2015 yılını da geride bırakıyoruz.
Acısı ve tatlısı ile…
Ve yine 13’üncü maaş tartışmaları ile birlikte 2016 yılını karşılamaya hazırlanıyoruz.
Kamu çalışanları 13’üncü maaşlarını çoktan harcadılar.
Ama hükümet 13’leri nereden bulup ödeyeceği konusunda kaynak arayışlarını sürdürüyor.
Bu arada üretici, çiftçi, hükümete iş yapıp karşılığını alamayanlar da hükümetin kendilerini ödemesi için kaynak arayışlarını bir an önce sonlandırmasını bekliyor.
Her yıl sonunda hangi hükümet olursa olsun kaynak arama moduna giriyor.
Petrol ararmışçasına her türlü yolu deniyor.
Kamu maliyesi yetersiz.
Ülke ekonomisi güdük kalmış, büyüyemiyor.
Aksine küçülüyor.
Kamu çalışanlarının kazancı düştüğünden piyasaya akan para da azalıyor.
Geçim zorlaşıyor.
Pasta küçüldükçe küçülüyor.
Hükümetler tedbir almak, sürdürülebilir bir ekonomik yapı oluşturmak için kolları sıvayarak işe koyuluyor.
Ama popülizmden kendilerini kurtaramadıklarından yılın sonunda olmayan kaynak arayışına girmek zorunda kalıyor.
Bu arada Türkiye kaynak aktarmak için şantaj yapmakla suçlanıyor.
Açık seçik ya da fısıltı şeklinde…
Ama kimse aynaya bakmıyor.
Özeleştiri yok.
Reel sektör temsilcileri ‘ekonomik akıl öne çıkmalı’ diyen gür seslerini dönem dönem kısmak zorunda kalıyor.
’Bu iş artık böyle devam edemez” diyenlere kulak tıkanıyor.
Günü kurtarma kavgası yarınları yok ediyor.
Ülke her açıdan çoraklaşıyor.
Bu arada yeni yıl umutla değil umutsuzlukla karşılanıyor.
İdeolojik prangalarla kendilerini mahkum etmiş siyasi anlayışlar sorunlara çözüm üretmek yerine slogan üretiyor.
Ama sloganlarla artık karın doymuyor.
Ne kamu çalışanlarının ne de reel sektördekilerin yüzleri gülmüyor.
Kimse memnun değil.
Ne siyasetçisi ne de halk.
Toplum her geçen gün biraz daha tükeniyor.
Değerlerini kaybediyor.
Ama bu sorunlara çözüm üretmesi gerekenler, bırakın çözüm üretmeyi her geçen gün yeni sorunlar yaratmakta uzman.
Suyun olmadığı memlekete gelen su için bile kriz yaratma becerisi gösteriliyor.
Ülkeyi yönetmeye soyunanlar pragmatik olmaktan çok uzak.
Bizim bu görüp yazdıklarımızı onlar görmüyor mu?
Onlar da bu memlekette yaşadıklarına göre elbette görüyorlar.
Ama nedense yaşanan olumsuzluklara çözüm üretmek yerine yenilerinin eklenmesinde rol alıyorlar.
Bir yılı daha geride bırakmaya hazırlandığımız bu günlerde önceki yılları bizlere aratıyorlar.
Dünü özleyerek yaşamlar tüketilirken siyaset sahnesindeki aktör ve anlayışlar değişmiyor.
Kısır döngüler kırılamıyor.
Yozlaşma ve bozulma devam ediyor.
Umutsuzluklar artıyor.
Dileyelim 2016’da kısır döngüler kırılsın.
Siyasette değişim olsun. Pragmatik olacak, çözüm üretecek iş bilenlere sahne bırakılsın.
Bugüne kadar bir şeyleri değiştiremeyenlerden bundan sonra bir şey beklemek en hafif deyimle saflık olur.
“Böyle gelmiş, böyle gidecek” demekle olmuyor artık. Böyle gidecekse kaynak arama söylemleri ile birlikte biz de biteceğiz.
Bitmek istemiyorsak iş yapmalı, pragmatik olmalı, sorunlara kalıcı çözümler üretmeliyiz.
Yarın sabah AB’ye entegre olacakmış gibi kendimizi yeniden yapılandırmalıyız.
Ve birilerinin siyasi rant elde edecek diye oynadığı oyunlara da artık dur demeliyiz.
Popülizm ve sloganların arkasına saklanmaya son vermeliyiz.
Yoksa daha çok ömürleri kaynak araya araya tüketeceğiz!
