UBP Cumhurbaşkanı adayı Tatar’ın Rum kesimindeki siyasi çevrelerle fikir alışverişine dayalı da olsa bir diyalog ilişkisi var mı bilmiyorum.
Akıncı, Erhürman ve Özersay müzakere sürecinde görev yaptıkları için bu konuda belli bir tecrübeye sahip olduklarını söyleyebiliriz.
Doğru bulmayıp eleştirmiş olmama rağmen, Özersay ortak bir dostlarının evinde gizlice Rum lider ile buluşup yemek yiyecek derecede de diyalog kurabilme adına bir samimiyeti olduğu ortada.
Onun adaylığının gizemli bir tarafı da bu ilişki ağını harekete geçirebilmekteki yetkinliği ve bunu yapma olasılığı. Bilinçli ya da bilinçsiz böyle bir algı yaratmış durumda.
Ayni şekilde Erhürman’ın ayni dünya görüşünü paylaştıkları Akel ile gerçekleştikçe basına da yansıyan uzun bir geçmişe sahip kurumsallaşmış partiler arası temasları var.
Tatar’ın UBP Genel Başkanı seçildikten kısa bir süre sonra DİSİ Başkanı Averof ‘un bir heyet ile kendisini ziyaret ettiğini biliyoruz.
O gün toplantı çıkışında da DİSİ lideri Averof, Akıncı ve Anastasiades’in ikisinin de Limasollu olduğuna nispet edercesine Tatar ile ortak yanlarının aile geçmişlerinin Polili olduğunu açıklamıştı.
Başka bir şey konuşuldu mu diye hayal kırıklığı ile internetten
ziyaret ile ilgili haberlere bakarken bundan çıkarılacak yorumun da siyasi olarak pek ortak bir yanlarının olmadığıdır diye düşünmeden edememiştim.
Halbuki DİSİ’nin içinde federasyona karşı olan ve anlaşmalı ayrılığa sıcak bakan azınlık da olsa bir kesim var.
Anastasiades ile Çavuşoğlu’nun 3 sene önce Crans Montana’daki diyaloğu ile su yüzüne çıktı bu görüş.
Ortaya çıkmasıyla da bizim tarafta federasyoncuların ‘’ille de federasyon yoluyla anlaşma’’ sloganını ellerinden aldı. O gün bugündür bozulan ezberi ya da kendi ifadeleriyle raydan çıkan treni raya koyma derdindeler.
Anastasiades, elbette federasyon dışındaki çözüm modeli açılımındaki samimiyeti test edilmeye muhtaç, bu görüşe liderlik etme hevesinde görünüyor.
Bu konuda onu ve liderliğini test edip yol kat etmek için önemli bir fırsat bu.
UBP’nin, Anastasiades’in partisi ile öncesinde hazırlık yapıp görüşmesi, fikir alışverişinde bulunması, ortak nokta varsa bunu ortaya koyması yerinde bir hareket olmaz mı?
Aynı partinin şu andaki lideri Averof da konfederasyona sıcak baktığı söyleniyor.
UBP de iki ayrı devlet peşinde olan bir parti. Bu arayışın da AB çatısı altında olmasını hem hükümet programına hem de seçim manifestosuna koymuş. Ama bunu nasıl yapacağını ve nereden başlayacağı ile ilgili bir ipucu yok söylemlerinde.
Beylik sloganların ötesine geçememişler.
Özet olarak hem UBP hem de DİSİ ortak payda olarak konuşula gelen federasyona sıcak bakmıyor.
Siyaset, kanlı bıçaklı olmuş tarafları bile farklı sebeplerden dolayı değişen konjonktür ile ayni sonucu arzulayan zemin oluşturmasına olanak sunabiliyor. Dünya ve insanlık tarihi neler gördü.
Su yüzüne çıkmış bu ortak paydayı bir çerçeveye koyma çabası içine girmek, öncesinde hazırlık yapmak koşuluyla iadeyi ziyaret talebi ile Tatar’ın DISI’yi ziyaret etmesi farklı bir hava estirmez mi?
Bir düşünün.
Müzakerelerde ona eşlik edecek ekibiyle, Tatar, DİSİ’yi ziyaret etse doğru bir adım olmaz mı bu?
Geçen hafta bir vesileyle fırsat bulunca bu fikrimi UBP MYK üyesi birine sordum.
‘’Gerek yok. Özersay yapsın o ziyareti’’ diye sarkasım dolu cevap verdi.
Bu kısa ve net cevap şu iki noktanın altını çizmiyor mu?
UBP’nin söylemi var ama çözüme yönelik niyeti olmadığı için çabası yok. Ruh halleri ‘’büyük risk aldık seçim manifestosuna federasyonu ekledik, daha da başka açılım! bizden beklemeyin’’ der gibiler.
İkincisi de iç siyasette dörtlü koalisyonu bozmasından dolayı ciddi eleştiri almış ve yıpranmış olmasına rağmen, Kıbrıs sorununun çözümüne yönelik fark yaratacak şekilde politika ortaya koyabilecek olan kişi Özersay’dır.
Her iki tespit de kabak gibi gözükmüyor mu?
En büyük parti olan UBP’nin anlaşmaya yönelik daha cesur adımlar atmasına yönelik beklentimiz ile ilgili bıraktığımız yerden devam edeceğiz.
