Bir Hint öyküsüdür:
Kedi korkusundan devamlı endişe içinde yaşayan
bir fare vardır.
Büyücünün biri fareye acır ve onu bir kediye dönüştürür.
Fare,kedi olmaktan son derece mutlu olacağı yerde bu kez de köpekten korkmaya başlar.
Büyücü bu kez onu bir kaplana dönüştürür.
Kaplan olan fare, sevinemez ve avcıdan korkmaya başlar.
Büyücü bakar ki, ne yaparsa yapsın farenin korkusunu yenmeye imkan yok. Onu eski haline döndürür.
Ve der ki,
“Sen cesaretsiz ve korkak birisin. Sende sadece bir farenin yüreği var. O yüzden ben sana yardım edemem.”
Ünlü yazar Shakespeare:
“İnsanların çoğu kaybetmekten korktuğu için sevmekten korkuyor..
Düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için.
Konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için.
Yaşlanmaktan korkuyor, gençliğin değerini bilmediği için.
Unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi bir şey vermediği için.
Ve ölmekten korkuyor, aslında yaşamayı bilmediği için.”
***
Tanrı Azrail’e sordu:
-Durmadan can alırsın. Hiç acımaz mısın, yüreğin burkulmaz mı?
Azrail:
– Deniz üstündeki salda bir anne ile bebeği vardı, kadının canını alırken fena oldum; dalgaların ortasındaki tahta parçasında yalnız bıraktığım küçük çocuğa çok acıdım.
Ama bir başka gün, canını aldığım bir zalim hükümdarın soluğunu keserken çok sevinç duydum.
Tanrı dedi ki:
– Canını alırken sevinç duyduğun hükümdar, denizdeki sal üzerinde yalnız bıraktığın çocuktu.”
***
Almanya’da bir lise müdürü, her eğitim öğretim yılı başında öğretmenlerine şu mektubu gönderirmiş.
“Bir toplama kampından sağ kurtulanlardan biriyim.
Gözlerim hiçbir insanın görmemesi gereken şeyleri gördü.
İyi eğitilmiş ve yetiştirilmiş mühendislerin inşa ettiği gaz odaları, iyi yetiştirilmiş doktorların zehirlediği çocuklar, işini iyi bilen hemşirelerin vurduğu iğnelerle ölen bebekler, lise ve üniversite mezunlarının vurup yaktığı insanlar.
Eğitimden bu nedenle kuşku duyuyorum.
Sizlerden isteğim şudur.
Öğrencilerinizin insan olması için çaba harcayın.
Çabalarınız bilgili canavarlar ve becerikli psikopatlar üretmesin.
Okuma yazma, matematik, çocuklarınızın daha fazla insan olmasına yardımcı olursa ancak o zaman önem taşır.”
