Ailecek tanışlığımız olan bir yakınımız pazar akşamı aradı.
Girne devlet hastanesinden bir görevli telefon açmış “derhal buraya geliniz” demiş.
Bir süre telefonda tartışmışlar, sonra eli mahkum kalkıp gitmişler.
Virüs tespit edilen ve şu anda tedavi altına alınan kişi ile 14 gün önce ortak bir geziye katıldıkları için şüphe etmiş yetkililer.
Tanıdığımız “zaten biz 14 gündür evde karantina altındaydık ve yetkilileri defalarca arayıp “gelin bize test yapın” dedik. Fakat “gerek yoktur” diyerek her defasında reddettiler.
Neyse, işin psikolojik kısmını şimdilik geçelim.
Çağırdıkları “şüphelilerden” kan tükürük örnekleri alarak bir otelde karantinaya almışlar.
Test sonuçları dün öğleden sonra çıktı.
Negatif.
Bizim tanıdığı ve arkadaşlarını evlerine göndermişler.
Ama yaşadıkları psikolojik travma öyle böyle değil.
***
Başımıza musallat olan bu lanet düşmanla mücadelede moral-motivasyonumuzu yüksek tutmak zorundayız.
Eğer inancımızı kaybedersek işte o zaman yenileceğiz ve kaybedeceğiz.
Oysa şimdi umutlu olma ve direnme zamanıdır.
Yılların içinden süzülüp gelen bilgece şiirleriyle Nazım Hükmet usta aslında bize ne yapmamızı iyi anlatıyor.
Aşağıdaki şiiri, tedavi gören, karantina altında olan tüm kardeşlerimize gönderiyorum;
***
Hastalar
Kardeşlerim
İyileşeceksiniz.
Ağrılar, sızılar dinecek
Yumuşak, ılık bir yaz akşamı gibi inecek
Ağır, yeşil dalların ardından rahatlık.
Hastalar, kardeşlerim,
Biraz daha sabır, biraz daha inat.
Kapının arkasında bekleyen ölüm değil, hayat.
Kapının arkasında dünya, dünya cıvıl cıvıl
Kalkacaksınız yatağınızdan, gideceksiniz.
Tuzun, ekmeğin, güneşin tadını
yeni baştan keşfedeceksiniz.
Sararmak limon gibi, mum gibi erimek,
devrilmek kof bir çınar gibi ansızdan,
kardeşler, hastalar,
biz ne limonuz, ne mum, ne çınar.
Biz insanız çok şükür
çok şükür biliriz,
ilacımıza
umudu katmasını
yaşamak gerek diyerek
ayak direyip
dayatmasını
Hastalar,
kardeşlerim
iyileşeceksiniz
Ağrılar, sızılar dinecek,
Yumuşak, ılık bir yaz akşamı inecek,
ağır yeşil dalların ardından rahatlık.
Nazım Hikmet
