını vurur hep. İlk çözümlemesini Vamık Volkan hocadan dinlemiştik. Gettolara sürülen bir yaşamın simgesiydi onlar. Kendimizle birlikte kafeste esarete mahkum ettiğimiz kuşlar evimizin baş köşesindeydiler hep. “Bir gün çıkıp...
İslam’ın Kıbrıs’ta kurumsal olarak yayıldığı tarih olan 1571’den 1980’li yıllara kadar yani dört yüz küsur yıl cami imamları ve müezzinleri Kıbrıslı Türkler idi. Yeni nesil pek tanık olmayabilir ama geçmişte özellikle köylerde bir akrabamız veya çok iyi tanıdığımız bir köylümüz...
Bilgisayarın ve internetin yeni ortaya çıktığı zamanlara ait bir karikatür görmüştüm; Anne ve baba internet üzerinden evin üst katındaki odasında bilgisayar başında oturan çocuklarına “yemek hazır, seni bekliyoruz” diye yazıyorlardı. Gülüp geçmiş, “yok da o kadar” gibi bir ruh haliyle,...
Bir Hint öyküsüdür: Kedi korkusundan devamlı endişe içinde yaşayan bir fare vardır. Büyücünün biri fareye acır ve onu bir kediye dönüştürür. Fare,kedi olmaktan son derece mutlu olacağı yerde bu kez de köpekten korkmaya başlar. Büyücü bu kez onu bir kaplana...
Tanrı Azrail’e sormuş; “Her gün bu kadar can alıyorsun. Ne hissediyorsun?” Azrail yanıt vermiş; Fırtınalı bir denizde, salın üstünde bebeği ile birlikte dalgalarla boğuşan kadının canını aldığımda çok üzülmüştüm. Ama zalim bir kralın gırtlağına çöktüğümde mutlu olmuştum. Tanrı şöyle demiş;...
Bir bahar vakti gitmiştim o topraklara. “Göbekli Tepe” henüz ortalarda yoktu. “Tarihin sıfır noktasına ulaştık, tarih yeniden yazılıyor” söylemleri de yoktu. Kanla sulanıyordu hergün ve her noktası yağmalanıyordu. Yüz binlerce insan dolaşıyordu sokaklarında ama iki duble rakı taşlanıyordu. Hala hüküm...
Rahmetli babam, “bizim için değil bu yağmurlar” derdi. Mayıs’ın bitimiyle birlikte kavrulmaya başlayan bu topraklarda yaşayan her türlü canlının yaşam sigortası bugünlerde yağan yağmurlardır. Ta Ekim’in serin rüzgarlarına ve ilk damlalarına kadar. Kıbrıslı yazın kabus gibi sıcaklarını klimalı ortamlarda atlatmasını...
“Amerika Birleşik Devletleri’nin bir kadın başkanı olması fikri güzel” dedim. Yüzünü ekşiterek yanıt verdi; “Fakat o Hillary değil…” Bunu söyleyen Amerikalı bir kadındı. Poli’de masmavi bir sabahtı. Balıkçı sandallarına eşlik eden su kuşlarının kanat sesleri duyulurdu sadece kımıltısız ve adeta...