Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’den olsa olsa, Birleşik Kıbrıs için bir federasyonun kurucu devleti olur.
Ötesi olmaz…
Laiklik düşmanı bir halk topluluğu olmaz…
Demokrasi düşmanı bir halk topluluğu olmaz…
Lakin…
Türkiye’deki her gelişmenin ardından, burayı “benzeştirme” gayretleri gözlerden kaçmıyor.
Çözüm gecikebilir.
Hiç olmayabilir.
Çözümden ümit de kesilebilir.
Kıbrıs Türkü’nün yolu, batıdır…
Ortadoğunun karanlığına gömülemez.
Laiklik…
Demokrasi…
İnsan Hakları…
Rehberdir.
Bundan da geri adım atılamaz…
Yaranma çabaları
Neden mi böyle bir giriş yaptım?
Son 48 saatte çok önemli gelişmeler yaşadık.
Kendi adıma, hayatım boyunca unutamayacağım bir 48 saat yaşadım.
Yemin ediyorum, “saçma- salak bir iftira yalnız mücadele ederim” diye düşünürken.
Bir de baktım ki, konu aslında ben değilim.
Bana…
Havadis’e…
Başaran Düzgün’e…
Cenk Diler’e…
“FETÖCÜ”…
Denebilir.
Biz de kendimizi savunuruz.
Ama konu, biz ya da kurumsal kimliğimiz değil.
“Bize saldırdılar” diye feveran edersem…
Bu toplumun dinamik yapısına…
Demokrasi anlayışına da haksızlık ederim.
Çünkü bugün ben…
Dün…?
Yarın?
Bitmez.
Bitmeyecek.
Kıbrıslı Türklerin “yazılı olmayan kuralları” var.
Didişiriz…
Tepişiriz…
Ama ne zaman nerede birbirimizi savunacağımızı da iyi biliriz.
Gördüm ki aslında…
Bana değil…
Başaran Düzgün’e değil…
Havadis’e değil…
Cenk Diler’e de değil…
Bize sahip çıktı Kıbrıs Türkü…
Konu Ozan Ceyhun da değil.
Sistemli bir saldırının “maşasıdır”, parçasıdır Ozan Ceyhun…
Ama, saldırı Ozan Ceyhun’dan çok daha büyüktür.
Tıpkı, bu sistemli saldırının “bana olan kısmından çok daha büyük olduğu gibi…
Sevinenler…
Ozan Ceyhun ile birlikte, ona destek verenlerin sayısı da dikkatimi çekti.
Eleştirenler oldu…
“O da bize iftira attıydı” diyenler…
Elbette, meslek hayatım boyunca kırdığım insan sayısı çoktur…
Zaten…
“Gazeteciyim” diye insanlar beni sevsin diye bir çabam olmadı.
“İnsanım” diye sevsin istedim insanlar beni…
Kırılanları da anlıyorum.
Ne yapsınlar?
Ama ben ne yapsaydım?
Eleştirmeseydim…
Yazmasaydım…
Görmeseydim…
Ne kıymeti vardı o zaman gazeteci olmamın?
O empatiyi de yaptım…
Sevinenlere kızmadım, cevap vermedim…
Şükür ki yargı var…
Bir insana “FETÖ’cü demek…
“Terörist” demektir aslında…
Çünkü FETÖ bir terör örgütüdür ve o örgüt listesindedir.
KKTC’de de…
TC’de de…
Dolayısı ile, “kulak arkası” etmeyeceğim.
Daha önce de ya kalemimle mücadele ettim, ya da yargı yoluyla…
Gene öyle yapacağım…
Hakaret edenin…
İftira atanın…
Yanına bırakmayacağım…
Bırakmayacağız…
Gerekli girişimleri yaptım.
Polise ifade verdim, şikayetçi oldum…
Hatam varsa, bedelini öderim.
Özür dilerim…
Ama, kuru gürültüye de pabuç bırakacak değilim, değiliz.
Bu süre, benim için sağlam bir tecrübe oldu.
Öyle, “dostumu düşmanımı tanıdım” falan da demeyeceğim.
Yaratılan bu “korku imparatorluğu” içerisinde, herkes cesurca ortadadır.
Kıbrıslı bakış açısıyla, demokrasi nöbetine devam edeceğiz.
