Ahmet Varış…
Kamudaki en genç doktorlardan biri…
Başarılı…
Onlarca ameliyatta o var, her ay…
Yurt dışında daha çok “para” kazanma şansı varken…
O ülkesine dönmeyi seçti.
Örgütlü mücadeleye dahil oldu.
Tıp- İş gibi, Erol Şeherlioğlu ve Sıla Usar ile kimlik kazanan bir sendikanın başkanlığını cesurca kabul etti.
Genç ve güçlü bir doktor ekibi ile yönetimi devraldı.
Ülkenin geleceğine dair hayalleri var, elini taşın altına koydu…
Takdir edilecek bir davranış değil mi?
Doktor olmak ülkede giderek zorlaşıyor.
Kamuda ciddi eksiklikler var.
Kadro yapısı zayıflıyor…
İstifa edip giden gidene…
Yetmedi, alt yapılar kötü.
Bozulan kalıyor…
Yenisi alınmıyor, alınamıyor…
Fiziki şartlar kötü…
İnsan alt yapısı zayıflıyor…
Rakamlar korkunç…
2017 yılındaki bazı rakamlara bakalım bir…
Lefkoşa Burhan nalbantoğlu Devlet Hastanesi’nde 149 hekim görev yaptı…
219 bin 141 hastaya bakıldı.
6 bin 33 ameliyat yapıldı.
Acilde ise 91 bin 5 hastaya bakıldı.
Ada genelinde hastaneler dışında, devlete ait 20 sağlık ocağı var…
20 sağlık ocağında mesela, 40 hekim görev yapıyor.
113 bin 207 hastaya hizmet verilmiş sağlık ocaklarında…
2017 rakamları bunlar…
Girne’de…
Mağusa’daki…
Rakamları buna dahil etmiyorum bile…
Genele bakalım, ada genelinde nedir rakamlar…
Kamuda 276 hekim görev yaptı.
Muayene sayısı 859 bin 304…
Bu kayıt edilen…
Kayıtsız hasta sayısı da çok.
Zira istatistik dediğiniz şey, mesai çalışan kayıt memurları ile yapılıyor.
Mesai saatleri dışında, Mağusa ve Girne’de kayıt dahi tutulmuyor…
Siz bu 859 bin 304 rakamını, 1 milyona yuvarlayın…
Doktorlar da memnun değil
Hekimler bu durumdan memnun mu?
Değil elbette.
Ahmet Varış, bunu şöyle açıklıyor:
“Nüfus toplu bir şekilde artıyor. Eksiklikler de o oranda büyüyor.
Az hekim, yetersiz personel ile kaliteli sağlık hizmeti vermek mümkün mü?
Değil. Hızla doktorlar verimli iş ortamlarından uzaklaştırılıyor.”
Sisteme müdahale gerekiyor
Varış, hastanelerdeki “başhekimlik” sistemine de öneri getirmekte ve “özerk hastane yönetimleri” önermekte.
Dünyada uygulanan kriterler var.
Bir hasta için tıbben ayrılması gereken zaman ne?
Doktorların gelişime devam etmesi nasıl sağlanacak?
Fiziki alt yapılar nasıl korunacak?
Bunlar ciddi konular…
Oysa, herkes “bütünün” içinde boğulmuş durumda…
Doktorlar bir bir terk ediyor
Onkoloji haftasını geride bıraktık.
Rakamlar korkunç.
Memlekete baksanıza…
İş sağlığı- güvenliği yok.
Gıda denetimi yapılmıyor…
Bu ortamda vatandaş da sağlık açısından korumasız.
Koruyucu hekimlik halen gündeme gelmiyor.
Geciken yasal çalışmalar ise sürekli ötelenmekte…
Kamu- özel doktorları sürekli kavga ettirilmekte…
Bu tabloda, bir çok alanda kamuda hizmet veren doktor kalmadı…
Doktorlar gidiyor, yenisi gelmiyor
Hekimler, kamuyu bir bir terk ediyor…
Gidenlerin yerinin ise dolması mümkün değil.
Siyaset, sistem kuramadı…
Saçma bir “-kamu- özel hekim” kavgası yaratıldı.
“Paracı” yaftası ile doktorlar “az gelir çok iş” üstüne de “bol eleştiri” içeren kamu sistemini terk etmeye başladı…
Sonuçta ne mi oldu?
Çocuk böbrek hastalıkları bölümü kapandı…
Çocuk noroloji…
Çocuk kardiyoloji…
Çocuk diş hekimliği…
Bölümleri kapatıldı…
Plastik cerrahi gibi bir branşta şu anda sadece 2 hekim görev yapıyor…
Plastik cerrahlar yılda 180 gece hastanede yaşıyor.
Çünkü sadece 2 kişiler…
Onkolojide 3 doktor kaldı…
12 kişi vardı.
Kardiyoloji gibi bir alanda istifalar peşi sıra geliyor.
Devlet hastanelerinde kardiyolog sayısı hızla sıfıra doğru ilerliyor…
Kim düzeltecek?
Peki…
Sağlıkta bunca sorun var…
Kim düzeltecek?
Tabipler Birliği’nde yapıldı basın toplantısı…
Tabipler Birliği’nin eski başkanlarının resimleri duvarda asılı…
Son 15 yılda sağlığı yönetenlerin tamamı bir şekilde ya başkan olarak, ya da yönetim kurulu üyesi olarak Tabipler Birliği’nde görev yapmış.
Mustafa Erbilen…
Salih Miroğlu…
Ahmet Gulle…
Şimdi de Filiz Besim…
Kabinede yer alan…
Müsteşar…
Müdür…
Başhekim…
Ve elbette milletvekili olan doktorları hiç saymıyorum…
Sağlık bu durumdaysa…
Neden en çok şikayet eden doktorlar…
Ama düzeltemeyen de doktorlar…
Bu konu da arkadaşımız Erol Uysal tarafından Ahmet Varış’a soruldu…
Varış, “sistemden” dem vurdu…
Sağlığın devlet politikası haline gelmemesini eleştirdi.
Özeti de bu aslında…
Sağlıkta bir devlet politikası yok…
Bu sistem defa defa denendi…
Geriye bir tek “cesaretle” adım atmak kaldı.
Filiz Besim ve hükümet bu cesareti gösterecek mi?
“Umutla” destek olmaya hazır bir Tıp- İş var…
Özetle…
Cesaret varsa, ilerleme sağlanması mümkün…
Yok eğer, Besim de sorunlarda boğulup, sistemle uğraşmayacaksa…
Müsteşarın, müdürün, başhekimin uğraşması gereken işlerle uğraşmayacaksa…
Bütünün içinde boğulacaksa…
Hiç uğraşmasın…
