“Üç taraftan sarıldık” diyor Rum gazeteleri.
“Türkiye bizi üçgene aldı” başlığı kullananlar da var.
Yavuz sondaj gemisinin Karpaz açıklarına ulaşması Rum basınında manşetlerden verildi.
Ve adı konmasa da bir panik havasının olduğu aşikar.
Türkiye 5 sene önce “donanmayı bu günler için besliyoruz” türünden açıklamalar yapıyordu.
Rumların sondaja başlamasını “askeri gemilerimizi gönderir engelleriz” diyerek engellemeye çalışırdı.
Önce İsrail devreye girdi. Malum bölgede doğal gaz yatakları var.
Sonra Amerika devreye girdi, malum Rumlar adına sondaj yapan şirketler onların.
Sonra, Fransa, Mısır ve diğerleri.
Bunun üzerine Türkiye politika değiştirdi.
Benim, “sondaja karşı sondaj” diye nitelendirdiğim politikaya geçti.
Şimdilerde Türk sondaj gemileri, savaş gemileri eşliğinde bölgeye geldiler ve Kıbrıslı Türkler adına sondaj yapıyorlar.
Rum Yönetimi de başta Avrupa Birliği olmak üzere herkesi taciz edip kınama açıklamaları yaptırıyor.
Rum Yönetiminin (Papadopulos’tan kalma) hedefi Türkiye’yi Avrupa Birliği’ne dövdürtmektir.
Bugüne kadar somut bir sonuç elde edemediler. Sadece kınama açıklamalarıyla yetinmek zorunda kaldılar.
***
Anastasiadis, görüşmeleri ve görüşmeler yoluyla bulunacak bir çözümü gaza feda etti.
Bunu açıkça söylüyor.
“Çözümden sonra veto yetkisi alacak Kıbrıslı Türkler doğal gazın Türkiye üzerinden Avrupa’ya taşınmasını isteyecekler, biz bunu asla kabul etmiyoruz” diyor.
Bu çerçevede dönüşümlü başkanlığa veto hakkına karşı çıkıyor.
Aslında yeni tur görüşmeler bu nedenle başlayamadı ama Anastasiadis “Türk sondaj gemileri bölgeden gitmezse görüşme masasına oturmayız” diyerek süreci tümden bloke etti.
Avrupa ve Amerika’daki hakim görüş, “Kıbrıs sorununu biran önce çözün ve doğal gaz sizin için nimete dönüşsün” şeklindedir.
Fakat bu görüş “yasal Kıbrıs Cumhuriyeti” engeline takılıyor.
Avrupa Birliği üyesi olan Kıbrıs Cumhuriyeti’nin peşinden gidiyor.
Durum böyle olunca da ortadaki krizi çözme gücünü kaybediyor.
Mesele her gün yeni gerginliklerle büyüdükçe büyüyor.,
***
Tarihteki acı olaylar bize göstermiştir ki uluslararası krizlerde sadece barışçıl diplomasiler sonuç vermiyor.
Çoğu zaman büyük krizler veya çatışmalardan sonra da barışçıl ortamlar oluşuyor.
Doğal gaz krizi tam da böylesi bir konjonktüre doğru hızla ilerliyor.
Güçler savaşı kimseye bir yarar sağlamayacak.
Ama bağrında bir umut barındırıyor.
Kıbrıslılar hep acılar yaşayarak bir üst evreye ulaştılar.
Şimdi de maalesef olacak odur.
Acılar yaşayarak bir barışa ulaşma şansımız vardır…
