Erenköy Direnişi ve direnişte şehit düşenler için düzenlenen törene, 64 minibüsün yanı sıra deniz yoluyla da çok sayıda vatandaş katıldı
Gürsel KARAGÖZLÜ
Erenköy Direnişi’nin 54. yıldönümü ve Erenköy’de şehit düşenler, düzenlenen törenle anıldı.
Anma törenine, Yeşilırmak-Pirgo kapısından 64 minibüs ve deniz yolu ile 1170 kişi katıldı.
KKTC’nin her bölgesinden gelen minibüsler, Birleşmiş Milletler görevlilerinin kontrolünde Erenköy’e ulaştı. Ulaşım için ayarlanan uygulamada yaşanan aksaklıklar nedeniyle tören yaklaşık yarım saat gecikmeli olarak başladı.
Törene katılanlar vatandaşlar, saat 14.00 sularında BM’nin belirlediği şekilde Erenköy’den ayrıldı.
Törene katılanlar ne dedi?
Emrah Yeşilırmak (Yeni Erenköy Belediye Başkanı):
Daha önce Erenköy’e gelme imkânım olmadı, ilk kez bugün Erenköy’de bulunmaktayım. Erenköy, Kıbrıs Türk toplumunun varoluş mücadelesinin başladığı yerdir. Buraya gemi ile geldim. Karaya çıkınca mağaraları ve yapılan mücadelenin izlerini gördüm. Şehitlerimizi anmak ve yad etmek için burada bulunmaktayız. Tepelere baktığımız zaman askerlerimizi ve bayraklarımızı görüyoruz, çok mutluyuz. Erenköy halkı ile buraya gelen öğrenciler büyük bir mücadele örneği gösterdiler. Bizler de bundan sonra ömrümüzün sonuna kadar bu toprakları koruyacağız. Kıbrıs Türk toplumu 1974 yılına kadar onurlu duruşunu kaybetmedi, bundan sonra da kaybetmeyecektir. Adamıza 1974’ten sonra barış geldi. Barışın olmadığını söyleyenler vardır, ben bunlara katılmıyorum. Siyasi eşitliğimizi ve Türkiye’nin garantörlüğünü kabul ederlerse, iki kesimli, iki toplumlu bir anlaşmanın olmasını istiyorum. Türkiye’de Çanakkale mücadelesi ne ise, Kıbrıs’ta da Erenköy odur. Kıbrıs Türk toplumunun varoluş mücadelesinin başlangıç noktası olan Erenköy’de mücadeleye katılan Erenköy halkına ve buraya gelen öğrencilere minnettarım, hürmetlerimi sunuyorum. Şehitlerimiz Allahtan rahmet diler, gazilerimize sağlıklı yaşamlar dilerim.
Zeliha Bekçi:
Ben Türkiye’den iş için Kıbrıs’a görevli olarak geldim. Kıbrıs’a geldiğim zaman Kıbrıs’ın tarihini biraz araştırma fırsatım oldu. Bugün Erenköy’de yapılan törene geldim. Daha önceden Erenköy hakkında pek bilgim yoktu, Erenköy’e geldiğim zaman ve buradaki insanlardan bilgi aldıktan sonra çok duygulandım. Erenköy halkı ile buraya çıkan Üniversiteli öğrencilerin büyük bir mücadele ve direniş yaptıklarını öğrenerek çok duygulandım. Türklerin Kıbrıs’ta 1974 yılına kadar dik duruşları ve büyük bir mücadele vermeleri sonucu bizler şu anda buradayız.
Kadir Doğulu:
1974 yılına kadar Erenköy’de çok güzel mücadele ve direniş olduğunu duyuyordum. Bunu yerinde görmek için ilk kez Erenköy’e geldi. Köylümüz olan ve öğrenci olarak buraya gelen Mehmet Mustafa isimli bir de şehidimiz vardır. Katılım çok güzel, çok duygulandım. Savaşların olmaması, barış içinde Kıbrıs’ta Türkler ve Rumların ayrı ayrı bölgelerde yaşaması en büyük temennimdir. Kıbrıs’ta her iki kesim de savaşlar yüzünden yaralar aldılar. Bunların yaşanmamasını temenni eder, şehitlerimize Allah’tan rahmet, gazilerimize de sağlıklı yaşamlar dilerim.
Raziye Erenköy (Şehit Eşi):
Erenköylüyüm. 1975 yılına kadar burada yaşadım. Daha sonra Yeni Erenköy’e gittik. Kıbrıs’ın her bölgesinde olduğu gibi Erenköy’de biz köylüler ve daha sonra buraya gelen öğrenciler ile birlikte, genç, yaşlı, kadın, çocuk herkes mücadelede yer aldık. Eşim Zeki Bayram, 22 Temmuz 1974 tarihinde bu topraklarda şehit düştü. 27 yaşında 4 çocuk ile yalnız kaldım. Erenköy’de, Kıbrıs’ta 1958’lerden 1974 yılına kadar çok mücadeleler verdik. Açlık, korku, endişe her şeyi burada yaşadık. Mücahitlerimiz cephede mücadele yaparken biz Kadınlar onlara yemek yapardık, denizden gelen silahları karaya çıkartırdık. Verilen her görevi yapardık. Tüm köylüler birlik içerisinde bu mücadelede yer aldık. Bu yaşadıklarımızı gençlerimize her fırsatta anlatırız ama bazı gençlerimiz bu anlattıklarımıza inanmıyorlar. Gençlerimize bu kötü günleri bir kez daha yaşamayalım diye anlatırız. Yaptığımız mücadeleyi onlara bir daha bu günler yaşanmasın diye anlatırız. Bugün şehitlerimizi anmak için buradayız. Tüm şehitlere Allah’tan rahmetler diliyorum. Vatan sağ olsun. Eşime ve diğer şehitlerimizi tekrar rahmet dilerken, gazilerimize de sıhhatli yaşamlar dilerim.
