Kabrimi kimse ziyaret etmesin Allah için
Gelmesin reddeylerim, billahi öz kardeşimi
Gözlerim ebnayi ademden o türbe yıldı kî
İstemem ben Fatiha, tek çalmasınlar taşımı
…
Satırlar Şair Eşref’e ait.
…
Ne garip tecelli ki, şairin mezar taşı çalınmıştır!
…
Şair Eşref, 1903 ile 1908 yılları arasında Kıbrıs’a gelir.
…
Abdülhamit döneminde özgürlük akımları başladığı sıralarda, Şair Eşref de Sultanın hışmına uğrayanlar arasındadır.
Oradan oraya sürgün olan Şair Eşref’in yolu Kıbrıs’a da ulaşır ve burada bir yıl kadar kalır.
Bazı kaynaklara göre Huriye adındaki Kıbrıslı bir kadınla evlenir.
Ancak, kadın bir yıla varmaz yakalandığı hastalıktan ölür.
…
Osmanlı döneminde Kıbrıs’ın pek kıymeti yoktur.
Sürgün yeridir.
Bu yüzden de pek çok yüksek şahsiyet Kıbrıs’a gelir gider.
Ada, Osmanlıların elinde viraneye döndüğü için, bu toprak parçasına bir “Gelecek” gözü ile bakılmaz.
…
Şair Eşref büyük bir hiciv ustası ve “Küfürlerin Efendisi” olarak bilinir.
…
Eşref, bir gün eşeğinde giderken, karşısına İzmir Valisi Kamil Paşa çıkar.
Paşa, “Eşref Bey, Eşref Bey, aman dikkat edin eşek sizi düşürmesin” der.
Şair Eşref düşünür, karşısında koskoca bir vali.
Sonunda “Merak buyurmayınız paşam. Bu bizim eşek var ya, çok Kamildir” diye hicivli cevabını verir.
…
Eşref’in dili ve mantığı keskindir.
Bir hicvinde, belli ki millete eşek diyenlere fena içerleyip şu satırları yazar:
Millete erbabı mensuptan biri eşek demiş
Reddedilmez böyle bir söz, amma ki pek can sıkar
Olsa da millet eşek, eşek diyen bilmez mi ki
Sadrazamlar valiler de milletten çıkar
…
Söz eşekten açılmışken, bir dörtlük daha:
Kişi kâmil oldu mu üstat mertebesinde
Ona madde üstünde bir değer vereceksin
Baktın ki, hali tavrı değişti meclise gelişte
Çüüşş… deyip, sırtına bir semer vereceksin
