İktidar alelacele belediyelerin sayısını azaltacak yasayı Meclis’ten geçirmeye çalışıyor. Üstelik anlaşılır bir gerekçe de gösteremiyor. Sayıları çok deniyor, popülist uygulamalarla kaynak israfı yapılıyor deniyor ama denetimi yapılmış raporlanmış bir tek veri bile ortaya konamıyor. Birleştirmeleri “reform” olarak sunarak herkesin de buna inanmasını istiyor.
Şunu demek istiyorum: Eğer belediyelerde kaynak israfına neden olan örneğin kötü icraatlar, makamı kötü yönde kullanma, usulsüzlük hatta yolsuzluklar varsa birleşmeler bu durumun önüne nasıl geçecek?
Şimdi mevcut denetim organlarına bakalım. Birinci kademe denetim organı belediyeler meclisleri. Farklı partilerin bileşenlerinden oluşan meclisler günlük denetim görevi yapma olasılığına sahipler. Peki bu meclislerin bu güne kadar olan performansları herhangi bir kötü gidişi engelleyebilecek bir sonuç yaratabildi mi? Cevap hayır. Başkanla karşıt grupta yer alan üyeler zaman zaman medya üzerinden tartışıyorla ama yine de sonuç değişmiyor. Yani geçmişin Lefkoşa’sında bu günün Mağusa’sında belediye Meclisleri iflasın önüne geçmeyi başaramadılar.
Adı kötü yönetim olan balık diyelim ki birinci ağdan (belediye meclisinden) geçmeyi başarırsa, delikleri daha küçük olan diğer bir ağa takılır diye düşünürüz. İkinci ağ ise Sayıştay. Ne yazık ki bu ağ da delik deşik parçalanmış durumda. Sayıştay, değil belediyeleri, daha kritik durumda olan kamu kurumlarını dahi denetleyemiyor. Personel ve ekipman sorunu olan Sayıştay denetimlerinde üç yıl geriden geliyor.
O zaman esas soru şu oluyor: Birleşmiş olsalar bile belediyelerde yaşanan verimsizliğin ana kaynağı olan kötü uygulamaları kim denetleyecek? Hükümet bu konuda henüz hiçbir şey söyleyemiyor.
