Yanında yetiştiğin kişi de ayrılıkçı idi. Sen de. Yanında yetiştiği kişinin “ya huyundan ya suyundan” alırmış mutlaka insan… Şimdilerde de bu sözün doğruluğunu yaşayarak görmüyor muyuz?
Usta-çırak misali. Bazen boynuz kulağı geçiyor ya neyse, konumuz o değil.
Elli koca yıl. Yarım asır. Neredeyse bir ömür. Bir tarih…
Hep aynı saçmalıklardan bahsettiniz. Bütün dünyayı yanınıza almak yerine karşınıza aldınız. Dünyaya hep kılınç çektiniz. Halkınızı yalnızlığa ittiniz.
Amaç da zaten bu değil miydi? Ayrılmak! Neme lazım, kısmen başardınız da! Dünyaya tanıtmadan ayırmak “kadifeden” olsa da kar etmez! Değil kadife, ipek de olsa beş para etmez!
Sanki elli yıldır yaptığınız bu değilmiş gibi, bunu yeni bir politika üretmiş gibi tekrardan önümüze koymanız ne kadar gülünç, ne kadar saçma, ne kadar aldatmaca!
Siz ve sizin gibiler, zaten bütün ömrünü buna adamadı mı? Neden başaramadınız o zaman? Ayrılıkçılığa, sanki dünya hazırmış da bunu biz gündeme getirmemişiz gibi konuşmak, kelimenin en hafif anlamıyla, karşınızdakilerini “enayi” yerine koymak değil midir?
Hiç kusura bakmayın ama biz “enayi” değiliz! Bu halka hakarettir. Bunu size aynen iade ederiz.
Ha, çok mu masum muhataplar? Öyle bir iddiam yok elbet. Önemli olan eğer haklı isen; bu haklılığı dünyaya kanıtlamak. Bunun için uğraşmak. Hakkını söke söke almak.
Bu yolda, üstelik kazanımlarınız da var. 77-79 Doruk Anlaşmaları ile temelleri ve filizleri atılan, Annan Planı ile tüm dünyaya, samimi olduğumuz kanıtlanan, Mont Pelerin ve Crant Montana ile devam eden ve artık yerleşmiş olan parametreleri inkar etmek, 11 Şubat 2014 Ortak Metnine de ihanet etmektesiniz. Hükümet Programları gibi, bu belgelerin de tuvalet kağıdına yazılırcasına, silinip atılabileceklerini sanıyorsunuz hala.
Bunlar sizin için kazanım değil, oyalama taktiği idi.
Ortaya açıkça çıkmaktadır ki; siz müzakere ederken bile, müzakere ettiğiniz şeye inanmayan, karşısındakini aldatmaya çalışan bir anlayışa sahiptiniz.
En başta denediğiniz ve hep gizli ajandanızın bir köşesinde yazılı duran “ayrılıkçılık” tarafınızdan çok denendi. Kabul görmedi. Geri tepti.
Halkınızı ambargolardan, tecritten, insanlık dışı muamelelerden kurtaramadınız. Dünyaya açamadınız. Refaha kavuşturamadınız. Müstemleke statüsünde, el avuç açma konumlarına düşürdünüz. Besleme sıfatını boynuna astırdınız. Hasis siyasi menfaatleriniz için önünüze çıkan her konuma aday oldunuz. Kazandınız da!
Ama hala daha doymadınız. Çare, çözüm, öneri, başka bir alternatifmiş gibi; denenmiş, eskimiş, reddedilmiş, kabul görmemiş safsataları hala daha önümüze sürüyorsunuz.
Artık kabul edin: Ba-şa-ra-ma-dı-nız!
Bilin ki, biz: “Yarım akıllı” değiliz!
Ama siz hala: Ölü gözünden yaş bekliyorsunuz…
