Karnı yüklü dişi bir kumru biber ağacına yuva yaptı.
Günlerce sağdan soldan topladığı çer-çöpten şaşırtıcı ve hayret verici bir şekilde örülen yuva, tam bir mimari yaratıcılık örneği ve böylesi ne Paris’teki Eyfel Kulesinde, ne de Barcelona’daki La Sagrada Familia (Kutsal Aile) bazilikasında görülebilir…
…
Kuşların gözü ile dünyaya bakılabilir mi?
Hayat onlarınki kadar özgür olabilir mi?
…
Dişi kumru önce yerini belledi.
Biber ağacının derinliklerinde çatallanmış bir çift dala yuvasını yapmaya karar vererek, o noktaya sürekli olarak çöp taşıdı; her taşıdığı çöpü itinayla yerleştirdi.
Belli ki yerini iyi bellemişti.
Örülecek yuva sert rüzgarlara ve birdenbire bastıran yağmurla dayanıklı olmalıydı.
Anlaşılan, yuvanın örülme süresi ile doğum sancılarını göreceği zamanı da iyi ayarlamış olmalıydı.
Anne kumru günlerce o dala gidip gelirken, yuva da günden güne şekilleniyordu.
Bu sabırlı süreç bir hafta kadar sürdü.
Sonunda yuva iki dal arasına iyice oturtulmuş, hatta iki dal arasına sıkıştırılmış gayet güvenli bir şekilde görünüyordu.
Küçük sapsız bir sepet gibi ama elişi değil; kuşgagasıişi!
…
Kararlılığın, sabrın, sebatın, sevginin, aşkın ve hayatın yuvasıydı çatallanmış dallara örülen çöpyuva…
…
Çok geçmedi bir sabah iki küçük yavru geldi dünyaya.
Haziran bulutları bir gidip bir gelmekteydi; rüzgarlar bir sertleşip bir yok olmaktaydı.
Biber ağacının bir tarafına yüksek bir bina siper ettiğinden yuvanın batı kısmı o yönden gelecek rüzgarlara kapalıydı.
Yuvanın bulunduğu yer biber ağacının sık yaprakları ve dalları tarafından yüksekten gelebilecek yağmurların hızını hafifletebilecek pozisyondaydı.
Anne kumru yuvasını yapamazdan önce muhtemel tehlikelere karşı yer ve mekan planlaması yapmış mıydı?
Yuvanın yerine bakılacak olursa bunların yapıldığını düşünmek mümkün…
Nitekim bir gün şiddetli haziran yağmurları yağdığında yuvanın ve içindeki yavruların sapasağlam, sağlıklı bir şekilde yerinde durduğu görüldü…
…
Anne kumru bebeklerine yem getirmek için yuvadan ayrılmak mecburiyetinde kaldığında, iki bebek kumrunun belli belirsiz çırpıntıları yaprak hışırtılarına karışıyordu.
Lakin çok geçmeden serpilecekler ve uçma provalarına başlayacaklardı…
…
O gün geldiğinde yavru kumrular yuvalarından çıkıp başka dallara tünediler.
İkisini de yuva sığmıyordu.
Gündüzü ve geceyi biber ağacının çeşitli dallarında geçirmeye başladılar ama ikiz kardeşler birbirlerinden fazla uzaklaşmadan…
…
Gün geldi ikiz kumrular uçmayı öğrendiler ama yine de biber ağacını terk etmediler.
Bir gün bir insan geldi.
Elinde gürültülü aletleri ile biber ağacını biçemeye başladı.
O gürültü arasında yuva paramparça olurken,
İkiz kumrular korku dolu gözleri ile uçup kayboldular ve bir daha o ağaca gelmediler…
