KKTC’nin covid-19 ile ilk tanışması 10 Mart 2020’de oldu. Neredeyse üzerinde tam bir yıl geçti. Bu olaydan 3-5 gün sonra da okulları kapattık. Öyle bir kapattık ki bir daha doğru dürüst açamadık. Aşağı yukarı aynı dönemlerde Avrupa’da da okullar kapandı. Birçok Avrupa ülkesi okulları Mayıs ve Haziran ayında tekrar açmıştı. Biz ise 0 vaka olmasına rağmen o dönemde okulları açmayı cesaret edemedik. İşi Eylül’e bıraktık.
Gerek sendikalar ve birçok uzman gerekse bu satırların yazarı olarak ben, Eylül ayında okulları açmadan önce öğretmenlere ve okul çalışanlarına test yapın dedik. Yapılmadı. Eylül’de okullar açılmadan kapandı. Ekim’de okulları açtık, yine öğretmenlere test yapın dedik yine yapılmadı. Bugünlerde günde 5-6 bin test yapabilen bir devlet, elbette 3-5 gün içinde öğretmenlere test yapabilirdi. Ocak ayının başında okulları yeniden kapatmak zorunda kaldık. Bu süreçte bazı öğretmenlerin covid-19 pozitif vakası olduklarını yaşayarak gördük. Bir türlü devletimiz öğretmenlerine test yapamadı.
Ocak ayında ülkede bu kez aşılama işlemi başladı. Eğer yüz yüze eğitime başlama niyeti varsa, öğretmenlerin erken bir zamanda aşılanması gerektiğini söyledik. Neysa ki Milli Eğitim ve Kültür Bakanı da bir süredir “öğretmenleri ve okul çalışanlarını aşılamadan yüz yüze eğitim başlamayacak” diyor. İyi güzel de sayın bakan, aşılama ne zaman olacak? Bu konuda kamuoyunda aydınlatıcı bir bilgi yok.
Tüm uğraşlara rağmen online eğitimden ciddi oranda öğrenci yararlanamazken, zenginle fakir, özel okul ile devlet okulu arasındaki uçurum git gide açılırken, yüz yüze eğitim daha fazla ötelenemez.
Eğer bu ülkede eğitim önemli ise ki önemlidir. Öğretmenlerin aşılanma sırası ön sıralarda olmalıdır. Yaşlılar, sağlık çalışanları, kronik hastalığı olanlar, dezavantajlı bireyler aşılamada tüm dünyada önceliklidir. Öğretmenler de birçok meslek grubu gibi hemen ardına gelebilir.
Bu ülkede resmi verilere göre ilk ve ortaöğretimde çalışan öğretmen sayısı 5 bin 800 civarındadır. Yine aynı şekilde okullarda çalışan hademe, sekreter ve diğer çalışanlar da 2 bin 700 civarıdır. Yüz yüze eğitimin başlayabilmesi için toplam 8 bin 500 kişi aşılanması gerekmektedir.
Ancak gel gör ki ülkede birinci doz aşı işinin durdurulduğu söyleniyor. Elde kalan aşılar ikinci doz aşılama için kullanılıyor. Bütün umutlar başbakanın Ankara ziyaretine bağlanmış durumda… Bu ziyaret sonrasında ülkeye yeni aşıların geleceği ümit ediliyor.
Böylesi bir ortamda da Milli Eğitim ve Kültür Bakanı: “öğretmenleri şu gün aşılamaya başlıyoruz” diyemiyor. Ancak yüz yüze eğitime başlama niyeti varsa aşı konusunda ısrarcı olması ve önceliği alması gerekiyor. Aksi taktirde bu yıl yüz yüze eğitimi unutmamız gerekecek.
Sakın ola birileri çıkıp da; “online eğitim yapılır, eğitim kaybı yoktur” demesin. Bal gibi da ciddi bir eğitim kaybı vardır. Hele hele devlet ilkokullarında bu çok daha hissedilir durumdadır. İkinci öğretim yılını da kaybetme aşamasındayız. Bu çocuklara yazık etmeyin. En erken bir zamanda öğretmenleri aşılayın ve yüz yüze eğitime başlayın. Bu eğitim kayıplarının etkilerini gelecek yıllarda çok net göreceğiz. Trafikte zaman zaman duyuyoruz; “zincirleme kaza” diye… Eğitimde eğitim kayıplarının çocuklarımızda yaratacağı etki de öyle olacaktır. Bu zararın neresinden dönersek kardır.
Çok acil yüz yüze eğitim…
