TEDBİRLER YETERSİZ: Kadına şiddetin artarak devam ettiği ülkelerden biri de KKTC. Resmi kayıtlar yüzlerce kadının şiddet mağduru olduğunu gözler önüne serdi. Her yıl şiddete maruz kalan yüzlerce kadın polise başvurup devletten yardım istiyor
DEVLETTEN DESTEK YOK: KKTC’de, devlete ait bir kadın sığınma evi yok. Devlet bu konuda elini taşın altına koyanlara da destek vermiyor. SORÖV Kadın Sığınma Evi de, devletten destek bulamadığı için ancak 8 yıl ayakta durabildi
SUSMAYIN: Dayak yediler, aç bırakıldılar, çocuklarlıyla birlikte sokağa atıldılar ama hiçbir zaman yılmadılar. Şiddetle mücadeleyi tercih eden şiddet mağduru kadınlar, hemcinslerini de susmamaları konusunda uyardı
Duygu ALAN
Bugün “Kadına Yönelik Şiddetle Mücadele Günü”. Tüm dünyada ve Türkiye’de her 25 Kasım’da kadına şiddet ve kadın cinayetleri protesto ediliyor. Devleti yönetenler, sivil toplum örgütleri, sürekli olarak kadına şiddetin nasıl önlenebileceği, devletin şiddet mağduru kadınlar için politikalarının ne olması gerektiği hususunda seminerler düzenliyor, konferanslar veriyor veya basın açıklamaları yapıyor. Ancak devletin bu hususta “sosyal devlet” olma sorumluluğunu yerine getirmemesinden dolayı, kadına yönelik şiddet halen birçok ülkede artarak devam ediyor.
Kadına yönelik şiddetin artarak devam ettiği ülkelerden biri de Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti.
Yüzlerce kadına ve çocuğa yuva oldu
KKTC’de gün geçmiyor ki bir veya daha fazla kadın şiddete maruz kalıyor. Kadın, ya dayak yiyor, ya aşağılanıyor ya ekonomik özgürlüğü elinden alınıyor hatta öldürülüyor.
Kadına şiddetin hız kesmediği KKTC’de halen daha devletin kontrolünde olan bir kadın sığınma evi yok. Bu konuda elini taşın altına koyanların önü de devlet eli ile kesiliyor.
Sosyal Riskleri Önleme Vakfı (SORÖV) buna en büyük örnek.
Sosyal Riskleri Önleme Vakfı (SORÖV) Kadın Sığınma Evi, 8 yıl boyunca, Küçük Kaymaklı bölgesinde tamamen gönüllük esası ile şiddet mağduru yüzlerce kadına ve bu kadınların çocuklarına yuva oldu. Şiddet, ekonomik zorluklar, psikolojik durumlar, madde bağımlılığı ve eğitimde eşitsizlik” gibi direkt kadını ve çocukları ilgilendiren konularda projeler üretip hizmetler verdi. Ancak devletten destek görmeyen SORÖV Kadın Sığınma Evi, ne yazık ki, Temmuz 2016’da faaliyetlerini durdurmak zorunda kaldı.
Ülkede şuanda şiddet mağduru kadınların sığınabileceği tek yer Lefkoşa Türk Belediyesi’nin kadın sığınma evi.
SORÖV Elele Kreşi ile kadınlara destek olmaya devam ediyor
Sosyal Riskleri Önleme Vakfı (SORÖV) Mütevelli Heyeti Başkanı Hatice Düzgün, vakıf çatısı altında faaliyet gösteren Kadın Sığınma Evi’nin kapılarını kapatmak zorunda kaldı ancak kadının yanında durmaktan hiç vazgeçmedi. Bireysel ve vakıf olarak halen çok sayıda kadına maddi ve manevi destek sağlıyor.
Düzgün, Sosyal Riskleri Önleme Vakfı bünyesindeki Elele Kreşi ile kadınlara destek olmaya devam etti.
Ekonomik güçlük yaşayan kadınların iş bulup çalışabilmesi için çocuklarını güvenle bırakacağı bir merkez olan Elele Kreşi’nde halen onlarca çocuk, eğitim görüyor, geleceğe tam donanımlı bir eğitim ile hazırlanıyor.
Şiddet mağduru kadınlardan hemcinslerine çağrı
Sosyal Riskleri Önleme Vakfı (SORÖV)’den destek alan ve hayatlarının belli bir döneminde şiddete maruz kalan kadınlar, “25 Kasım Kadına Yönelik Şiddetle Mücadele Günü” dolayısıyla Havadis’e konuştu. Şiddetin en yakın tanığı olan bu kadınlar, yaşadıklarını okuyucu ile paylaştı, halen şiddet gören kadınlara Havadis aracılığı ile “şiddete boyun eğmeyin, susmayın” çağrısı yaptı.
