Dünya basın özgürlüğü endeksi yayınlandı. Kuzey Kıbrıs olarak bu yıl daha kötü durumdayız. 3 basamak geriledik ve 77’nci sıraya yerleştik. Basın özgürlüğünün sınırlı olduğu ülkeler ligindeyiz.
Güney Kıbrıs 1 basamak ilerleyerek 27’nci sırada yer aldı. Aramızda 50 ülke var. 1974 savaşının mağlubu Rumlar oldu. Ekonomileri çöktü, ayağa kaldırdılar ve Avrupa Birliği standartlarına uygun hale getirdiler. Çöken devlet yapılarını yeniden organize ettiler, başkanlık sistemine geçtiler ve istikrarlı bir siyasi yapı oluşturdular.
Basın özgürlüğü konusunda bayağı yol aldılar ve dünyada ilk 30 ülke arasında yer buluyorlar. Yunanistan ile ilişkilerini yeniden düzenlediler ve kendileri açısından sağlıklı bir zemine oturttular.
“Kıbrıs küçük Yunanistan’dır” ideolojisi felaketle sonuçlanınca, Enosis hayali berhava edilince, Atina karar verici merkez olmaktan çıktı. “Lefkoşa karar verir Atina destekler” doktrini devreye girdi ve Kıbrıslı Rumlar Atina’nın vesayeti olmaktan kurtuldular.
Bunları niye hatırlatıyorum biliyor musunuz?
Belki de bizim de izlememiz gereken yol bu olmalıydı.
Kıbrıs’ın Kuzeyinde kendi ayakları üzerinde duran bir ekonomi yaratmalıydık. Kendi kendini yöneten ve siyasi krizlere yol açmayan bir başkanlık sistemi oluşturmalıydık.
Uluslararası hukuk “Ankara’nın alt yönetimi” olarak kabul etse de vesayet rejimini reddedip “Lefkoşa karar verir Ankara destekler” sistemine geçmeliydik.
Türkiye’de yapamadıkları işleri gelip buralarda yapanları, yani Kuzey Kıbrıs’ı arka bahçe olarak kullananları def edebilseydik emin olunuz ki dünya basın özgürlüğü endeksinde biz de ilk 30 ülke arasında yer alırdık.
Vesayet altında olan bir ülkede basın özgürlüğü de ancak bu kadar olur.
