Bir zamanlar Arap Ahmet Mahallesi paşaların oturduğu bir semtti.
Lefkoşa dendiğinde, bu semtin özelliği daha varlıklı insanlarla anılırdı.
Arap Ahmet’te, sadrazamlık yapan Kıbrıslı Kamil Paşa da oturmuştur, Padişah tarafından kendisine “Paşa” unvanı verilen Derviş Paşa da.
…
Bayram yine geliyor.
Ama bu Bayram “Derviş Paşa Bayramı” değildir…
…
Anlatılanlara göre Derviş Paşa çok hayırsever biriymiş.
Özellikle bayramlarda.
Bayram geldi mi Paşa çalışan esnafları öder ve Bayramı bir gün daha uzatırmış.
Bu yüzden ahali bu “uzatmalı güne”, “Derviş Paşa Bayramı” dermiş.
…
Şimdi böyle şeyler yoktur.
Uzatmalı günler var ama adı konmaz bu günlerin.
Mesela hükümet bayram tatillerini uzattığında, o uzatmalı günlere “Hükümet Bayramı” denmez.
…
Adaya gelip giden yabancıların en çok dikkatini çeken şey, özellikle Arap Ahmet mahallesindeki o güzel konakların mimarisiydi.
Eski Türk tarzında yapılan bu eserler, gezginciler hatıralarında anlatıla anlatıla bitiremez.
Sündürmeleri, ahşap kapıları, kalın mertekleri, avluları, hamamları, taş havuzları, kemerleri, işlemeleri, cumbaları…
Gezgincilerin notları arasında azımsanmayacak oranda yer alan eski Türk mimarisi, bugün hala eski kentlerimizin eski sokaklarında ayakta durmaktadır.
…
Şimdi hangi apartman katındaki bir dairenin özellikleri bir yabancının ilgisini çeker ki?
İçinde oturanların bile çekmez.
Modern yaşam, kadim kültürleri bombardımana tutabilir.
Sanırım bütün mesele, o eski kültürleri modern hayatla birlikte yaşatabilmekte.
Bu konudaki yeteneksizliğin nedenleri ne olabilir?
…
Bir gün öğretmen sınıfa girmiş:
-İçinizde müziğe yetenekli olanlar kimlerdir demiş.
Dört öğrenci ayağa kalkmış.
Öğretmen:
-Siz doğruca aşağı inin ve piyanonun taşınmasına yardım edin…
…
Bir ülkede yetenekli, bilgili, görgülü insanlar elbette vardır.
Önemli olan memleket idaresine “öğretmenlik” yapanlar; ülkenin gidişatına yön verenlerdir.
Geleceği, erki elinde bulunduranlar şekillendirir.
…
Bizde nasıl şekillendi?
Piyano çalmayı öğrenerek değil,
Piyano taşıyarak…