Düzgün: Güvenin temeli güvence
Sosyal Riskleri Önleme Vakfı (SORÖV) Mütevelli Heyeti Başkanı Hatice Düzgün, Sosyal Riskleri Önleme Vakfı’nın ekonomik gelişmelerin çeşitli toplum kesimleri arasında ortaya çıkardığı eşitsizliklerin ve sosyal farklılıkların giderilmesi hedefine yönelik sosyal adalet anlayışı ile çalışmalar yaptığını anlattı.
Kadınların temel ihtiyaçları karşılandığı ve güvence altına alındığı ölçüde kişiliklerini ve topluma olan güven duygularını geliştirebildiğini söyleyen Düzgün, şunları kaydetti:
“Biz vakıf olarak onların en kıymetlileri çocuklarına kreş hizmeti vererek ekonomik, sosyal, psikolojik boyutları olan yoksulluk ile mücadele etmelerini sağlıyoruz. İnsan haklarına uygun bir yaşamın kapılarını onlar için aralıyoruz.”
Emine Varan: Şiddetin her türüne maruz kaldım
“41 yaşında 6 çocuk sahibi bir kadınım. Şiddetin her türlüsü gördüm. Üstelik de önce babam sonra iki eşim en sonunda da evladımdan şiddet gördüm. Ailem arkamda durmadı. Hem fiziksel, hem ekonomik, hem psikolojik hem de cinsel şiddete maruz kaldım. Aldatıldım, sokakta aç kaldım, dayak yedim, dışlandım. İki kez evlilik yaptım, ikisi de beni çalıştırır, kazandığım parayı elimden alıp, kumarda, eğlencede ve başka kadınlarla yerdi. Ben çocuklarımla aç, açıkta kaldım. Benim yaşadığım hayat, aile içi huzursuzluk çocuklarımın da bireysel gelişimlerini olumsuz etkiledi ve başlarına kötü şeyler geldi. Suçlara bulaştılar. Evsiz sokaklarda kaldım, en küçük çocuğumu bir harabede doğurdum, sonra arkadaşımın evine sığındım. Halen arkadaşımın yanında kalıyorum. Evlatlarımın her biri bir yerde. Yaşadığımı yaşayan kadın yok adeta ama dayandım, sabrettim ve ayakta kaldım. Hayatta sadece Sosyal Riskleri Önleme Vakfı (SORÖV) Mütevelli Heyeti Başkanı Hatice Düzgün’den yardım ve destek gördüm. Maddi manevi bana yardımcı oldu. Çocuğum şimdi Elele Kreşi’nde ben de gönül rahatlığı ile çalışıyorum. Kazancım ancak karnımızı doyurmamıza yetiyor ama çok şükür. Benim kadınlara çağrım, erkeklere boyun eğmesinler, ezilmesinler.”
Ferhan Yurdaşık: Yılmayın, mücadeleye devam edin
“54 yaşında 3 çocuk annesiyim. En küçük çocuğum 1 yaşındayken eşim ‘Arabistan’a çalışmaya gidiyorum. Para biriktirip ev alacağım’ diye bıraktı bizi gitti ve gidiş o gidiş. Geri dönmedi. Çocuklarımı tek başıma büyüttüm, şu anda en küçük çocuğum 22 yaşında. Fakat geçen 21 yılda çok kötü günler yaşadım. Vakıflardan, bazı derneklerden ve kuruluşlardan yardım istedim hep reddedildim. Hem evimin erkeği hem kadını oldum. Eşim tarafından hem ekonomik hem de psikolojik şiddete maruz kaldım. Beni bıraktı, üç çocukla ekonomik şiddete maruz kaldım, kadınlık gururum kırıldı. Fakat hepsi geçti. Benim şiddet mağduru kadınlara çağrım, ezilmesinler, haklarını her şeyden önce bir insan olduklarını önce kendileri bilsin ve ayakta dursunlar, yıkılmasınlar. Geçen yıllar, gençliğimi ve sağlığımı aldı gitti ama altın gibi 3 evlat bıraktı.”
