Konuşulan konu ulusal, uluslararası, çıkarların en üst düzeyde korunması gereken hassas bir konu.
Bu kadar laf olmaz ki…
Ne oldu, sonuçta herkes “Federasyondan vaz geçmedik ki” demedi mi?
Yani Anastasiadis’in kendi “âli menfaatleri” öyle gerektiriyor diye masadan da müzakerelereden de kaçmaya çalışıp, ortaya attığı naylon formüllerin peşinden gidip, birbirimize mi girmeliydik?
Eski yöntemlerle olmuyor. Ucu açık, sepetle su taşımaktan vaz geçelim.
Tamam.
Siyasi eşitlikten asla vazgeçmeyelim… Bu da tamam.
“Çözüm isteriz”…
Eeeee, daha ne.
İşte Lute geldi geliyor. Neyle çıkacağız karşısına? Bölük pörçük, her kafadan bir ses çıkararak mı?
Var mı böyle bir lüksümüz?
Hem bizim, hem Türkiye’nin?
Yetmezmiş gibi, vatandaşın oturduğu yerden dehşetle izlediği bir bölünme parçalanma…
Bu muydu ihtiyacımız?
Akıncı düşmanlığı, Türkiye düşmanlığına karşı…
Böyle bir kamplaşmayı düşman olsa başaramaz.
Ama biz başarabiliyoruz.
Herkes durduğu noktaya göre, karşı tarafa saydırıyor.
Durun yahu. Nereye varır böyle bir çığırtkanlık? Kime ne faydası olur?
Birilerini iktidardan götürdüğünüzde ya da gelecek seçimleri kazandığınızda, bunun Kıbrıs gibi bir meseleye faydası ne olur?
Yıllar yılı pasifliğimizin sebebi de bu uyuşturulmuş halimiz değil midir?
Biri diyor ki, “Vazgeçtik federasyondan”…
Nasıl vazgeçiyorsun kardeşim?
Senin Anayasanın giriş kısmındaki metin öyle demiyor…
Sen o anayasayı referandumdan geçirdin.
Kime sordun şimdi?
Bu da “Ben yaparım” demek değil midir? Bu da bir kişinin ya da zümrenin kendi ideolojisiyle bastırması değil midir?
Suhulete ihtiyaç var. Sağduyuya da.
“Tartışmalardan kimse rahatsız olmasın”mış. Bu tartışma, kamuoyu önünde yapılacak tartışma mıdır?
Sonra ne koyuyorsunuz yerine?
Çözüm sonraya kalsın, adım adım ilerleyelim mi diyorsunuz?
Yani parça parça çözüm mü? Çok da gerçekçi değil ama, yerine bir şey koyun.
Öyle AB çatısı altında iki devlet falan da demeyin bana, komik oluyor. Gerçekleşmesi mümkün mü? Kime, nasıl kabul ettiriyorsunuz?
Yoksa bugünkünden daha belirsiz bir gelecek mi planlamaktasınız? Hani boşlukta…
Onu da söyleyin.
Br ülkenin, bir halkın geelceğidir konuştuğumuz. Basit bir icraat değil.
Kapalı kapılar ardında uzlaşmayla saptanacak bir yol haritasını, define haritasına çevirdik ya.
Sanki bu halkın yeteri kadar derdi yokmuş gibi.
Daha da kendimize engel aramayalım.
Engel biziz, kendimiz…
Anastasiadis haberlerin tercümelerini okurken, eminim keyifle viskisini yudumlamıştır…
YERİN KULAĞI VAR
İYİ DE VAR:
Kıbrıs sorunu olmasaydı ne konuşacaktık çok merak ederim. Hele de Çavuşoğlu’nun ziyaretinin ardından ahkam kesen çok. Keşke bu fikirlerini Çavuşoğlu’nun yüzüne karşı da söyleyebilselerdi. Belli ki Lute’un Şubat başı adaya gelmesiyle birlikte bu konu daha çok konuşulacak. Aslında yapılması gereken her iki toplumun da önüne bir sandık koyarak, “adada nasıl bir çözüm istersiniz” diye bir referandum yapması…
OLACAK İŞ Mİ?:
Son günlerin tartışma konusu federasyon dışında farklı bir çözüm modelini gündeme getirmek. Kimse bu çözüm modellerinin ne olduğunu söylemiyor ama, ne oldukları belli. Üniter devlet, AB içinde iki ayrı devlet ve konfederasyon. Federasyon konusunda bile ayak sürüyen Rumların KKTC’yi ayrı devlet olarak tanınmasını içerecek bir formülü benimsemesini beklemek hayalden öte değildir… Ya AB? Vazgeçin yahu.
