Atalarımızın böylesi durumları çok güzel anlatan deyimleri vardı.
Zor zamanlar aslında kişilere ve toplumlara tutulan bir aynadır da aynı zamanda.
Kişilerin gerçek karakterleri, toplumların defolu yanları zor zamanlarda açığa çıkar.
Belki içgüdüsel ve belki de genetik olarak derinlerde yatan bastırılmış çirkinlikler ve kötülükler bir anda gün yüzüne çıkarlar.
Hem de hiç vakit kaybetmeden ve derhal.
Bunun sosyolojik ve psikolojik yönü elbette bilim insanlarının işidir.
Realite görünen kısmı ise biz gazetecilerin.
Adam kumar baronudur.
Ülkemizin en güzel kıyılarında kurduğu kumar şatolarında bugüne kadar yüz milyonlarca dolar kaldırmaktadır.
Politikacıları yemlemek, kendine uşaklık edecek bir medya yaratmak için her ay milyonlarca lira harcamaktadır.
Paralel hükümetler kurarak yağma düzenini sürdürmektedir.
Şimdi ise koronavirüs krizinin daha birinci haftası dolmadan ilk yaptığı iş yanında 3 kuruşa çalışan emekçileri kapı önüne koyup bilahare de “vergilerimizi öteleyiniz ve hatta bağışlayınız, teşviklerimizi derhal veriniz” diye çığırtkanlığa başlamak oldu.
“Biz batarsak KKTC batar” tehditleri sallayıp da devletin elindeki üç kuruş parayı cukkalamak peşine düştü.
***
Ülke zor günlerden geçiyor.
İnsanımız sağlık ve yaşam derdindedir.
Öncelikli olarak bu lanet virüsün yayılmasını durdurmak için hepimiz evlerimize kapandık.
Bunun için en yakınlarımızla bile görüşmemeyi göze aldık.
Hastalığın ortaya çıkması durumunda en azından çağdaş koşullarda tedavi ortamının yaratılması için hükümet ve sivil toplum kuruluşları seferber oldu.
Herkes elindeki kıt kanaat imkanları ortaya koyup bu amansız düşmana karşı varolma mücadelesi sürdürüyor.
Fakat belli ki bazıları da ölü soyuculuğuna soyundu.
Cebinden beş kuruş çıkmasın, tatlı paracıkları eksilmesin diye.
Yeter artık be.
Gözünüz doysun…
