KÖŞEMDEN:
“Pazar” gibi olağan bir tatil gününe rast gelmişliğiyle, ulusal bayramlarımızdan biri olmasını ne kadar hissedeceğimizi.. Dolayısıyla nasıl kutlayacağımızı.. Bu vesile ile bir kez daha “gençliğimizi” anımsarken nasıl sarıp sarmalayacağımızı bilemiyorum..
Çoktan beridir Atatürk’ün Türk milletine armağan ettiği, her biri bir diğerinden daha değerli ve anlamlı olan “ulusal günleri,” doğrusu ya laf ola beri gele dolayısıyla zoraki kutlamalarla geçiriyoruz ki 19 Mayıs Gençlik ve Spor Bayramı da onlardan biridir işte.. *****
OYSA: “Bizim kuşak,” sonrası kuşaklar, bu “ulusal günlerle” bilenerek yetiştikti. 19 Mayıslar, 23 Nisanlar, 29 Ekim’lerle..
Bizim için her birinin ayrı bir “önemi” yetişmemize olumlu etki eden bir ayrı öğretisi vardı.
Ki kütüphaneler dolusu kitaplar okusanız öylesine öğrenemez, bilinçlenemez, hissedemez, “tarihlerini” hayat yolunuzun mefkûresi yapamazdınız..
Bizler bu “ulusal günleri” kafamızda ve ruhumuzda, efsane haline getirdiğimiz Atatürk’le anar, ağabeylerimizin koltukları altında kutlar, “vatan-milletin” ne olduğunu, hangi bedeller sonucunda sahip olunduğunu, bir ırkın tarihine nasıl kazındıklarını, sindire sindire öğrenir ve ne zaman “günü” gelse, “işte bizim bayramımız” derdik..
*****
GERİYE dönüp baktığımda hâlâ içimden fısıldarım “İyi ki öylesi ulusal bayramlarla yetişmişim. İyi ki sayelerinde sevmişim vatanı. Sayesinde öğrenmişim milleti…”
Yoksa ne olurduk, nice olurduk? “Eğer uğrunda ölünecek vatan bilinci yoksa..” Eğer ancak topraklar yeşertilirse vatan olacaksa..”
Eğer sahip çıkılırsa gençliğe.. Ezelden ebede yaşatılırsa Millet tarihiyle..
Eğer özgür ve egemensek vatanda..
İşte o zaman “varız.”
*****
ARADAN çok uzun yıllar geçti. Her Ulusal Gün bizim için bir bayramdı.
Sonra ne oldu bilmiyorum.. Ulusal ve dini değerlerimiz” erozyona mı uğradı ne! Bilir misiniz? Ulusları geçmişlerindeki tarihlerinden, gelenek göreneklerinden kopartırsanız; çiçeği koparılmış bir sap gibi anlamsız ve çaresiz ortalarda bırakırsınız! Yüzme bilmediği için haykırışlarla suda çırpındıkça batan bir insan neyse öyle işte! *****
“BU gün 19 Mayıs 1919 Gençlik Spor Bayramıdır” dedik. Atatürk Samsun’a çıktığı o tarihi günü “gençliğe” armağan etti de böylesi önemli bir güne ne kadar sahip çıktık? Gitgide sıradanlaştırmaktan öte!
Veya artık gençliğe ne vaat ediyor, ne veriyoruz ki “geleceklere” inanç ve güvenle bakalım?
Bu nedenle sordumdu, “yoksa bu Ulusal Günlerimizi erozyona mı uğrattık” diye..
Mesela “vatan” kelimesi ne zamandır kullanılmıyor hatırlar mısınız?
Ya “millet?” “Ulus” falan deniyor da ne? *****
OYSA yıllardır bu adada “bağımsız ve egemen devlet olmak için mücadele ediyoruz. Günü geldiğinde savaşıyor, ölüyoruz. Göç ediyor, yanıyor, küllerimizden yine doğuyoruz..
Ve bunları hep “Türk ulusunun Kıbrıs’taki uzantıları olan Türk halkı olarak yaşıyor, gerçekleştiriyor, mücadelesini veriyoruz..”
Yukarıda sözünü ettiğim “Ulusal Günleri kutlama, yaşatma, ruhumuzda beynimizde hissetme” dediğimce..
Nitekim bu tarihi mücadelemizin sonucudur ki artık bu adada “özgür ve egemen, kendi Kuzey topraklarına sahip bir Kıbrıs Türk toplumu vardır..” *****
FAKAT yetiştirdiğimiz gençlik, “Kuzey vatanını” Güney’deki Rum halkı ile birleştirmek için mücadele ederken, Böyle mi düşünüyor?
Adada Türk Rum iki ayrı devlet değil, Türkler ve Rumlardan oluşacak ortak bir devlet çağrısı yaparken ne kadar doğrular?
“Halklar kardeştir derlerken Güney Rum toplumu bizimle ne kadar dost ve kardeş ki farkındamılar?
Ve “global” denilen bu siyasi düşünceleri “federal sisteme” adapte ederken… Rum tarafının “tam da Türk gençliğinin bu iddialarını gözlediğini görüp anlayabiliyorlar mı? Çünkü düşündüklerinin gerçekte Rum-Yunan ikilisi tarafından adanın bir gün Yunanistan’a ilhakını sağlayacak öncül ve taktiksel “beyin yıkama” tuzakları olduğunu göremiyor sezemiyor, arada Türkiye’nin garantisi olmasa Rum-Yunan ikilisinin bizi çoktan “esir Türkler” haline getireceğini anlamak istemiyorlar!..
*****
NE var ki bu gaflet “gençliğimizin” değil bizimdir! Bir zamanlar Ağabeylerimizin koltuk altlarında “Atatürk çocukları” olarak yetişen bizlerin.
Ki Atatürk’e layık olsaydık, bugün gençlerimizin karşısında bu utancı yaşamazdık!
Neyse ki Atatürk, “kurtardığı Türkiye”sinde hâlâ en büyük ve hep öyle kalacak. Mazlum ve mağdurların ümit ışığı Atatürk..
Elbet bir gün o “ışığı” Kıbrıs Türk gençliğinin yolunu da aydınlatacak.
