Milli Eğitim ve Kültür Bakanlığı, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı ve İçişleri Bakanlığı, Başbakanlığın koordinatörlüğünde ülkede faaliyette bulunan üniversitelerde öğrenim gören öğrencilerden kaynaklı sorunları masaya yatırmışlar. En azından geç da olsa böyle bir girişimde bulunulması bile önemli bir adım… Yıllardır bu satırlarda yazıp, TV ekranlarında söylüyoruz; “üniversitelerdeki kontrolsüz devam eden öğrenci artışının başımıza bela olacak”diye…
Nitekim son birkaç yılda yaşanan olaylar hükümeti harekete geçirmiş. Öğrencilerin üniversiteye devam durumları tespit edilecek. Devamsızlığı olup da suça karışanlar sınır dışı edilecekmiş. Suça bulaşmamış ama devamsızlığı olanlar ne olacak? Okul parasını yatırdık sonra bu ülkede kalmaya devam edecekler mi?
En azından böyle bir sorunun varlığı tanımlandı ve sorunu gidermek için bir çalışma başlatılması bile önemli… Haaa! Burada üniversitelerin bu konuda ne kadar yardımcı olacağı çok önemli. Öğrenci devamsızlığı ile ilgili bakanlık ile doğru bilgi paylaşımında olacaklar mı?
Hepsi olmasa bile birçok üniversitede ticarethane anlayışı hakim. Böylesi bir üniversitede “öğrenci devamsızlığı” meselesini hangi oranda yetkililer ile paylaşacağı da ciddi bir soru işareti… Çünkü üniversitelerin bir kısmı öğrencileri Euro olarak görüyor.
******
Bu satırların yazarı olarak 13 Mart 2016’da yani 10 ay önce bu köşedeki yazımda bakınız neler demişim: Yıllardır ülkedeki üniversitelerde okuyan öğrenci sayısını yükseklere çektik diye övünenler, bu öğrencilerin yaratacağı sosyal sorunları ve buna karşı oluşacak toplumsal reaksiyonları düşünmediler. Buna karşı hiçbir önlem almadılar. Bu ülkede 139 farklı ülkeden üniversite öğrencisi öğrenim görüyor veya biz öyle zannediyoruz. Birleşmiş Milletler’e(BM) üye ülke sayısı 193. Bu durum bir dünya rekoru. Dünya’da en çok yabancı öğrenci çeken ülke olan ABD’ye bile bu kadar farklı ülkeden öğrenci gelmiyor.
Peki! Bizim ülkemize Türkiye dışında bu öğrenciler nerelerden geliyor? Çoğunluklu olarak Afrika ve Orta Doğu ve belki biraz da Türki cumhuriyetleri… İlk başta saydığım iki coğrafya da sorunlu bölgeler… Bu bölgelerden gelen öğrenciler neden Kuzey Kıbrıs’taki üniversiteleri tercih ediyor? Çünkü girişte çok ciddi bir sınama yok. Neredeyse her geleni alıyoruz. Bugün üniversitelere kayıt yapan üçüncü ülke öğrencilerinin ne kadarı gerçekten öğrencidir? Okula öğrenci diye kayıt yaptıran çok sayıda öğrencinin yasa dışı işler dahil olmak üzere, kiralık arabalar ile taksicilik, inşaat işçiliği dahil olmak üzere, çok sayıda iş sektöründe çalıştıkları biliniyor. Üniversiteler okulda devamsızlığı olan bu öğrencileri okuldan uzaklaştırıyor mu? Uzaklaştırmıyorsa neden uzaklaştırmıyor? Uzaklaştırılıyorlarsa bu ülkede nasıl kalıyorlar? Burada esas sorun bu ülkede bir “öğrenci takip sistemi”nin olmamasıdır. Aslında mezunların bile takip edilip ne yaptıkları, hangi işlerde çalıştıkları bilinmelidir. Dünyadaki iyi üniversiteler bu şekilde çalışıyor.
İki yıl önceye gidersek de 31 Mayıs 2015’te “Yükseköğretim Çalıştayı” isimli yazımda ise şöyle demişim: “En erken bir zamanda bu “nicel büyüme” rüyasından kurtulup, biraz olsun öğrencilerin ensesinden “para kazanma” birincil amacından vazgeçip, kaliteli eğitime doğru yol almalıyız. Malta gibi eğitim adası olmak istiyorsak, Malta’nın kaptığı gibi yabancılara kaliteli eğitim satmalıyız. Bugün Malta kendi ana dili olmayan İngilizce Dil Eğitimi’ni dünyaya satabiliyorsa bunun tek nedeni vardır: KALİTE. Biz de “eğitim adası olacağız” diyoruz da, biz üniversiteler yanında kumarhaneler ve gece kulüpleri ile de anılıyoruz. Eğer gerçekten eğitim adası olmak gibi bir derdimiz var ise ve bu ülkenin kalkınmasının turizm ve yükseköğretim üzerinden olacağını düşünüyorsak, bu yönde adımlar atılması gerekiyor.”
Demek ki her öğrenci artışında “cıbbana” çalmak, alkışlamakla olmuyormuş bu işler. Var mı dünyada böyle bir sistem; “Her önüne giren üniversiteye giriyor.”
Neyse ki hükümet en azından bir adım attı. Takipçisi olacağız.
