Lefkoşa’ya bağlı köylerde oturan öğrenci gençlerle, Lefkoşalı gençlerin buluşup kaynaştıkları yerler okullar ve askeri kışlalardı.
Köylerden gelenlerin kent yaşamına özenmeleri normaldi.
Şimdi kentlerde oturanlar kırsal yerlerdeki hayatlara özeniyorlar ve hatta hayatlarını buralarda sürdürme eğilimi gösteriyorlar.
Ne var ki o köylerin yerinde yeller esmektedir.
Köy dediğin, daha köye girmezden önce mandıra kokusu almaktı.
Köylerin taşlı yollarında koyun sürüleri görmek, ellerinde çapaları ile tarlalarına giden çiftçileri görmek, içinde çeşitli mahsullerin toplandığı torbalarla gidip gelen yüklü eşekleri görmek geride kalmıştır.
Hangi köy böyle ki?
Köyler villamsı evlerle donatılmış, yollar asfaltlanıp ışıklandırılmış; kentlerdeki trafik düzenlemeleri köylerde de uygulanır hale gelmiştir.
Köylerin bu dönüşümü, köyde kentli gibi yaşamayı beraberinde getirmiştir.
Artık bir köy evinde hafta sonraları toprak fırınını yakıp şeherden gelen misafirlerini ağırlayan adetler kalmamıştır denebilir; köy düğünleri nasıl kalmamışsa…
…
Hatıralar paramparça…
…
Köylünün kendisine köylü demediği, kentlinin kendisine kentli demediği bir dönem bu…
…
Eskiden politikacılar köy gezilerine çıkacağında, o köyün ahalisi tertibat alırdı.
Yollar mersin dalları ve bayraklarla döşenir, konuşmaların yapılacağı köy kahvesi süslenir; davulcu ile zurnacı eşliğinde misafirler karşılanırdı.
Heyecan vardı.
Kahveci bu ziyarete günler öncesinden hazırlanırdı; sumadalar ve lokumlar alȃsından.
Gün geldi bu heyecanlı karşılamaların aksi de oldu.
Particilik giderek boy atınca, partiler birbirine düşman kesilmişti; bu düşmanlık ahaliye de yansıtılarak, beğenilmeyen partinin ziyaretçilerine kimi yerlerde köy kahvehaneleri kapatılıyordu.
Kapatmayanlar, gelenleri karşılamakla birlikte soğuk davranıyorlardı ziyaretçilere.
Politikanın çirkinliği kentlerden çok köylerde sırıtıyordu.
Örgütlenmenin sosyal medyada arttığı günümüzde, o günlerde neler olduğunu algılamak, şimdiki nesiller için zor…
…
Köyden şeherdeki okula gelen bir gencin arkadaşları ile birlikte Lefkoşa pastanelerinde, gençlik kulüplerinde vakit geçirip, Lefkoşa’nın çarşı ve sokaklarında volta atması gelecek hayallerini süsleyebilirdi.
O da bir gün şehere yerleşecek, kentli gibi yaşayabilecekti.
Bütün bu hayallerin altüst olduğu bir dönemdeyiz ki hayaller de zamana göre değişebiliyor.
O hayaller zihnimizden bir gölge gibi çekip gittiler.
Hayatında asla köy yaşamına ısınamayan bir kentlinin, günümüzde kentlerden veba varmış gibi kaçıyor olması, köylü ile kentlinin nereden nereye sürüklendiğini göstermiyor mu?
İnsanlar hayatın değil bir tepişmenin içinde sanki…
…
Bütün bunları niye karaladığımızı kestiremiyoruz doğrusu.
Eşekleri mi özledik ne…