MAL BULMUŞ MAĞRUBİ:
TC Dışişleri Bakanı Çavuşoğlu’nun Cumhurbaşkanı Akıncı’yı hedef alan konuşmaları bizim sağcı partilerin ekmeğine yağ sürdü. Çavuşoğlu’nun söylediklerini papağan gibi tekrarlayarak, Kıbrıs Türk halkı tarafından seçilmiş bir siyasiyi, söylenenler üzerinden eleştirmek ne derece doğru bir yaklaşım olur. Sırf ikbal uğruna bunu fırsat bilenleri görmek insanı üzüyor…
TATAR’IN HESABI:
UBP Genel Başkanı Ersin Tatar Mecliste federal temelli bir anlaşmayı benimsemeyen 35 milletvekili olduğunu iddia etmiş. 59 sandalyeli mecliste geriye kalan 15 sandalyenin 12’si CTP, 3’ü ise TDP’ye ait. Bu durumda Tatar’ın hesabına göre, UBP, HP, DP ve YDP federal bir çözüme karşı mı olmuş oluyor. YDP tamam da, özellikle DP ve HP bu hesaba ne diyecek çok merak ederim…
KALDIRIN O ZAMAN:
Elli yıldır Türk tezi olarak masada duran ve görüşmelerin temelini oluşturan federasyon tezinden çark ediyoruz. Evet başka formüller de düşünelim düşünmesine ama, KKTC’nin kuruluş bildirgesinde federasyon hedefi hala duruyor. Hazır Mecliste çoğunluğu da sağladığınıza göre kaldırın o maddeyi, sunun refernaduma görelim bakalım ne çıkacak.
DUYAN DA İNANACAK:
AKEL Genel Sekreteri Kiprianu, “AP seçimlerinde federal Kıbrısı hedeflediğimiz mesajını güçlü bir şekilde vermek istiyoruz. Kıbrıslı Rumların ve Kıbrıslı Türklerin sadece birlikte yaşayabileceklerini dile getirmekle kalmayıp, birlikte yönetebileceklerini de göstermek istiyoruz” dedi. Duyan da 2004 referandumunda parti olarak “evet” dediklerini sanacak. O gün eğer “evet” demeyi başarabilselerdi bugün herşey çok farklı olurdu. Bu söylediklerinize nasıl güvenmemizi beklersiniz…
SESSİZ SEDASIZ:
Eminim bir çoğumuz farkında bile değiliz ama, sürekli ilaç kullanmak zorunda olanlar, ilaçlara gelen okkalı zammı farketmişlerdir. Benim yıllardır kullandığım kalp ilaçları var. Her ay üç kutu kullanıyorum. Geçen gün aynı ilacı yüzde 20 zamlı olarak aldım. Yeni yılla başlayan zam furyasına sonunda ilaçlar da dahil oldu… Vatandaşın gündemi bu. Suni gündemler yaratmayın ne olur.
ZİRVEDEKİLER
Bülent Kanol: “Sizin derdiniz iki devlet filan değil.. Siz olur ya uluslararası hukuğun içine yanlışlıkla girerseniz haksız yere elinize geçirdiklerinizi kaybetmekten korkarsınız… Bu konudaki en büyük destekçiniz de kendi haksız siyasi posizyonlarını kaybetmekten korkan Rum liderlerdir”…
DİPTEKİLER
Kim İstemez: Adada bir çözüm olma ihtimalinden en çok kimler korkar bilir misiniz? 1974 savaş zengini olanlar, yıllarca toplumu iliğine kadar sömürenler, onlar için anlaşma demek tüm bunlardan vazgeçmek demektir. Onun için de bu tipler herzaman çözümün önündeki en büyük engel olacaklardır…
