Başka ülkelerde de bizdeki gibi mi bilinmez…
Aşırı tepki göster, bir gün sonra unut. Bir defa daha da hatırlama. Ta ki, aynı olay baştan patlak versin. Verse ne olacak? Onun da tepki süresi bir gün olacak.
Paketçiler, bu gibi paketleri ilk kez paketlemiyorlar ki!
İlk paketi, paketçiler; 5 Aralık 1986 yılında paketlediler. Bu ilk pakette; emeklilik yaşının yükseltilmesi(55), emeklilik hizmet süresinin uzatılması(25), Yabancı Sermaye ile Turizm Teşvik Yasası’nın geçirilmesi, KİT’lerin halka açılması, elektrik ve telekomünikasyon projelerinin gerçekleştirilmesi hususları yer almaktaydı. Bir de o zamanların önemli(!) konusu iskan ve topraklandırma meseleleri…
10 yıl sonraya bakalım. 3 Ocak 1997 tarihli “işbirliği” paketi… Burada, paketçiler, pakete cicili bicili isimler de takmışlar. “İstikrar Programı” ya da “ Yapısal Reform ve Uygulama Programı” gibi. Arada başka paket imzalanmamış ki, 1986 paketinin olumlu sonuçlarından -her neyse- memnuniyetle bahsediliyor. Özelleştirme çalışmalarına hız verileceği, bir özelleştirme birimi kurulacağından ve devletin ekonomideki payının azaltılacağından söz ediliyor. Burada da “İzleme Komitesi” ve “Kıbrıs İşlerinden Sorumlu T.C. Devlet Bakanı başrollerde. Yine “sermaye”ye teşvikler ve yabancı “sermaye”ye yasal ayrıcalıklardan bahsedilmiş. Elektrik, su ve turizm projeleri gündemde.
12 Ocak 2001 tarihli pakete gelelim. Özne: Özelleştirme! Ortak Ekonomik Alan oluşturulacakmış. KKTC ekonomisi Dünya ekonomisi ile bütünleştirilecekmiş. İki ülke arasındaki turizm ve ticarete olumsuz etki yapan maliyet artırıcı ödemeler azaltılarak, deniz ve hava limanlarından yapılan gidiş-gelişler ucuzlatılacakmış. Akıllar fikirler serbest piyasada ya, tarımda da serbest piyasa ekonomisi şartları uygulanacakmış. Yabancı “sermaye” önündeki engeller, burada da, kaldırılmalı deniliyor. Bazen proje yok paralar kaldı, bazen proje çok da para yok, söylemleri arasında henüz geri kalmış ülkeler seviyesindeki “altyapı” burada da vaadedilmiş.
İlk üç pakette yer alan hususları düşününce ve zaten aklımızda olan son paketlerin de içeriğine bakınca, bu paketlerin hiç birinin kalıcı çözüm içermediğini, yabancı sermayeye veya yerli sermayeye ayrıcalık tanıyarak, teşviklerle ve sermaye devirleriyle yani özelleştirmeler ile geçici tedbirlere başvurduğu, yönetici rolüne bürünen işbirlikçileri ile irademize “para” yolu ile ipotek koymaya çalıştığını görmemek için ya kör ya da çok saf olmak lazımdır.
Önceki paketlerden hiç farkı olmayan, hatta gittikçe daha ağır yükümlülükler içeren paketler hakkında “söyleyecek sözümüz var” diyen partiler, ne düşünüyorlar acaba?
Neden suspus oldular?
Bu sanal kahramanlar, kendilerine hergün hatırlatılan “sanal demeçlerini” gördükçe utanmıyorlar mı?
1986, 1997, 2001 siyasilerinden, şimdikilerin ne farkı var ki?
“Hiç!” dediğinizi duyar gibiyim.
Sonunuz belli oldu: Paket!
