Ülke covid-19 ile tanışalı tam bir yıl oldu. Bu bir yılda okullar genellikle kapalı kaldı. Dünyanın birçok yerinde bunun tam tersi oldu ve genellikle okullar açıktı. Yani okulların açık olduğu günler kapalı olduğu günlerden çok fazlaydı. Biz ise çocukları covid-19’dan koruyacağız diye okulları kapattık, çocukları evlere hapsettik. Bu bir yıl boyunca yazdığımız yazıların birçoğunda okulların kapalı kalması, çocuklar üzerinde olumsuz etkiler yaratacağını dilimiz döndüğünce anlattık.
Geçtiğimiz günlerde Kıbrıs Türk Pediatri Kurumu (KTPK) bu konuda çok önemli bir açıklama yaptı ve şöyle dedi: “Yaşamımızın her alanında etkisini gösteren bu salgın geleceğimiz olan çocuklarımızı da derinden etkilemiştir. Okulların kapanması ile sadece akademik başarı yönünden değil ayni zamanda psikososyal gelişim olarak da son derece olumsuz yönde etkilenmektedirler.” Bunun anlamı şudur: Okulların kapalı olması, çocukları hem akademik hem de psikolojik olarak olumsuz etkiliyor.
Kıbrıs Türk Pediatri Kurumu bunu daha da detaylandırarak şöyle diyor: “Öğretmenle bire bir iletişim kuramayan, dikkati dağılan sosyalleşemeyen gelişimleri zarar gören çocuklarımızın hayatında bir yıl çok önemli bir süredir. Pandemi nedeniyle zaten toplumsal kaygı düzeyinin yüksek olduğu bu süreçte çocukların da kaygı bozuklukları had safhaya ulaşmıştır. Özellikle anne baba çalışırken evde tek başına kalan çocuklarda bu durum daha da yoğun yaşanmaktadır.”
“Çocuklarda kaygı bozuklukları had safhaya ulaştı” demenin ne demek olduğunu herhalde açıklamama gerek yoktur. Çünkü çok açıktır.
Kuruluşu yüz yıl öncesine dayanan Save The Children isimli organizasyonun geçtiğimiz günlerde yaptığı araştırmada İngiltere’de ailelerin %56’sı, çocuklarının psikolojik durumlarından endişe duydukları ortaya çıktı. Düşünün ki İngiltere geçtiğimiz yıl Mart ayından beri devam eden pandemi süresinde okulların en çok açık tutan ülkelerden biridir. KKTC’de okulların kapatılmasının üzerinden tam bir yıl geçti bu bir yıl içerisinde çocukların okula gittiği gün sayısını toplasanız 30 günü geçmez. Evlere kapattığımız çocukların psikolojilerini düşünmeye başlasak iyi olacak artık…
Eğitim Bakanımızın açıklamalarından anladığımız, okulların yüz yüze eğitime başlaması yakın bir zamanda olacakmış gibi anlıyoruz ama gerçekten öyle mi olacak.. Buna yanında yakın zamanda ülkedeki kısıtlamaların yavaş yavaş kalkacağını anlıyoruz. Anne-babalar yeniden işe dönecek. Peki çocuklar ne olacak? Çocukların önemli bir kısmı evde yalnız kalmak zorunda kalacak. Eğer okullar açılmazsa bu evde tek başına kalacak çocukların psikolojik durumunu düşünmek bile istemiyorum.
Öyle görünüyor ki öğretmenlerin aşılanması uzayacak. Okulları, hem öğretmenlere hem de öğrencilere düzenli test yaparak açabilmemiz gerekiyor. İngiltere’de okullar yeniden açıldı ve ortaokul ve lise öğrencileri belirli aralıklarla test olarak okula başladı ve bu şekilde test olmaya devam edecekler. Hatta çocuklara evde test yapmaları için malzemeler bile dağıtıldı.
KKTC’de bırakın öğretmenlerin aşı olmasını, öğretmenlere toplu bir test bile yapamadık. Günde 5 bin civarı test yapan bir devletin 6 bin civarında öğretmen, 3 bin civarında okul çalışanına belli aralıklara test yapması çok da zor olmasa gerek… Özellikle orta ve lise öğrencilerinin de test yapılmasının da zor olmadığını düşünüyorum. Düzgün bir organizasyon ile okulların açılabileceği ortamları yaratabiliriz. Yeter ki istekli olalım.
Eğitimi yönetenler “eğitim online devam ediyor” rahatlığına girmemesi gerekir. Herkes biliyor ki online eğitim tam randımanlı devam etmiyor ve bu servisten hizmet alamayan ciddi bir öğrenci grubu var. Öğretmenler yaptığı işten mutlu değil… Bu nedenle okulları yüz yüze eğitime açılması kaçınılmaz.
Bunun nasıl olacağı ile ilgili olarak tüm paydaşların ortak bir masada kafa yorması gerekiyor. Daha fazla kaybı kaldırabilecek noktada değiliz. Daha önce okulların kapanması için uğraşan veliler bile artık homurdanmaya başladı. Okulların açılmadığı her gün bu homurtu da yükselecek. Tansiyon yükselmeden okulların açmak gerekiyor.
