Belki de bu şehir herkes her şeyi bilince bozuldu!
Konuşmacı ile dinleyici,
Öğreten ile öğrenen arasındaki ilişkiler darmaduman olunca bozuldu belki de bu şehir…
…
Yazar ile okur,
Oyuncu ile seyirci,
Yapıcı ile yıkıcı,
Alan ile satan,
Seven ile sevilen,
Seçen ile seçilen,
Hatta şunu belirtmek mümkün: Ölen ile yaşayan arasındaki ilişkilerin düzeni yerle bir olunca belki de bozuldu bu şehir…
…
Bir şehrin ahengi olmalı.
Yollar, sokaklar, caddeler ve yapılar, kahveler, pastaneler, eğlence yerleri ve nerde varsa çim-çiçek ve ağaçlar, kaldırımlar, arabalar, çarşı pazar ve diyeceğim ne varsa her şey ahenk içinde olmalı…
…
Bir eve düzenli bir şekilde yerleştirilen eşyalar gibi.
Ayağınız takılmamalı; evde nasıl dolaşıyorsanız şehirde de öyle.
Oturma odasının bir köşesinde kondurulan sehpa gibi, duvar kenarlarına yerleştirilen koltuklar gibi, ve duvarlara ahenk içinde asılan tablolar gibi düzenlenmeli bir şehir.
Şehirde yürürken evinizde, evde yürürken şehrinizde yürür gibi hissetmeli insan kendini.
Kitaplarınızı kütüphanenize nasıl yerleştiriyorsanız, bir şehirde olması gereken ne varsa öyle düzenlenmeli her şey…
…
Bir şehir gitar seslerinden bozulabilir mi? Ya da piyano?
Veya daha çok kitap yayınlanmasından?
Bir şehre daha çok gitar gelmesi; daha çok insan gelmesinden iyi olmalı.
Az insan çok gitar.
Belki de bu şehir böyle bozuldu!
Çok insan az gitar;
Çok insan az kitap…
…
Bir şehri şehir yapan insanlarıdır; bir şehri bozan, darmadağın eden, ahengine dinamit koyan, o şehri çarpık-çurpuk hale getirip gürültülere boğan ve nihayetinde hayatı o şehirde çekilmez hale getiren de insanlarıdır…
…
Bir şehrin şehir olması için ayak parmaklarınız nasırlanana kadar sokaklarında ve caddelerinde yürümek gelmeli insanın içinden.
O şehir sizi sokaklarına çekmiyorsa şehir değildir; yerleşim yerinden ibarettir…
