Ulusal Birlik Partisi kurmayları şanslarını zorlamakta ısrarcı davranıyorlar.
Seçim öncesi devleti ve bütün kurumlarını tarumar ettiler.
Ne Anayasa ne yasa ne de tüzük tanıdılar.
Müdahaleye davetiye çıkardılar ve seçimi kazandılar.
Zafer ilan ettiler, sevinç gösterileri yaptılar.
İstediklerini aldılar ya hiç olmazsa 37 yıllık devletin temel ilkelerine geri döneceklerini sandık.
Yanılmışız.
Daha ilk günden hem cumhurbaşkanı hem başbakan olma garabetine imza attılar.
Cumhurbaşkanı seçilen başbakan gidip istifasını vermedi. Yerine vekaleten başbakan atamadı.
Cumhurbaşkanı oldu gezmelere de başladı ama ülkede başbakan yok.
Ve aslında hükümet yok.
Hükümetin küçük ortağı zaten istifa etmiş ve bu hükümet o gün bitmişti.
Küçük ortak “olan bitenden haberimiz yok” diyor.
Ana muhalefetin deyimi ile “yok hükmündeki” hükümetin büyük ortağı “icraatlar” da yapıyor.
Yasa dışı bir şekilde yönetim kurulu toplantısı düzenliyor ve Kıb-Tek’in müdürünü görevden alıp yerine başka birini atıyor. Atadıkları da geçmişte yasalarla başı belaya girmiş birisi.
Böyle yasadışılık diz boyu garip bir düzen.
Nereye kadar?
“31 Ekim’de olmadı 7 Kasım’da başkanımızı seçeceğiz, cumhurbaşkanımız da O’na hükümeti kurma görevi verecek, bekleyiniz” diyorlar.
Memleket 7 Kasım’a kadar resmi olarak yasadışılığa emanet.
Niye?
UBP öyle istiyor diye.
***
“Şanslarını zorluyorlar” dedim ya.
Aslında hükümet etme ehliyetlerini kaybediyorlar.
Hükümette olmaları devlet ve halk için son derece tehlikeli olan bir güruha dönüşüyorlar.
“Aslolan iktidardır KKTC ve yasaları teferruattır” şeklinde özetlenen bir anlayışı temsil ediyorlar.
Bu anlayış yeniden hükümette olacak mı?
Sürpriz olursa kimse şaşırmasın…
