Türkiye’deki seçim sonuçlarına medya çevreleri “sürpriz” dediler. Neden sürpriz olduğunu bilemeyeceğim. Fakat sonuçlara baktığımda yeni bir hükümetin kurulması çok zor olacak diye biliyorum. Yeni milletvekilleri dört gün sonra Meclis’te yemin edecekler. Ardından Cumhurbaşkanı Erdoğan hükümeti kurmak için büyük olasılıkla Ahmet Davutoğlu’nu görevlendirecek ve yine büyük olasılıkla hükümeti kuramayacak! Bu kez Erdoğan ikinci büyük parti olan CHP’nin Kılıçdaroğlu’nu görevlendirecek o da kuramayacak gibi gözüküyor…
Demek istiyoruz ki bizde müzakereler 17 Haziran’da başlıyor ama Türkiye’de bu müzakereleri izleyecek ve sürece muhatap olacak bir hükümet henüz kurulmuş olmayacak!
Hiç mi kurulamayacak demek yanlış. Eninde sonunda bir koalisyon hükümeti oluşacak. Hangi parti hangi parti ile belli değil. Başbakan kim olacak, nasıl bir Bakanlar Kurulu oluşacak o da belli değil! Bu belirsizlik içinde öyle zannediyoruz ki Mustafa Akıncı bir süre hem yalnız kalacak hem karar alabilme inisiyatifini kullanamayacak. Dolayısıyla müzakerelerin otomatik olarak ne kadar zaman alacağını bilmiyoruz ama bir süre rölantiye yatması kaçınılmazdır.
OYSA GÜVEN YARATICI ÖNLEMLER DAYATIYOR: Sürekli tekrarını yaptığım konulardan birisi de GYÖ’lerin müzakerelerin önüne konduğudur! “Ne mahzuru vardır yahut çözüme yardımcı olmayacaklar mı ki kuşku duyulsun” sorusuna ise şu cevabı vermek mümkündür. Rum tarafı askerin azaltılmasından elektrik ve mobil telefonların birleştirilmesine, Lefkoşa’da tüm kapıların sere serpe açılmasına, şimdi müze olan St. Barnabas’ta Rum cemaatinin her pazar ayin yapmasına, Kapalı Maraş’ın Rumlar’a devredilmesi hazırlıklarının başlamasına, garantörlüklerin kaldırılmasına varıncaya kadar bir dizi “iyi niyetli” dediği “önlemleri” dayatmaya çalışıyor. Eğer bu önlemler karar haline getirilirse ki bunlar için TC’nin onayı gerekiyor, müzakere sürecinde Rum tarafınca tepe tepe kullanılacaklardır. Hem Kuzey’den daha çok toprak talebinde hem de daha çok Rum nüfusun Kuzey’e dönmesi olayında!
Biz son günlerin gelişmelerine “Rum’un yeni oyunu diyoruz!” Bazıları “barışçı çözüme giden yolların açılması” diyor. Türkiye ne diyor? Bunu ancak Türkiye’de bir koalisyon hükümetinin kurulmasından sonra göreceğiz. **********
Yorgancıoğlu hükümeti: (Giderayak açıklamalar)
Başbakan Yorgancıoğlu CT-BG Kurultayı’nda parti başkanlığına adaylığını koymayacağını açıkladı. Ve görevini bırakırken her yetkili politikacı gibi 22 aylık devri iktidarının muhasebesini yaptı. Açıklamaları ile değerlendirmelerini akıl terazimde tartarken doğrusu 22 aya sığdırılan icraatların küçümsenmemesi gerektiğini zaten zaman zaman bu icraatları olumlu eleştirilerimde “Köşemden” yorumladığımı düşündüm. Ve Yorgancıoğlu’nun giderayak yaptığı açıklamalarına bir kez daha mim koydum. İşte söylediklerinden bazıları: Mesela iyi bir Bakanlar Kurulu’na sahip olduğunu… Görevde kaldıkları süre içinde yüz on üç yasa çıkardıklarını… İktidarının ilk altı ayında maaş ödemelerini TC’den yardım almadan gerçekleştirdiklerini… Çok ideal bir hükümet programı yaptıklarını… (Benim de çok önemsediğimce) Ülkesel Fizik Plan’ın çalışmalarına yasa ile resmiyet kazandırdıklarını… (Gerçi 2013-15 yılları KKTC-TC Mali ve Ekonomik Protokolü uygulanamadı ama) 2016-18 yılları Ekonomik İşbirliği Protokolü’nün zemininin verilerini toplama çalışmalarının devam ettiğini, vesaire…
