Anastasiadis’in ne kadar tutarlı siyasetçi olduğunu bilmiyoruz ama yaptığı açıklamalara, kişisel görüşlerine, Güney’deki muhalefet’in kendisine yönelik eleştirilerine bakarak fikir sahibi olmak mümkün..
Ben de öyle yaptım ve son dönemlerdeki “Anastadiadis bulmacasını” çözmeye çalıştım!
ÖNCE bizi “gevşek federasyon” lafı ile şaşırttı! Şöyle ki “yeme de yanında yat dedik!” Yani merkezi hükümetin zayıf yetkilerine karşın kurucu devletler kendi özerk yapılarıyla güçlü konumda olacaklardı! Yarattığı çağrışım “konfederasyon” gibilerindendi biz de neden olmasın dedikti!
Ardından, bende “surdis” olmuş çocuk kakası çağrışımı yapan “serbest” lafına sarılı “federasyonun,” yerine bu kez terminolojideki telafuzuyla “desantrasyon” kelimesini ikame etti!
Bir süre de bu sihirli kelime ile uğraştık ve dedik ki “eğer federe devletin “Türk ve Rum kanatları” kendi içlerindeki yetkileriyle özerk olacaklarsa, neden bir çözüm modeli olmasın..”
ANCAK hatırlatayım. Tüm bu gelişmeleri izlerken “iki bölgeli, iki toplumlu, siyasi eşitliğe dayalı, TC’nin garantisini içeren bir federal sistem” her zaman kafamın bir köşesinde hayatiyetini sürdürüverdi hâlâ da devamda..
FAKAT her halde Güney Rum muhalefetinin de bu “gevşek federasyon” lafından kafası karışmış olacak, geçtiğimiz gün Anastasiadis yeni açıklamasıyla bizi bir kez daha şaşırttı! Başkanlık sarayında yaptığı aslında Grans Montana’yı da içine aldığı açıklamasında, “yok dedi gevşek federasyon başkadır desantralize başkadır!”
(Aslında Anastasiadis’in söz konusu basın toplantısındaki açıklamaları bilmediklerimiz yanı sıra unuttuklarımızı da hatırlatması yönünden enteresandı! Ki ilerideki günlerde bunları “köşemde” değerlendirmeye çalışacağım..)
ANCAK hemen vurgulayayım, Anastasadis’in bu son açıklamalarından anlıyorum ki Rum tarafı kırmızı çizgilerinden vazgeçmedi!
BİR kere TC’nin garantisini kabul etmiyor, asker gitmeli diyor.. Öte yandan Güneydeki “Rum kurucu devletine” bir kısım Türk ahalinin dönebileceği gibi bugüne kadar (bilmediğimiz) bir taşınmadan söz ediyor! Tabi o zaman da bir kısım Rum nüfusun da Kuzey’e dönmesi vacip olur!.
ANASTASİADİS’in genel anlamda çözüme bakışı ise şu:
(Bir kere Türkiye’siz bir Kıbrıs!)
“Tek egemenlik, tek vatandaşlık ve tek Uluslar arası temsiliyet!.
Halkın, toprağın, ekonominin ve doğal zenginliğin birliği!.
Güvenlik ve federal devletin sınırlarının korunması!.
AB ile BM’lere üyeliği falan! (Anastasiadis’in açıklamalarını yorumlamaya devam edeceğim. Edeceğim de siyasi partilerimize bir “günaydın” deyim! Sonunda Anastasiadis’in bir süredir elindeki değnekleriyle perde arkasında oynatıp bize gerçekmiş gibi gölgelerini yutturmaya çalıştığı Karagöz oyununu” fark ettiler ki geç de olsa “yutmayız” diyorlar. İyi!) **********
KKTC KABUK MU DEĞİŞTİRİYOR!
Eğer demografik yapısı ile gelişmişliğinden söz edecek olursak “evet kabuk değiştiriyor!” Ama bir yeni “kabuğa” sığamadığından “desteksiz ve korumasız” cascavlak ortalara kaldı!
Hep söyleye geldiğimizce: “Çok hızlı “değişimimize” olumlu cevap verecek ne “sistem” oluşturabildik ne de “basiretli ve liyakatli yönetimlere” sahip olabildik!
Şu anda da gözle görülür elle tutulur bir “toplumsal panik” içindeyiz! Yetişmekte olan çocuklarımızın geleceğinden korkarken, kendi hayatlarımızı da “bozuk düzenlerde” harcanmış sayıyoruz! *****
ASIL korkuncu (ki burada “iyi ki tanınmış bir dünya devleti değiliz” diyorum, çünkü dış ülkelere binlercemizle göç yolları açardık) mutsuz, karamsar, kasvetli bir toplum olduk!
Böylesi bir ortamda “halkın “yönetime”güven dıymasını ummak abese iştigaldir! Nitekim hükümet çağrılarını işitmeyen, aldırmayan bir halk oluştu… Ne var ki “iş, aş, para ve evlâdı ayan” kuşkusu nedeniyledir, geleceğe yönelik kuşkularının taşınamayan ağırlığında her yıl seçim yapılsa, seçmenler yine sandıklara koşacaklar! Tutun ki “popülizmi besleyen etkenlerden biri “iş, aş, istihdam, para,” oldu mu “seçmenlerle-siyasi partiler” en iyisinden oyunlarını, oyuncakları olan “oylar ve seçimlerle” oynarlar!
Aslında KKTC bir dönme dolap oldu! Türkiye KKTC hükümetlerine; hükümetler de artık çok daha yoğunluğunca beklentileri olan halk’a!
Kısaca ve hâlâ Türkiye’nin himmeti oranında yaşıyoruz.. (Tabi Allah’a şükürler olsun. İyi ki yerinde Rum olmadı!)
Ancak gitgide bizi “yönetenlere” olan inancımızla güvenimizi, eğer çok kişisel ve özel çıkarlarımız yoksa; kaybediyoruz! *****
ERHÜRMAN koalisyon hükümeti de (tüm iyi niyetine karşın zor günlerin, değişimlerin, reformların yönetimi olamadı!
Yapılan anketler de zaten bunu gösteriyor. On beş yirmi uyuşturucu vakasının üstüne gitseler ardından ellisi yüzü geliyor!
Trafik düzeni sağlanmak isteseler inadına ölümlü kazalarıyla artıyor!
Üstelik artık ve hepimiz “temiz” bir ülke olmaktan umudumuzu kestik, bari beter olmasın diyoruz!
Kaldı ki asıl sorun “devlet kademelerindeki” teklemeler! Hani “Kamu Görevlileriyle” ilgili “değiştirilip değişiklik yasası çıkacaktı? (Hoş çıksa ne olacak eğer yasalar uygulanamazsa!)
Hani Yolsuzlukların üzerine gidilecekti? Falan…
Artık önemli değil! Toplumun çok sevdiği “seçimler” vardı ya seçimler.. İşte onlardan biri “Cumhurbaşkanlığı seçimleri!” Bu konuda ilk kapısını aralayan “dünkü yorumuyla” Başaran Düzgün oldu! Üstelik az buz iddia değildi! Doğrusu bundan sonra “oyuncaklarımıza” kattığımız bu “yeni” oyuncakla çok oyalanacağız çok!..
