Kimisi pek azına nasip olan siyasi yolculuktan sonra yolun sonuna geldiğini inkâr eder.
Ona verilmiş olan ‘’onurlu’’ köşede gerektiğinde ağabeylik yapmayı kabullenemez.
Ağabeylik değil de ağalık yapmak ister.
Yok, daha benim yolum var ortalığı karıştırayım da hala daha gücümün olduğunu ismi lazım değil ada dışındakiler bile iyice anlasın diye ısrar eder.
Halbuki tarihi bir yol üstlenip yılların verdiği olgunlukla artık kin gütmeyebilir.
Yıllardır kendinin altını dolduramadan söylediği görüşler yönünde pratikte de karşılığı olan yol haritası ortaya koyanlara karşı sırf çıkarı uğruna kışkırtma yapmak yerine ‘’hesaplaşma zamanı değildir’’ dese, toplum nezdinde aktif siyasetteyken sahip olamadığı partisinin ötesinde bir statüye ulaşacak.
Belli ki nasıl anılmak istendiği konusunda yolunu bulup yol alamamış.
Devlet adamı olarak anılmak yerine çok iyi bildiği parti örgütçülüğü ile kendini sınırlı tutup anılmayı tercih ediyor.
Bu yaş ile ilgili bir şey değil baş ile ilgili.
***
Kimisi yoldan çoktan çıktı.
Hala daha söyledikleri ile langur lungur yuvarlanıyor.
Tut tutabilirsen.
Mümkün değil.
Dur durak bilmiyor.
Olmayacak iş olup ‘’yoldan çıktın hop’’ diye ‘’dokunulunca’’ etrafındakiler ve hatta diğer partiler ‘’niye yalnızca onu gördünüz bu nankörlük değil de nedir’’ diye efeleniyor ki evlere şenlik.
***
Kimisinin ise derdi kendiyle değil.
Önereceği farklı bir fikri de yok.
Derdi başkasının yolunu kesmek.
Buradaki yol derdi de baş ile ilgili değil başın içiyle.
***
Kimisi de bir yolunu bulup yerini sağlamlaştırma derdinde.
Her fırsatta bir şeyler geveleyip durup gündeme gelmenin yolunu arıyor.
Bunlar da yolunu bulamayıp geri gelemezsem derdinde.
***
Kimileri de çıkarları için uzun yol yürüyebilecek lider ve uyumlu ekip peşinde.
Donanım ve kapasite arıyor.
Adaya ikide bir gelip yollara düşmek istemiyor.
Yola düştükçe kendi itibarlarının da gözden düştüğünün farkında değiller ama mecburiyetten onlar da başka yol bilmiyorlar.
Yeri geldiğinde telkinde bulunmadan doğru yolu bulacak lider ve ekibin arayışındalar.
Onlar da yola çıkanları gözlemleyip tartıyor.
Onların hedef ve endişesi, yeni neslin bir yolunu bulup farklı bir yola girmesini kontrol altında tutabilmek.
İşin içine gaz ve para girdi ya.
Sahi yahu bu gazdan bir zaman sonra piyango çıkmış gibi olur da biz de faydalanacak olursak ne yapılabileceğini, önceliklerimizin ne olması gerektiğinin bir yol haritasını da biri anlatsa da öğrensek.
Hadi bu da benim ileriye yönelik yol haritası derdim olsun.
O yolun hayali bile bu topluma bu aralar iyi gelebilir ama malum eski defterler açılır da Türkiye’ye de borcumuz düştükten sonra hala daha borçlu çıkarsak şaşırmam.
***
Vatandaş ise görünürde her yola gelenlerden bıktı.
Yolsuzlukla mücadele istediğini söylüyor.
Ama diğer taraftan da bir yerden başlayıp biraz dokunuldu mu savunmaya geçip daha öncekileri sayıp yalnızca bu mu suçlu diye ileriye değil geçmişe dikkat çekiyor.
Risk alıp bu yolu yürüyenleri motive edeceğine neredeyse bunu yapanları cezalandırmaya yöneliyor.
Yolsuzlukla mücadelenin yolunu açmak için bu yola bir yerden başlayıp çıkmak lazım denilince de kafa karışıyor.
Şikâyet ettiği yolsuzlukların yolunun kapanma ihtimalinden tedirgin oluyor sanki.
Buradaki dert de kestirme yolların olmadığı yol haritasını okumayı unutmuş olmanın yarattığı belirsizliğin verdiği endişe mi diye düşündürtüyor.
Bu da yol unutkanlığı ile yol bilmezlik derdi.
***
Kimisi de duble yol yapmayı medeniyet göstergesi diye pazarlıyor.
Bilinmiyor ki bu aralar dünya yol yapmak yerine uçan otomobillerin prototiplerini yaptı. Yakındır üretime geçecek.
Ama her yağmurda yolları seller alıyor.
Bunun da çözümünün yolunu bulsalar.
Yağmur yağmaya dursun.
Bize her yer Venedik misali yollarımız oluyor.
Kendi evinde gidiş dönüş her şey dahil Venedik yolcusu oluyor ahali.
Annem bu yılki yağmurlardan sonra ‘’Girne’deki evin bu yıl da yolu kapanırsa ne yaparım’’ diye sorup duruyor.
Elinde değil.
‘’Yıllarca Rum sizi Lefkoşa-Gönyeli hattına hapsettiydi, iki üç gün evde mahsur kalırsan dert etme’’ diyorum.
Yol yordam olmuyor benim sözüm.
Geçmişin özleminde! ‘’iyisi mi kışın Lefkoşa’da kalayım’’ diyor.
Annem de yolsuz kalmaktan, ulaşamaz ve ulaşılamaz olmaktan endişe duyuyor bugünkü KKTC’de.
Onun yol derdi de hakiki yol.
***
Ayni yolu yürüyenler farklı yere varamazlar diyenler hala daha var.
Güneydekiler ile ayni yolu yürüdüklerini sanıyorlar.
Farklı yol yürüdüklerinin farkında olmayıp 50 yıldır bir türlü kavuşamamalarına rağmen ne olursa olsun ille de ayni yolu yürümekte ısrar edenlere ne demeli.
Onların derdini de siz söyleyin.
***
Bir de bu aralar geçmişte bizim nenelerimizin, annelerimizin de alışık olduğu gibi cephedeki oğlunun, eşinin yolunu gözleyen anne ve eşler var.
Hayvanların gururu yoktur diye yeri geliyor saldırsalar da çok daha kolay yolunu bulup geri çekilebiliyorlar.
Ama insan öyle değil.
Gururlu.
Yeri geliyor olguya yeri geliyor yalnızca algıya göre hareket ediyor.
Caydırırım belki diyerek tehdit edip sonra da çatışmanın yolunu bulmakta şaşmıyor.
Bir türlü de bunu ihtiyaç duyduğunda kullanacağı yolluk yapıp ders çıkarıp orta yolu bulamıyor.
İnsanlık tarihinin esas adı olması gereken ‘’ahmaklığın tarihine’’ katkı yapmaya devam ediyor.
Yolunuz açık ve geniş olsun.
Bu da Rus atasözüymüş.
Ne kadar güzel bir dilek ve temenni.
Şu yazıda başladığımız ile bitirdiğimiz yere baksanıza.
Amma da yol kat ettik.
Şimdi işin yoksa yolunu bulup tüm bunları birbirine ya da olan bitene bağla bakalım.
Bunun yolunu bulmak zor olmasa gerek.
İsim vermesek de bayağı ipucu verdik.
