Yazı İşleri Müdürü olduğum gazetenin sahiplerinin aile dostu bir grup kadın kimsesiz çocuklara yardım yapmaya karar vermişlerdi.
Benden “ehemmiyetle” rica edilmişti, bu yardım olayını izleyelim ve mutlaka gazetede yayınlayalım diye.
Yardım Girne bölgesinde gerçekleştirilecekti ve gazetenin Girne bölgesi muhabiri rahmetli Ahmet Karaman idi.
Son derece dürüst ve mesleğine tutkuyla bağlı Ahmet Karaman ile konuştum ve aldığım “ricayı” da aktarıp olayı izlemesini istedim.
Ahmet Karaman sabah saatlerinde gerçekleşen olayı izlemiş fakat haber ve fotoğrafları göndermemişti.
Haberlerin yoğunluğundan ben ancak akşam saatlerinde haberin gönderilmediğini fark edecek ve telaşla Ahmet Karaman’ı arayacaktım.
Aldığım yanıt şu olmuştu:
“Dostum “benden yaşça büyük olmasına karşın birbirimize böyle hitap ediyorduk) ben bu haberi yapmayacağım, fotoğrafları da göndermeyeceğim…”
Büyük bir şaşkınlıkla “niye dostum” diye sorduğumda ise şu yanıtı verecekti;
“Küçücük çocukları sıraya dizdiler, marketten aldıkları bisküvileri de yardım diye dağıttılar. Bu yapılan hem ayıp hem de günahtır. Eğer yayınlarsak biz de aynısını yapmış oluruz. Eğer başımıza bir iş gelecekse de ben buna razıyım…”
“Haklısın” deyip telefonu kapattım.
Ertesi gün gazetede “yardım” haberlerini görmeyen kadınlar elbette ortalığı bir birine kattılar.
Bizi zor durumda bırakacak bir hayli rahatsızlık yarattılar.
Ama bu olay vesile oldu ve editöryal ekip olarak bu tür haberleri yayınlamayacağımızı ilan etmiş olduk.
Hiçbir yardım reklam ve şov amaçlı kullanılamaz.
Hiçbir yardım eden yardım ettiklerin gururunu incitecek bir şekilde davranamaz.
***
Dünkü Havadis’te Mağusa’da dağıtılan iftar yardımlarının haberi vardı.
Türkiye Vakıflar İdaresi’nden alınan koliler Mağusa Belediyesi’nin orada, yol ortasında ve güneşin taş yaktığı bir sırada, insanlar sıraya dizilerek ve aleni bir şekilde utandırılarak, bu topraklarda alışkın olmadığımız bir şekilde dağıtılıyordu.
Duyarlı bir vatandaş fotoğraflarını çekip sosyal medyada paylaştı.
Havadis de bu paylaşımı haber yaptı.
Dün gün boyu Havadis’e küfreden mesajlar aldık.
Küfredenlerin önemli bir bölümünün yandaş veya oralardan nemalanan troller olduğunu biliyorum.
Fakat aralarında öyleleri vardı ki “bu ülkede kültür de değişiyor ve bizi fena halde benzetiyorlar” dedim kendi kendime.
Çok uzun yıllardır, çeşitli kurum ve kuruluşlar ülkedeki yardıma muhtaç insanlara yardımlar yaparlar.
Bunları ne duyar ne de görürüz.
Yardım yapanlar özellikle duyulmaması ve görülmemesi için çaba harcarlar.
Ama artık buralarda tıpkı geri kalmış ülkelerdeki gibi insanları sıraya dizip, yardımları gözlerine gözlerine sokup, bunun da reklamını yapıp nemalanmak isteyenler var.
Sel felaketinde de benzer görüntülerle karşılaşmıştık.
Ne diyeyim;
Bu topraklara artık yabancılaştığımıza mı yanmalı yoksa bu yapılan ayıbın normal olduğuna inananların artık her yerde olduğuna mı?
Bilemedim…