Sevinç Dinçer: KKTC’de kadın yerin dibinde
“36 yaşında ve 2 çocuk annesi bir kadınım. Ben psikolojik ve ekonomik şiddet mağduru bir kadınım. Çocuğum 3 yaşındaydı. Ekonomik olarak ciddi sıkıntı içerisindeydim ve çalışmak zorundaydım. Ancak, çocuğum çok küçüktü, bakacak kimsem de yoktu. Komşuya da bırakamazdım. Tam da bu noktada Sosyal Riskleri Önleme Vakfı (SORÖV) Mütevelli Heyeti Başkanı Hatice Düzgün, bana el uzattı. Çocuğumu vakıf bünyesindeki Elele Kreşi’ne verdim. Gönül rahatlığı ile iş buldum ve çalıştım. Halen çalışıyorum. Ancak iş aradığım süre içerisinde birçok kez psikolojik şiddete maruz kaldım. İş için çaldığım birçok kapıdan, sırf bakımlı bir kadın olduğum için ‘Senin yardıma, işe ne ihtiyacın var. Sen git, daha ihtiyaçlılar gelsin’ ve benzeri sözler işittim. Yardıma ihtiyacım olduğuna inandırmam için illaki yırtık elbiseler mi giymeliydim veya ağlamalı mıydım? Çok kapıdan hoş olmayan şekillerde geri çevrildim. Sonunda iş buldum ve bu süreç içerisinde Hatice Düzgün’ün maddi manevi desteğini gördüm. O olmasaydı bugün bu noktada olmazdım. KKTC ne yazık ki ataerkil bir yapı var. Ne kadar kadın hakkına saygı duyan bir toplum gibi görünsek de işin aslı böyle değil. Bir barda çalışan kadını örnek verelim, sabah kahvelerinde bu kadının dedikodusu var, bu kadın çarşıda, sokakta her yerde aşağılanıyor. Herkes yüz çeviriyor. KKTC’de kadın ne yazık ki yerin dibinde ve adeta birer köle. Kadın haklarını savunmak veya kadına hakkettiği insani muameleyi göstermek veya kadın hakları savunucu olmak eline pankart alıp sokağa çıkmak ile veya her iki lafın başında ‘Kadına şiddete hayır’ demek ile olmuyor. Daha gerçekçi ve somut desteğe ihtiyaç var. Sosyal Riskleri Önleme Vakfı (SORÖV) Mütevelli Heyeti Başkanı Hatice Düzgün, yıllardır bu ülkede bir şekilde şiddet mağduru olmuş veya yardıma ihtiyacı olan kadınlara maddi manevi destek sağlıyor. Bir bakan destek verse çok daha fazla sayıda kadına el uzatılacağına inanıyorum.”
Nevruz Yaman: Muhakkak bir dost eli var
“23 yaşında 1 çocuk annesiyim. Ben ekonomik ve psikolojik şiddet mağduru bir kadım. Çocuğum çok küçüktü ve bana çok bağlı bir çocuktu. Fakat ekonomik durumum iyi olmadığı için çalışmak zorundaydım. Çocuğumu da yanımda götürebileceğim birçok iş kolunda başvurularım oldu ancak hangi kapıyı çaldıysam yüzme kapandı. Sonra Elele Kreşi’ne başvurdum. Sayın Hatice Düzgün, hiç ikiletmedi ve beni işe aldı. O günden beri hem çocuğuma bakıyorum hem de kreş bünyesinde çalışıp ekmeğimi kazanıyorum. Sayın Düzgün’e bir hayat borçluyum. Bana el uzattı. Şiddet illaki dayak yemek değildir. Benim de şiddet mağduru kadınlara çağrım, muhakkak bir umut, bir yerlerde elinizi sımsıkı tutacak bir dost eli, temiz bir yürek vardır. Yeter ki vazgeçmeyin ve umudunuzu yitirmeyin.”
Nahide Biçer: Güneş muhakkak doğacak
“25 yaşında, 2 çocuk annesiyim. Çok zor günler yaşadım. Maddi durumum çok kötüydü, eşim hastaydı ve çalışmak zorundaydım. Fakat çocuğuma bakacak biri olmadığı için çalışamıyordum. Onu bırakacak bir yerim yoktu. Mağduriyetim, Elele Kreşi’nin kapısında son buldu. Eğer Elele Kreşi olmasaydı ve Hatice Düzgün elimden tutmasaydı çok daha zor günler yaşayacaktım. Şimdi gözüm kapalı çocuğumu kreşe bırakıp gidip çalışıyorum. Minnettarım. Ben de hem ekonomik hem de psikolojik şiddet mağduruyum. Çok kapıdan çevrildim, türbanlı olduğum için birçok kişi tarafından hor görüldüm. Üniversite mezunu olmadığım için aşağılandım. Ama hiç yılmadım. Benim şiddet mağduru kadınlara çağrım, umudunuzu kaybetmeyin ve mücadele etmeye devam edin. Hakkınızı bilin ve koruyun. Susmayın. Güneş muhakkak doğacak.”
