“Gerçek” “ve “yalan” üzerine çok kafa patlatılmıştır.
Kadim filozoflardan günümüze bu iki kavram üzerine nice düşünceler vardır.
Günümüzde özellikle politikanın yakasından düşmeyen “yalan” dünyanın her yerinde “gerçek” veya “doğru” gibi algılanmaktadır.
Öylesine ki yalan kimi yerlerde bir “devlet aygıtı” haline bile getirilmiştir.
Üretilen yalanlara gerçeğin kıyafetleri giydirilmeye çalışılmaktadır.
Bir gerçeğe yalanın kıyafetleri giydirilebileceği gibi, bir yalana gerçeğin kıyafetleri de giydirilebiliyor.
Çoğu zaman yalan ile gerçeği ayırmak zorlaştığı gibi, gün olur gerçekler yalan, yalanlar gerçek olarak karşımıza çıkabiliyor…
…
Bir yazar şöyle der:
“Yalan ahlakî ve yasal olarak yasak olmuş olsa da insanın tarih boyunca icat ettiği en tuhaf şey olmakla birlikte, toplumsal, siyasî ve ekonomik olarak insanın en çok başvurduğu şeydir.”
…
Galiba en uzun ömürlü olan şey yalanın kendisidir.
“Yalancının mumu yatsıya kadar yanar” derler ama bir yalanı başka yalanlar besliyorsa, bunun sonu pek görünmüyor…
…
Bir ömürlük insan hayatına ne yalanlar sığdırılıyor…
…
Yalanın bin para olduğu bu günlerde, bir efsaneye dayanarak yalan ile gerçeğin hikayesine bir alıntı ile göz atalım:
- yüzyıl efsanesine göre gerçek ve yalan bir gün buluşurlar.
Yalan doğru söyler ve “bugün hava çok güzel” der.
Gerçek ona bakar ve gözlerini gökyüzüne kaldırır.
Gün gerçekten çok güzeldir, doğru söylemesine şaşırmıştır.
Bir kuyunun önüne gelene kadar birlikte zaman geçirirler.
Yalan hep doğru söylemektedir.
Yalan;”su çok güzel, birlikte banyo yapalım!” der.
Gerçek, bir kez daha şüpheci bir şekilde suya dokunur, su gerçekten çok güzeldir.
Ona inanıp soyunur ve yüzmeye başlarlar.
Yalan bir anda sudan çıkar, gerçeğin kıyafetlerini giyerek kaçıp kayıplara karışır.
Kızgın gerçek, kuyudan çıkar yalanı bulmak ve kıyafetlerini geri almak için her yere gider.
Dünyada çıplak gerçeği görenler onu hor görmekte ve öfkeyle bakmaktadır.
Zavallı gerçek kuyuya geri döner ve sonsuza dek ortadan kaybolur.
O zamandan beri yalan, dünyanın her yerinde gerçek gibi giyinmiş ve içimizde yaşamaktadır.
Dünya ise hiçbir şekilde çıplak gerçeği görmek istememektedir.” (Alıntı: Ozan Irmak).
