Kim istemezdi şimdi elini kolunu sallaya sallaya dolaşmayı…
Kim istemezdi…
…
Kim istemezdi böyle bir mevsimde Lefkoşa gecelerini yaşamayı…
Kim istemezdi kırlara çıkıp lȃle toplamayı…
Bir tabyada oturup sabah rüzgarlarına kapılmayı kim istemezdi…
…
“Hayata baksana!
Takmıyor kimseyi!”
…
Kim derdi Ayasofya’nın, Arasta’nın, Büyük Han’ın, Girne Kapısı ile Dereboyu’nun bu denli yalnız kalacağını…
Kim derdi Arabahmet’ten Akkavuk’a kadar bütün sokakların boş kalacağını…
Kim nasıl düşünebilirdi Venedik’te St. Mark Meydanı ile Lefkoşa’da Sarayönü Meydanı’nın aynı sebeple kimsesiz kalacağını…
…
“Tak etti canıma bu maskeli balo!”
…
Kim derdi canım hey, tekmil bütün kalpleri hasret vuracağını…
Yaredir sinede eski sevgili
Ne yapsan kolay unutulmaz
Ağlama geçmişe yaşadık bitti
Anılar bizi yalnız bırakmaz
Yalnızız yine de
…
Kim derdi tekmil dünyanın bu kadar yalnız ve bu kadar bir başına çaresiz kalacağını…
Kim derdi birbirimizin yüzünden, gözünden, ellerinden ve kumral ve siyah ve sarı saçlarından ve her yerinden bu denli saklanacağını…
…
Murathan Mungan’dan alıntılar yaptık, onunla bitirelim:
Yaredir sinede eski sevgili
Eski sevgili eski günler
Hayata baksana takmıyor kimseyi
Hiçbir şey diriltmez artık geçmişi
Yaredir yine de
Yaktın gemilerimi
Dönüş yok artık geri
Tak etti canıma bu maskeli balo
Bu maskeli balo ve onun sahte yüzleri
