ŞİMDİ ANLADIK MI? (GÜNEYİN NEYİN PEİŞİNDE OLDUĞUNU!)
Her halde diyorum, bir gün büyük ve güçlü ülkeler ittifakında diğer tüm ülkeleri çatısı altında toplayacak federasyonlar oluşacak! Zaten bu konuda yığınla Amerikan filmi yapıldı, yapılıyor.. Ki bırakın dünyadaki irili ufaklı ülkelerin bir federasyona katılmalarını, “Federasyon güçleri” uzaydan gelen ucube yaratıklarla savaşıyor, yahut dünya bir nükleer savaş sonunda mahvolurken mesela maymunlar egemenliği başlıyor!
Gelecekleri hayal etmek bir yana! Şu gerçeğe bakın ama: Bugün bölgede adı konmamış 3. Dünya savaşı yaşanıyor! Ve gerçekten de Amerika, Rusya, Almanya, Fransa, İtalya, Türkiye gibi ülkelerin orduları “federasyon güçleri” oluşturuyor… Hem de Nato gerçeğine karşın! Çünkü uluslar ve devletler gitgide kendi aralarındaki ittifaklarıyla birbirlerine daha çok yaslanıyorlar. Çünkü artık dünya “kötülerle iyileri-düşmanlarla dostları” bir arada taşıyamayacak kadar küçüldü!
ÇÖZÜM BU NEDENLE ÖNEMLİDİR: İrili ufaklı devletler “barışı” tesis etmek için önce parça parça, sonra daha büyük parçaların birleşmesiyle federasyonlara dönüşecekler! Mesela şimdilerde savaşlarla sancılanan Ortadoğu’nun yeni kurulacak devletleri doğurmasını gözlüyoruz.
KKTC GERÇEĞİ: Bu doğumlardan biri de zaten Kuzey Kıbrıs’ta de-fakto olarak var olan KKTC’dir. İster “kurucu devlet” adıyla olsun ister “parça” (state) olsun.. Kuzey’de her hal’u kârda tanınmış bir Türk devleti oluşacaktır çünkü Güney’de emsal teşkil eden bir Rum devleti vardır.. Orada varsa burada da vardır, müzakereler sonunda varılacak anlaşma ile bu kez tanınmış devlet (de-jure) olacaktır.
PEKALA: 42 yıldır “ben tüm adanın devletiyim” diyen Güney’deki Rum için Kuzey’deki Türk Devleti’nin siyasi anlam ve konumu nedir? (Yeniden tekrar etmeyeceğim çünkü okuyanlar bıktı, “artık yeter” diyorlar!) Bunun yerine “işte Anastasiadis, işte Kuzey’e ve Cumhurbaşkanına siyasi bakışı ve değerlendirmesi” diyeceğim!
MALUMDUR: İstanbul’da “Dünya İnsani Zirvesi” yapıldı. 46 ülkenin katıldığı zirvede Anastasiadis de vardı, Ban Ki Moon da. Erdoğan bu katılımı çözüm konusunda siyasi fırsat olarak değerlendirdi ve Akıncı’yı özel uçağı ile yemeğe katılması için Ankara’ya çağırdı. Ve ne yaptı Anastasiadis? Bir yıldır çözüm için görüştüğü, kendisine küçük adı ile hitap ettiği, zaman zaman birlikte yemek yedikleri,ortak açıklamalar yaptıkları ve hep çözüm umudundan söz ettikleri gerçeğine karşın; “işgal devletinin sahte Cumhurbaşkanı olması gereken Sn. Akıncı ile ayni yemek masasında oturmamak için davete icabet etmedi! Üstelik Cuma günkü görüşmeye de gitmeyeceğini açıkladı!”
