Milli Eğitim ve Kültür Bakanı Olgun Amcaoğlu 12 Şubat’ta TAK aracılığı ile yaptığı açıklamada “aşı olmadan yüz yüze eğitim yok” dedi. Sayın Bakan 1 Mart tarihinde yine bir gazetede çıkan demecinde de şöyle dedi: “Aşılama olmadan ASLA okulları açmam”. Bakanın iki açıklamasının arasında üç haftalık bir zaman var. Belki de iki tarih arasında kaçırdığımız benzer açıklamaları da olmuştur.
Bu satırları yazarı olan ben boşa geçen üç haftaya isyan ederek 1 Mart tarihinde bu köşede “Aşılayın artık şu öğretmenleri” diye başlık atmışım. Şimdi üç hafta daha geçti ve bakanın açıklamasının üzerinden 6 hafta geçmiş oldu. Ülkede aşı yok ve bundan dolayı da öğretmenlerin aşılanması da gündemde değil. Eğer gündemdeyse bile, şu aşamada mümkün görünmüyor. Zaten bundan sonra öğretmenlerin aşılanmasını beklemenin de, bu öğretim yılı için pek bir yararı yok.
Peki yüz yüze eğitim başlayabilecek mi? Söylenilene göre 29 Mart’ta 12’nci sınıflar seyrekleştirilmiş olarak eğitime başlayacaklar. Ancak bu arada tüm bu gelişmelerden sonra KTOEÖS’ün “Aşı yoksa yüz yüze eğitim de yok” şeklinde bir açıklaması oldu. Peki böyle bir ortamda ortaöğretimde eğitimin başlaması mümkün mü? Ya da başlarsa nasıl başlar?
Tüm bunlar yaşanırken bir anda eğitime bir haftalık ara verme kararı alındı. Bu karar bazı çevreler tarafından olumlu bulunurken, bazıları da “bu kadar eğitim kaybı varken bu bir haftalık tatil da neyin nesi” dedi.
Mart ayının son haftasını girdik. Bir hafta tatil var. Aşı yok ama ola ki öğretmenleri bugünlerde aşılasanız, ikinci aşı ve göreve başlayabilme süresi derken Nisan ayı da bitmiş olacak. Olmaz ya, olursa da aşılanmış öğretmenlerle eğitime başlamak en erken Mayıs ayını bulur. Normalde öğretim yılı Haziran başı biter. Ortadaki tablo budur. Bana göre 2020-21 öğretim yılı aşılanmış öğretmenle bitirilmesi mümkün değildir. Öyle ya da böyle bu öğretim yılı bir şekilde tamamlanacaktır.
Ülkede aşı olmadığı için kısa sürede aşılama olmayacağına göre, eğitim adına alternatif çözümler üretmek durumundayız. KKTC Sağlık Bakanlığı Müsteşarı Doç. Dr. Düriye Deren Oygar’ın basına yansıyan açıklamasında; “Aşılamada öğretmenlere de sıra gelecek. Bu noktada eğitimin başlaması çerçevesinde okullara kurallar koyarak, kademeli bir şekilde eğitime başlayabiliriz. Eğitimde, özellikle zorunlu olanları açmamız gerekiyor” dedi.
Demek ki bu saatten sonra yapılabilecek en iyi şey, yüz yüze eğitim için belli kurallar koyarak, tekrardan organize olarak, yüz yüze eğitime erkenden başlamaktır Bunun dışında harcanacak emek, zaman kaybından başka bir şey değildir.
Zaten okulların kapalı kalması meselesi toplumsal desteğini de yitirmiştir. Aileler bir an önce okulların yüz yüze eğitime başlamasını istiyor. Birçok uzman okulların kapalı kalmasının hem psikolojik hem de sosyolojik sıkıntılar doğurduğunu ve bunun sürdürülemez olduğunu söylüyor.
Hal böyle iken, okulların açılması hangi sebepten dolayı olursa olsun engellenirse ve bunun engellenmesine neden olanlar toplum nezdinde mahkum olacaktır.
Kabul etmek gerekir ki online eğitim yaraya merhem olamamıştır. Yüz yüze eğitim kaçınılmazdır. Bundan sonraki süreyi yeniden planlamalı ve okulların hangi tarihe kadar açık kalacağı netleştirilmelidir. Görünen köy kılavuz istemez artık. Gidişat bellidir. Önemli olan bunu planlı-programlı hale getirmektir.