PEKALA NEYDİ HÜKÜMETİ YIPRATAN NEDENLER? Her hükümet kendinden önceki hükümetlerden “sorunlu miraslar” yüklenir! CTP-DP koalisyon hükümeti de bu miraslarla göreve başladı. CAS çalışanları sorunları gibi… Ercan Havaalanı gibi… Belediyelerin artık kangren hale gelen sorunları gibi… Son zamanlarda yaşanan döviz vurgunu nedeniyle yurttaşların büyük bölümünün borç batağına yuvarlanmaları gibi… Ve bizatihi Yorgancıoğlu’nun itiraf ettiği ve Ankara’nın da şikâyetçi olduğu TC’nin KKTC için ayırdığı yatırım kalemlerinin yeterince kullanılamaması gibi… Göç Yasası denilen fakat esasında tek sosyal güvenlik sistemini delmeye yönelik sorunların hükümeti çok zorlamış olması gibi… Tarım kesiminin eylemsel tepkileri gibi, falan…
FAKAT: Hükümeti asıl yıpratan CTP’nin bizatihi kendisi ve yandaşları oldu! O kadar ki yine kendi kesiminin onay vermemesi nedeniyle ne Anayasa değişikliğini gerçekleştirebildi ki çok önemli maddeleri içeriyordu ne de Cumhurbaşkanlığına aday gösterdiği Sibel Siber’i en azından ikinci sırada sandıktan çıkartabildi!
Yirmi iki ayın hemen her günü memleket tarım kesiminin, sendikaların eylemleri ile huzursuzluklarını yaşadı. Başbakanlıkla Meclis kapılarının önü eylemciler nedeniyle hiç boş kalmadı! Hakkını arayan o kapıların önlerine yığıldı!..
Kısaca belki hükümet mazbuttu ama memleket çok ateşli ve asiydi! Üstelik Yorgancıoğlu Hükümeti biraz da içinden çıktığı kesimlerin kurbanı oldu! Ve bir kez daha isbat’ı vücut etti: Muhalefette olmak kolaydır. Zor olan iktidarı iktidarlı irade ile yüklenmektir…
*********
Kısaca takıldığım: (Hadi kolay gelsin!)
Rum tarafına “nasılsa bizim değil, ver gitsin” hastalığına Annan Planı’yla yakalandılar! Nitekim o yıllardan bu yıllara barışçı çözüme yarasın diye Kuzey’de ne var ne yok “nasılsa senin değil ver gitsin” mantığında Güney’in emirlerine sunulmak istenmektedir..!
Nitekim bu “cevizcinin çuvalından oynama” bonkörlüğü her ne kadar bizim değilse de Maraş’ın Rum’a iadesi ile başladı. Uğruna ne yapılmadık panayırlar kaldı ne kiliselerde ayinler… Ortak eylemler de gırla! Fakat ne yaptılarsa olmadı! Şimdi yamacındaki askeri de çekip sınır kapısı açmaya çalışıyorlar…
Sonra sanki Rum bayıldı da havada kapacaktı hayallerinde KTFF’yi KOP’a yamalamak istediler. O da olmadı!
Şimdi baktılar ki öyle “tek tek vermek” olmuyor bu kez paket yaptılar: Kuzey’le Güney’i elektrikten telefona kadar birleştirip bir yığın sınır kapısı açıp, Türk askerini yerine yollayıp, garantörlükleri de kaldırdılar mı falan ne müzakerelere gerek kalacak ne de çözüme. Çözüm şip ve şak gerçekleşecek ki Türk Rum dostluğunda dillere destan! Hadi kolay gelsin…
