Geçtiğimiz günlerde duyduğum bu söz beni aldı götürdü; çeşitli sorgulamalara itti. Hayatta kalmanın maddi manevi zorlaştığı dünyada ‘canımızı alsalar da kurtulsak artık’ nidaları gün geçtikçe artarken kaçımız yaşamın bir bildiği var diye düşünüyor acaba. Kaçımız hayatın zorluklarının ötesinde sağlığı, sevdikleri, günlük sevinçleri ve daha gün içinde olan pek çok güzel şeyi görüp şükredebiliyor.
Yaşanılanlar öfke uyandırıcı, yaşanılanlar kaygı dolu, yaşanılanlar insanı zaman zaman çaresiz hissettiriyor evet biliyorum. Ama toplum olarak hep bir şikayet bilincinin içinde olduğumuzu siz görebiliyor musunuz? Hep olumsuzu görme eğiliminde olduğumuzu görebiliyor musunuz?
Özellikle yaşlılarımızı ziyaret ettiğimizdeki konuşmaları düşünün; hep bir olumsuzu konuşma hali vardır. Bu ekonomi olur, X kişinin sağlığı olur, çocuğunun yaşadığı bir boşanma durumu olur ama konuşma hep bir ‘ahhh’ ‘offff’ kapsamında ilerler… O kadar ki mesleğim itibarı ile üzücü şeyleri duymaya karşı kendimi nasıl korumayı bilen ben bile içimde nedenini anlayamadığım bir hüzünle ayrılırım yanlarından. Çocuğu boşanıyordur ama boşanınca mutlu olacaktır bunu görmez, X kişi hasta olmuştur ama sağlığı iyiye mi gidiyor bunu sorgulamaz, ekonomi berbattır ancak destek alabileceği ve verebileceği bir ailesi vardır bunu düşünmez…
Çünkü biz savaşlarla, savaşlarda çektiğimiz acılarla görülmüş, sonrasında bir kenara atılmış kapalı bir toplumuz. KKTC deyince ancak geçmişteki savaşı ve bugünkü çözümsüzlüğü söylediğin an karşı taraf için görünür olmuyor musun? Bu da bizi acıdan beslenmeye iten acı bir gerçek oldu yıllar içinde… Ve bu nesilden yetişen nesil de ne yazık ki şikayet bilinci ile büyütüldüğü için, bugün olumsuzun içindeki olumluyu görmek yerine hayatın içindeki olumsuzu görmeye devam ediyor. Bunun sonucu olarak da yaşamını daha iyi nasıl yaşar diye bakmak ya da yaşamındaki güzellikleri de görmek yerine; ya kızmaya, ya mağdur rolünde amaçsız bir şekilde yaşamaya ya da varlık bulabilmek adına kaçıp gitmeye odaklı bir şekilde yaşamakta…
Amacım siyaset yapmak değil, çok anladığım daha doğrusu çok sevdiğim bir alan değildir de zaten siyaset amacım sizi size yansıtabilmek. Amacım gözünüzü kapatın ve deve kuşu başınızı toprağa sokup takılın demek de değil. Çünkü o zaman da şu an yaptığınızın aynısını bir başka şeye takılarak yapmış olacaksınız. Amacım kafanızı topraktan çıkarmanızı ve hayattaki olumsuzluklar kadar olumlu yanlarını da görmenizi yani hayatı bir denge içinde ahenkle yaşamanızı sağlamak.
O zaman devam edeyim. ‘Yaşam seni istemiyor olsa burda olmazdın’ dedik. Aslında özüne bakınca ne kadar da değerli hissettiren bir cümle değil mi? Bu koca dünya ve bu mucizevi şey olan hayat sana armağan edilmiş. Yapman gereken onun sana verdiği armağanı ne şekilde kullanacağını seçmek sadece. Kendi elinde olmayan olumsuzluklara takılıp köşeye atmak mı istiyorsun bu hediyeyi? Yoksa sen de ona, yani aslında kendine ve elindekilere değer vererek bu armağanı nasıl daha keyifle kullanılabilir hale getireceğine bakmak mı istersin? ‘Aman nesi hediye?’ demediğini ve bu şekilde ne kendini, ne de hayatını bu kadar değersiz görmediğini ümit ettiğim için hiç oralara girmiyorum…
Yaşam seni istemiyor olsa burda olmazdın. Çünkü yaşamın sana anlatmak, göstermek, öğretmek istedikleri var! Gözüne takılan kara gözlükleri çıkarıp ne kadarını görebiliyorsun? Attığın her adımda, yaşadığın her ilişkide ve/veya olayda görmen gerekeni gördükçe büyüyorsun ve büyümek demek daha kaliteli bir hayata adım atmak demek. Sana sunulanı görmezsen, görmemekte direnirsen ne oluyor biliyor musun? Bu şekilde şikayet etmeye devam ediyorsun? Çaresi olmayan küçük bir çocuk gibi! Bunu söylediğim için üzgünüm. Ama dost acı söyler, senin iyiliğin için…
Sürekli şikayet ediyorsan, adım atmıyorsun aynı kısır döngüde kendini tutmaya devam ediyorsun demektir. Çare aramıyor, seni şikayet etmekten alıkoyacak duruma geçmek için göstermen gereken yetişkin sorumluluğunu göstermiyorsun demektir. Yani büyümüyorsun çocuk… Hep o annesinden, anneannesinden duyduklarına hapsolmuş ve onlar doğrultusunda yaşayan küçük bir çocuk olmaya devam ediyorsun. Kendine yaşadığın onlarca yıl içinde bir sen katmamışsın demek…
Yaşam seni istemiyor olsa burda olmazdın. Yani yaşamın senden bir beklentisi var. Hayatta gerçekleştirmen gereken misyonun ne bilmiyorum. Ama hiçbir şey olmasa bile kahramanı olmanı bekleyen bir hayatın olduğunu biliyorum. Hala şikayete devam mı kahraman?
