Ulusal Birlik Partisi Genel Başkanı Ersin Tatar’a sorduk;
“Ben görüşmüyorum” dedi.
Hani temcit pilavı gibi ısıtılıp ısıtılıp da önümüze konulan konu var ya;
Dörtlü koalisyon hükümeti bozulacak ve UBP ile HP yeni bir hükümet konacak.
UBP Genel Başkanı Ersin Tatar “ben görüşmüyorum” diyor ama belli ki UBP’deki hükümet müptelaları bu konuyu gündemde tutmak için uğraş veriyorlar.
Ersin Tatar “erken seçime de gerek yok, halk seçimden usandı” şekline son derece gerçekçi bir tespitte de bulunuyor ve ekliyor;
“Bu hükümet icraat yapacak ve göreceğiz, doğru olanı destekleyeceğiz, yanlışları kıyasıya eleştireceğiz.”
Doğrusu da budur.
Hükmet icraat yapmakla yükümlüdür.
Verdiği sözleri yerine getirmek zorundadır.
Ne ilginçtir ki hükümet yaptığı ya da yapamadığı icraatlarla aslında UBP’ye ve bir miktar da YDP’ye çalışıyor.
Çünkü yapılan hatalar onların hanesine yazılıyor.
Yapmadıkları da onların hanesine yazılıyor.
Her hal ve durumda muhalefet kazanıyor, hükümet partileri kaybediyor.
Niye?
***
Bir yıl önce, UBP’nin seçimden birinci parti çıkmasına karşın aşırı yıpranmış olmasından dolayı geniş tabanlı dörtlü koalisyon hükümeti vatandaş tarafından benimsenmiş ve kabul görmüştü.
Vatandaşın kabulünde hükümet partilerinin yüksek dozdaki icraat sözleri de etkili olmuştu.
Fakat birinci yılın sonunda yani gelinen aşamada verilen sözlerin çok azı yerine getirildi.
Ülkenin kronik sorunları es geçildi, gündemdeki konuların ise adeta üstü örtüldü veya karar verilemedi.
Dome Otel çok tipik bir örnektir.
Elektrik Kurumu da öyle.
Vicdani ret ve benzer konular da.
Başbakan “kimse bizi reform yapmaktan alıkoyamaz” diyor ama ortada bir reform hareketi yok.
Bırakınız reformu çözülmesi gereken günlük sorunlar bile incir ipi gibi uzatılıp gidiyor.
Başbakan “ben tüm çevrelerle görüş alışverişinde bulunuyorum” diyor ama artık bu gerekçe de “ne bitmez bilme görüş alışverişiymiş” şeklinde değerlendiriliyor.
Başbakan Yardımcısı “bazılarını mahkemeye bazılarını mahalleye” şiarıyla seçmenin teveccühünü kazandı ama mahkemeye gönderileni henüz göremedik.
Ortaya konulan bahaneler artık inandırıcı olmaktan çıktı.
Ki bunlar ülkede yaşanan derin ekonomik ve sosyo-kültürel buhranla alakalı değil.
Devletin içine ve devlet olanaklarına sızmış tarikatlar her tarafta fink atıyor.
Kara para- kayıt dışı para medya dahil memleketin en önemli değerlerini bir bir ele geçiriyor.
Birçok alan ve sektörde Kıbrıslı Türkler devre dışı bırakılıyor ve mülksüzleştiriliyor.
Hükümet tüm bu kötülükleri uzaktan izliyor ve adeta teşvik ediyor.
Durum böyle olunca da muhalefet gelişip, semirip, büyüyor.
Anlayacağınız hükümetteki dört parti, muhalefetteki iki partiye çalışıyor…