Havva Osman (Şehit Eşi):
Bu topraklarda doğdum, büyüdüm ve 1975 yılına kadar burada yaşadım. Daha sonra şimdiki Yeni Erenköy’e gittim. Eşim Osman Ali, bu topraklarda 1974 yılında şehit oldu. Erenköy’de çok çetin yıllar geçirdik. Köylülerimiz bu topraklarda çok büyük mücadeleler verdi. Bugün Erenköy’e gelmek için Yeni Erenköy’den gece yarısı 01.30’da yola çıktık ve sabahın ilk ışıkları ile Yeşilırmak kapısına geldik. Burada bekledik ve beni, oğlumu ve gelinimi şehit eşi olmamıza rağmen diğer şehit aileleri gibi muamele yaparak araçlara almadılar. Bende şehit eşiyim. Evlatlarım da şehit ailesidir. Tüm şehit ailelerine eşit muamele yapsınlar ve bizi yollarda perişan etmesinler. Bizler, şehitlerimizi ve ölülerimizi her gün ziyaret etme imkanına sahip değiliz, buraya yılda yalnızca bir gün gelmekteyiz. Öncelik şehit ailelerinde olmalıdır. 1958-1975 yılları arasında çok zor günler geçirdik. Bu topraklar için şehitler verdik. Bu toprakları savunduk, savunmaya da devam edeceğiz. Bir daha o günleri yaşamak istemiyoruz. Erenköy direnişini herkes biliyor. Fazla anlatmaya gerek yoktur. Gençlerimizin de bu günleri bilmesini istiyorum.
Alpay Baykurt:
Avustralya da yaşamaktayım. Tatil için Kıbrıs’ta bulunmaktayım. Bugün Erenköy’de şehitleri anma programı olduğundan burada bulunmaktayım. Erenköy denilince ben burada bir büyük mücadele ve kahramanlık olduğunu anlıyorum. Bugün buraya çok sayıda insan geldi. Bu kalabalığı görünce çok duygulandım. Erenköy’de yapılan mücadele Türklerin varoluş mücadelesinde çok önemli bir yere sahiptir. Köylüler ve buraya 1964 yılında gelen öğrenciler büyük bir mücadele verdiler. Zorlu ve çetin günler geçirdiler. Bu mücadele sonucunda da KKTC kuruldu. Topraklarımızı korumak görevimizdir. Bu mücadelede tüm şehit düşenlere Allah’tan rahmet, Gazilerimize de sağlıklı yaşamlar diliyor, onları saygı ile anıyorum.
Vedat Efe:
1974 yılında Piskobu köyündeydim. O dönem çıkan savaştan dolayı İngilizlere sığındık ve oradan Türkiye’ye gittik. Daha sonra Kıbrıs’a geldik ve Bostancı’ya yerleştim. Kardeşim Ahmet Yıldırım 1964 yılında Erenköy mücahitlerindendir. O dönemde ben de Bozdağ’daydım. Bugün buraya ikinci kez geliyorum. O dönemlerde köylüler ve öğrenciler çok büyük bir dayanışma ve mücadele içinde burayı savundular. Bizler de diğer bölgelerde bu mücadeleyi duyar ve takdir ederdik. Türkiye’de Çanakkale ne ise Kıbrıs’ta Erenköy mücadelesi de aynıdır. Gençlerimize de önerim Kıbrıs’ta Türklerin verdiği mücadeleyi öğrenmeleri ve ona göre hareket etmeleridir. Bu mücadeleler verilmeseydi belki de Kıbrıs Türkleri olamayacaktı. Topraklarımıza sahip çıkmalarını gençlerden bekliyorum. Tüm şehitlere rahmet diler, gazileri de saygılarımı sunarım.
Şakir Öksüz (Erenköy Mücahidi):
Ben 1964 yılında Erenköy’e gelen öğrencilerdenim. Erenköy’e üçüncü ekipte çıktım. O günler çok zor günlerdi ve biz buraya kendi gönlümüzce o dönemki Türkiye hükümetlerine baskı yaparak geldik. Hiçbir kişi bizlere baskı yaparak bizleri buraya getirmediler. Türkiye’de bir müddet eğitim aldıktan sonra buraya geldik ve bizler de bu mücadelede yer aldık. 1960’lı yıllar çok zor yıllardı. Eğitimimizi yarıda bırakarak vatan topraklarına sahip çıkmak için buraya geldik. Çok zor günler geçirerek burada görev aldık. Herhangi bir şikayetim de yoktur. Gönüllü öğrenciler olarak elimizden geleni yaptık ve bugünkü sınırlarımız belirlendi. Erenköy’ün kahraman halkı ile birlikte omuz omuza mücadele ettik. Köylü kadınlar da mücadelede yer aldılar. Küçücük bir bölgede Rumların ağır saldırılarına maruz kaldık. Yılmadan direndik. Burada köylülerden ve öğrencilerden şehit düşenler oldu. Hepsini rahmetle anarken, gazi öğrenci arkadaşlarıma ve köylülere de sağlıklı yaşamlar dilerim. Herkesin Erenköy mücadelesini bilmesi gerektiğine inanan biriyim. Bu topraklara sahip çıkmak istiyorsak geçmişimizi bilmeliyiz. Herkese saygılar sunarım.
