TMT ve EOKA’nın siyasi uzantıları olarak UBP ve DİSİ çözüm sürecine gerçek anlamda dahil olmadılar.
Kabul etmek gerekir ki liderleri değişse de bugüne kadar olduğu gibi bundan sonra da kitle partisi olarak siyasi hayatın içinde etkin bir şekilde yer almaya devam edeceklerdir.
Her iki parti de kuruluş şifrelerine uygun olarak ‘’Kıbrıslılığı’’ değil Helen ve Türklüğü baz alarak söylem ve siyaset geliştirerek kök salmışlardır.
Söylemlerinde yer alsa da ‘’Kıbrıslılık’’ tek başına bir üst kimlik olarak ağır basmadı.
Bu çevrelerde üst kimlik hala daha ya Helenizm ya da Türklük.
Bu yazının konusu değil ama ada üzerindeki bu Helenizm ve Türklük mücadelesi zaten hep var mıydı yoksa yakın soğuk savaşın gereği ayni gizli el tarafından kullanıldıkları için mi bu duruma gelindi tilkinin kuyruğu gibi ne uzar ne kısalır bir tartışma konusudur. Ama bu kandırılmışlık ya da kullanılmıştık üzerine de bir ortak millet inşa edilmesi pek gerçekçi bir hedef değildir.
40 yılı aşkındır süren federal çözüm arayışında iki toplumdaki bu unsurlar çözüm çabalarına katkı yapmak yerine tam tersi iki toplum içinde de çekinilen kesim olarak anlaşma olmaması için baskı unsuru ‘’sopa’’ oldular.
‘’Sağcılar’’ bunun mücadelesini verirken her iki kesimdeki ‘’solcular’’ da ‘’Kıbrıslılık’’ yaratma hayaliyle kendilerini meşgul ettiler.
Olmayan ‘’Kıbrıslılık’’ zemini üzerine de her fırsatta konuları kolaylıkla etnik eksene taşıyacak bir yönetim modeline dönüşmeye müsait merkezi güçlü federasyonu yıllarca sağcısı da solcusu da tartıştılar durdular.
Tüm bu çalışmalara karşı her iki kesimde içinde milliyetçi unsurları barındırdığı kadar liberal ekonomiyi de çok iyi anlayan ve uygulayan ‘’sağcılar’’ yeni çözüm modelleri ortaya koyacak entelektüel katkıyı yapmadılar.
Bir artı birin ikiden fazla olabileceğini örnekleri ile ortaya koymadılar. Yalnızca paylaşmanın kavgasını değil pastayı büyütmenin yolunun bulunması için yapılabileceklere kafa yormadılar.
Sonuç olarak da 40 yılı aşkındır olmayan ‘’Kıbrıslılık’’ üzerine inşa edilerek müzakere edilen çözüm modeli anlaşma olmamasının sigortası durumuna geldi.
UBP ve DİSİ bir yerde bu kısır döngüyü görüp bugüne kadar karşılıklı olarak farklı etnik ve milli duygulara saygı çerçevesinde temeli ekonomi ve refahı artırmaya dayalı ortak bir model için çalışma yapmadılar.
Merkezi güçlü federasyon modelinin müzakere sürecini sonu olmayacak şekilde geçmişin hesaplaşmasının devamı olarak gördüler. Öyle de oldu. Sonu bir türlü gelmedi.
Ortaya temeli ekonomi ve refaha dayalı istikrarın güçlenmesi için devletin yönetiminde iki toplumu ikide birde karşı karşıya gelmekten uzak tutacak alternatif bir çözüm modeli çıkmadı.
Babası Limasol Eoka bölge sorumlusu olan Anastasiades ilk defa bunun kapısını aralamak için dış unsurların telkin ve cesaretlendirmesiyle hamle yaptı.
Gevşek federasyon çıkışına temkinli bir şekilde yaklaşmakla beraber sinsi ya da hain bir plan diye kestirip atmamak bugüne kadar bakmadığımız farklı bir pencereden bakıp sağduyu ile değerlendirmek lazım.
UBP de Ersin Tatar’ın Genel Başkan seçilmesini ve Özersay’ın Türkiye tarafından ön plana çıkartılmasını bu pencereden bakmanın bir parçası olarak yorumlamak lazım.
Dün gerçekleşen UBP-DİSİ’nin yaptığı görüşmeyi bu yöndeki ilk minik adım olarak görmek mümkündür. İki parti arasındaki bundan sonraki toplantıların çok daha ciddi bir hazırlık yapılarak gerçekleşmesinde büyük bir fayda vardır.
Değişen şartlar ve değişen şartların gereklilikleri er ya da geç yeni söylemlerin ve planların ortaya çıkmasını gerekli kılar.
Ezberin bozulması da yeni lider ve kadroların ortaya çıkmasının zeminini hazırlar.
Fikir ve kadrolarda değişen doğa şartlarına ayak uydurmak için tesviyenin yeterli olmadığı yerde er ya da geç ya eskiyen söylemler ve/veya kadroların tasfiyesi devreye girer.
Öngörü değil bu.
Siyasetin, bir yerde doğanın kanunu.
