Hep söyledim. Söylemeye de devam edeceğimi umuyorum.
Bu ülkedeki yargıçlara güveniyorum. Yargıya ya da hukuk sistemine demek içimden gelmedi. Çünkü savcılık müessesesi için aynı duyguları taşımıyorum.
Başsavcı, yılın ilk günü, yeni yıl mesajı verir gibi herkesin herkesi istediği şekilde suçlayamayacağı, her şeyin yolsuzluk olarak nitelendirilemeyeceği mealinde, gereksiz bir açıklama yapmıştı.
Sanırım, o açıklamanın üzerinden 5 aylık bir süre geçtiğinin ve 15 gün içerisinde hazır olacağı sözünü verdiği “o büyük dosyanın” hala daha hazır olmadığı için morali bozuk durumdadır.
Evet… Yargıçlara güvenim doruk noktada. Başarılı avukatlar Tacan Reynar ve Mine Atlı’yı da unutmamak gerekiyor. Bir teşekkür de onlara gitsin.
Bu yargılama sürecinde, dış müdahalenin daniskası yapıldı. Telkinler, talimatlar ve emirler.
Zerresi yargıçlara işlemedi. Bu zaferin esas tadı burada diye düşünüyorum. Hadsiz söylemlerle, kendilerini başka bir ülkenin yargısına müdahale edebilecek güçte sananlara, kaya gibi sert bir tokat vuruldu.
Adalet tokadı!
Şak!
Bu beraat kararı; Usta, cesur, aydın, yürekli gazeteciler Şener Levent ve Ali Osman için başarı ve mutluluk, azmettiriciler için kayıp ve utanç vesilesidir.
Belki bu karar onlara bir ders olur da linç kültürüne bir kez daha katkı koymaya, insanları birbirlerine düşürmeye, içlerine nifak tohumları ekmeye, kin ve nefret duygularını artırmaya kalkışmazlar.
Bu davada; taş, sopa, sövme sayma, kırıp dökme kaybetmiştir.
Aynı şekilde, Şartlı Tahliye Kurulunun yeniden yapılanması gerekliliğini tekrar hatırlatmanın, verilen ve unutulan sözlerin ise yüze vurulması ihtiyacı hasıl olmuştur.
Doğru düzgün insanların verdiği bu kararla, doğru ve düzgün olan ortaya çıkmış, kin, nefret, azmettiricilik, taşkınlık, linç kültürü bir kez daha kaybetmiş, yerin dibine gömülmüştür.
Hepimize lazımdır:
Yaşasın adalet!
