Anneler Günü kutlu olsun. Anneler yılda bir defa değil daima hatırlanmalı sözleri boşuna söylenmedi. Anne sevgidir, karşılıksız sever, koruyucudur, affedicidir, şefkatlidir, fedakârdır ve daha sayabileceğimiz annelik vasıfları çoktur. Doğurgandır, emeğini acımayan, hatta çoğu zaman hem annelik hem babalık yapandır.
Bunlar tabii ki genel bir gerçekliktir. İstisnalar olsa da genel kaideyi bozmaz.
Bir ülkede annenin ve kadınların toplum yapısında temel taşlardan olması oranındaki artışın yüksekliği bir medeniyet ölçüsüdür. Bir toplumda kadının her alanda değer ve ağırlığının olması, hakkını alabilme kapasitesinin artması veya hak ettiği yeri bulması, gerek evde gerekse toplumda sosyal hayatta, iş hayatında, Yönetim kademelerinde sesini görüşünü duyurması, kadın girişimciliğinin artması, o ülkedeki demokratik yapı ile ve demokrasiye verilen değerle orantılı yükselir veya düşer.
Çocukları yetiştiren esasta anadır. Bir milletin geleceğini yetiştiren en önemli figürdür. Dolayısıyla bu yönde toplumdaki kurumsal ihtiyaçların önceliklerini tespitte çocuk yetiştiren olarak daha rahat görür.
Ve bir ülkede iki bakış açısı (kadın-erkek) dengeli olarak benimsenmişse ülke ihtiyaçları, gelecek planları, sosyal adalet, aile içi ilişkilerde, her konuda dengeli paylaşım ve buna bağlı olarak gerek ailede ve gerekse toplumda mutluluklara ve başarılara daha rahat ulaşılır kanaatindeyim.
Çünkü eşitlik ve ev işleri dahil demokratik anlayışla hayatın ortak yükünün paylaşılarak uyumlu yol arkadaşlığı, aileden başlar. Bu çocuklara etki yapar ve yetişme tarzına çok büyük oranda yansır.
Bu yaşama tarzı genelde yaygınlaştıkça da ülkedeki yönetim tarzına kadar etki yapar. Aileden başlayarak dengeli paylaşım geleneklerimize ve davranışlarımıza yansır ise, adil ve sosyal demokratik idari yapı da o oranda gelişir.
Bunun tersi de, yani ülke Yönetim tarzından başlayarak aile yapısına kadar inen olumlu ve olumsuz etkiler yansıması olur. Örneğin diktatoryal yönetimlerde kadınlar genelde ikinci plana itilir ve gerek evdeki davranışlara gerekse sosyal ve siyasi haklara, söz hakkına, ve kadının çalışma alanına katılım oranına kadar olumsuz yansır.
Bu tür Yönetimlerde kadına anneye fırsatlar, toplum ve çevre baskısı ile daraltılır ve Çocukları yetiştiren kadın-anne bulunduğu ortamın baskısı altında çocuklarını yetiştirmeye çalışır ki cesaretsiz bir nesil yetişmiş olur..
KKTC halkında kadın-anne bu yönden genelde bir çok ülkelerden daha iyi durumda olmasına rağmen, ileri sosyal ve demokrat ülkelerden de geri durumdadır maalesef. Hele de dünya çapında tahsil seviyesinde çok iyi bir yerde olmamıza rağmen erkek hakimiyeti zihniyeti ile maalesef gözle görünür bir şekilde, görünmeyen veya söylenmeyen çeşit türlü şiddet yüzünden boşanmalar oldukça artmaktadır. Çünkü yol arkadaşlığında paylaşım genelde yoktur ve yükün önemli bir kısmı kadına ve anneye kalmaktadır.
Özellikle de çalışan anneler, Annelik görevlerini yerine getirmede zorlandığı tarafları çoktur. Evde yardımcısı olmayan çoktur ve maddi açıdan çocuğa bakıcı bulmadığında aile tarafından da destek bulmazsa, devletin çocuk bakım ve eğitimi için anneye yardımcı ücretsiz kurumlar yoktur.
Özel sektörde de ne kadar büyük bir işletme olsa da işletmelerin hiçbirinin çalışanlarının çocuk bakımı için yerleri yuvaları hiç yoktur.
Doğumdan sonra annelere başka sosyal devletlerde olduğu gibi 6 aylık bir yıllık ödenekli veya 6 aydan sonra yarı ödenekli sonrasında belirlenen bir süre de ödeneksiz izinleri düzenleyen yasalar ve imkânlar yoktur.
Daha 1995-96 Yıllarında bu iki konuda KKTC Meclisine sunduğum Yasa tasarıları Meclis Komisyonunda reddedilmişti. Sonrasında da bu konularda bu güne dek bir gelişme olmadı. Annelik; hem çalışan hem de ev sorumluluğu taşıyan anneler için, eş paylaşımı yoksa haksız bir yüklenme ile karşı karşıyadır.
Annelerin hatırlanması bir gün değil, her gün olmalı.
