Acemilikten mi? Bilgisizlikten mi? Kurumlar arası koordinesizlikten mi? İş bilmezlikten mi? Yoksa, ne de olsa bu halk hiçbir şeye ses çıkarmaz nasıl olmasa, diye düşünmekten mi?
Her işiniz fiyasko, skandal, hezimet ile sonuçlanıyor.
Devlet yetkililerinden(!) aynı gün, aynı konuda, iki farklı ve taban tabana zıt açıklama geliyor. Geliyor da ne oluyor? Bu ciddiyetsizlik, cibiliyetsizlik, hafiflik diğer güne unutuluyor. Kimsenin de umuru olmuyor! İki gün sonra başka bir gaf yapmak üzere, geçici süreliğine, köşeye çekiliyorsunuz!
Rezil oldum! Millet bana arkasıyla gülüyor! İnsan içine çıkacak yüzüm kalmadı, diye düşündüğünüz oluyor mu hiç???
Sanmam! Sizde düşünce olsa utancınızdan kahrolurdunuz.
Ama nerede? Yarın yine, sırf konuşuyor olmak için, saçma sapan, içi boş, tutarsız, dayanaksız, temelsiz bir demeç daha patlatacaksınız!
Yine saçmalıklar, içi boşluklar gündemine oturacaksınız. Verdiğiniz beyanatın yanlış ya da saçma olduğundan dolayı özür bile dilemeyeceksiniz. Boşver, bu halk en fazla iki günde unutur, diye düşüneceksiniz.
Suç, sizde değil ama. Sizi seçen bizde!
Yaptıklarınızı onaylayan, şakşakçılar, partizanlar, halk dalkavukları var etrafınızda…
Ne acı! Ne gam! Ne keder!
Ne zaman kendinizi kontrol altına alacaksınız? Bu kaçıncı ezilişiniz? Ne zaman bitecek bu acemilik? Halk için tek bir şey yaptığınızı görebilecek miyiz?
Sömürenin, voyvodanın, işbirlikçinin, buyuranın, mafyanın, kumarbazın, vergi kaçıranın, rant kollayanın, insan tacirinin yanında durmaktan ne zaman vazgeçeceksiniz? Sizin de bizim gibi insan olduğunuz ne zaman aklınıza gelecek?
Bir söylediğiniz, bir söylediğinizi tutmuyor. Yönetmeniz gereken kurumların, yönetimi altındasınız. Alt yönetim bile değilsiniz. Muhtariyet yetkileri bile kullanmaktan acizsiniz. Verdiğiniz hiçbir sözü tutmadınız. Seçim manifestolarınıza yazıp, hükümet programınıza koyduklarınızı yapacak erke, güce, iradeye, otoriteye sahip değilsiniz. Hüküm edemiyorsunuz.
Sizi, yönetiyor zannettikleriniz yönetiyor. Hem de tek parmağı ile. Halk gözünde, etkisiz ve yetkisiz eleman durumuna düştünüz. Gözünüzün önünde cereyan eden bu denli soytarılıklara nasıl müsaade edebiliyorsunuz? Mideniz bulanmıyor mu? Kusma hissine hiç mi kapılmıyorsunuz?
Bu yazdıklarımı tabii ki üzerinize alıp kabullenmeyeceksiniz. Çünkü egolarınız, ihtiraslarınız buna engel olacak. Yardakçılarınız sayesinde, içi boş balon gibi şişirilmeye, kandırılmaya, yerin dibine batırılmaya, rezil edilmeye, itibarsızlaştırılmaya devam edeceksiniz.
Kaybolup gidiyorsunuz! “Hiç”leşiyorsunuz!
Ama bunun farkında bile olamayacaksınız.
Ah o egolar egolar!
Yerin dibine batsın o egolar!