SORALIM: Barışçı çözüm arayışları sürerken Ban Ki Moon’nun da katıldığı bu yemek, çözümü değerlendirmek yönünden büyük fırsat değil miydi? (Hatta bir mini zirve bile bekledikti!) “İki lider Türk ve Rum olduklarını bir kenara iterek “insan olduklarını, barış için çalıştıklarını, bölgenin kan revan içinde kaldığı şu dönemlerde, Kıbrıs’ta çözüme her zamankinden daha çok ihtiyaç olduğunu kanıtlayacak bu yemekte, bir kez daha buluşmuş olsalardı umutları doruğa taşımış olmayacaklar mıydı?” Gene soralım ama: Anastasiadis’in bu davranışını “çözüm umuduna” indeksleyebilir misiniz? Sürdürdüğü müzakerelerde samimiyetine inanabilir misiniz? Anastasiadis’li Güneyden çözüm çıkacağına inanabilir misiniz? **********KAMU GÖREVLİLERİ: (SORUN DEVAM EDİYOR!)
“Devlet” kurabilecek kadar siyasi irade ve özgüvene sahip cemaat esamesindeki bir toplumun hâlâ kurduğu bu devleti “yüceltecek” bir “kamu görev ve anlayış geleneği ile kurallara sahip olamaması; kahrından insanı ağlatır!”
Doğrusu bir “ağlayan” da vardır ve bizatihi “Devletin” kendisidir! “Hantal Merkeziyetçi bürokrasi,” bir yandan da kaya kadar sert, ateş kadar yakıcı sendikalarından beslenen yapıları ile devleti güçlüce büyütüp yüceltmek yerine; yürümesine bile imkân tanınmayan “takozu” oldu!
SORUN DEVAM EDİYOR. Ettiği için de diyor ki başbakan yardımcısı Serdar Denktaş, “Kamu ve Özelde mentalite değişiminin zamanı gelmiştir!” Ve ekliyor: “Özel sektörle kamu adeta birbirlerine düşmanlaştırılmış, bürokratik işlemlerde büyük dirençler yaşanmaya başlamıştır…” Bürokratik engellerin ortadan kaldırılması ve ciddi yatırımların önünün açılması gerekmektedir…”
KAVGALI DEVLET: Devlet kendisiyle kavga eder mi? “Kurumları” Devlete karşı kumpas içine sokulur mu? Hatta federal devlet oluşturacağız düşüncesinde bazı devlet dairelerinde işler rölantiye alınır mı? Federasyona teslim olması için devletin kalesi durumundaki “Kamu Görevlileri müessesi” atıl duruma sokulur mu?
HİÇ ABARTMIYORUZ! Çünkü devlet daireleri yukarıdan başlayan bir hiyarerşik yapılanma ile “politize” olmuştur! Dahası resmen “siyasileşmiştir!” Ve devlet daireleri Meclis gerçeğine nazire “iktidar muhalefet” saflarına ayrılmışlardır! İşin kısası “kamu görevlileri” halkın değil, siyasi partilerin hizmetindedirler!”
KÖKTEN DEĞİŞİM: Çözüm olursa yeninden yapılanma zaten metazori olacak! Hem de gözlerin yaşlarına, sendikaların leblebi çiğneyip demir püskürtmelerine karşın! Boru değil, AB’li olacağız! Ki orada hıyarın boyunu bile zapturapta alırlar!
Dayatmadan, boğazımızı birileri sıkıp bizi zorla değiştirmeden, “biz kendimizi değiştirmek zorundayız.” Kamudaki bu “değişim ve yenileme” tüm kurumlarla devleti çalıştıracağı için, önce kendisi yeniden yapılanarak değişmelidir!
KISACA TAKILDIĞIM. (“DEVAM ETMEYEN” TEK SORUN VARDI, ARTIK O DA TAMAM!)
Eczacıların sorunları devam ediyor! Taksicilerin de!
Narenciyecilerin sorunları devam ediyor! Patates üreticilerinin de!
Eğitim, üniversite, YÖDAK sorunları devam ediyor! Sağlık sorunları da!
Trafik sorunları devam ediyor! Altyapı sorunları da!
Elektrik, su, telekomünikasyon, e-devlet sorunları devam ediyor! Çevre pisliği de!
Plajlara paralı giriş sorunu devam ediyor! Sivrisinek sorunları da!
Ve hayret! Siyasi sorun devam ederken liderler arasında sorun yoktu! Artık Anastasiadis ile Akıncı arasında da sorun vardır ve devam edeceğe benzemektedir!
