Savaşın iyi bir tarafı yoktur.
Savaş kandır, ölümdür, dram ve acıdır.
Gözyaşıdır, ayrılıktır, yokluktur.
Ateştir, yıkımdır.
Savaşın kazanını yoktur.
Ortadoğu yıllardır kan gölü.
Savaşların biri biterken diğerinin başladığı yerdir Ortadoğu.
Hemen yanı başımızda yaşanan savaşları görmek istemedik.
Çığlıkları duymadık.
Yok olup giden hayatları görmedik.
Kendi içimizde bir birimizi yok etmekle o kadar meşgulüz ki başımızı Kıbrıs’ın sınırları dışına çevirip bakmadık hiç.
O küçücük cansız bedeni Bodrum sahillerinde yatarken görünce başımızı şöyle bir kaldırdık ve “Ne oluyor” diye baktık.
İnsanlığın acizliğini gözler önüne seren o minik beden aslında bugüne kadar savaşlarda ölen milyonların görünmez sonunun fotoğrafı oldu dünya için.
Ama nereye kadar.
Ortadoğu’daki kirli savaş o fotoğrafa rağmen devam ediyor.
Mülteci dramı yaşayanları yakıyor.
İnsanlar çaresizliklerinin sonucu olarak kendilerine güvenli yarınlar yaratma adına her türlü tehlike ve riski göze almış oradan oraya koşuyor.
En küçük bir umut ışığı olabilecek ne varsa onu denemekten kaçmıyor.
Can yeleksiz, güvencesiz bir şekilde botlarda sonu belli olmayan umuda yolcuklara çıkıyorlar.
Çoğu bitmeyen yarım kalan yolculuklara…
O küçük cansız beden yarım kalan o yolculuklardan sadece biri…
Bu arada Ortadoğu’da patlayan bombalar küçük, büyük ayırt etmeden dünyaları karartmaya devam ediyor.
Kimyasal ve biyolojik her türlü silahın kullanıldığı kirli hesaplaşmalar, sonu gelmez savaşlar masum insanları öldürüyor.
Ama “dur” diyen, diyebilen birileri yok.
Çünkü birileri kendi rahatları bozulmasın, kendi yaşam kaliteleri olumsuz etkilenmesin diye başkalarının hayatları kararıyor.
Başka canlar yanıyor.
Lanet olsun…
İnsanlık için utanç duyulacak olaylar yaşanıyor.
Ve yaşanmaya devam edecek.
Bizler bir süre gözümüze sokulan o masum çocuğun fotoğrafını konuşacak, sonra normal hayatımıza döneceğiz ama savaşların olduğu o yerlerde masum çocuklar ölmeye devam edecek.
Birileri yaşananlar karşısında bir birini suçlayacak, mültecilere sahip çıkılması çağrıları yapılacak ama savaşlar durmayacak.
Koca koca şehirler yerle bir olmaya, ocaklar sönmeye, hayatlar kararmaya devam ederken Avrupa’nın kapısına dayandıkları için görünür hale gelen mülteciler zaman içinde gündemden düşecek.
İnsanlık için utanç nedeni olması gereken bu durum da bir süre sonra normalleşecek.
Bu dünyada neler normalleştirilmedi ki?
Giden gidiyor. Ateş düştüğü yeri yakıyor.
Gerisi yalan.
Gerçek olan ise dünyada adil bir düzen olmadığıdır.
Bir başka gerçek ise barış yapmanın çok zor, savaşmanın kolay olduğudur.
Unutmayın zor olan her zaman daha kıymetlidir.
Dileyelim bir gün gelsin ve dünyadaki tüm savaşlar son bulsun.
Kimse patlayan silahlar sonucu ölmesin.
Kimse evinden yurdundan sevdiklerinden olmasın.
Minik bedenler derin sularda yaşama veda etmesin…
