İstanbul’da, Suudi Arabistan Başkonsolosluğu’nda vahşice öldürülen ve cesedi parçalara bölünüp yok edilen gazeteci Cemal Kaşıkçı ile ilgili her okuduğum haberde, her izlediğim televizyon programında kalbime bir bıçak saplanmış gibi hissederim kendimi.
Meslektaş olmanın doğal refleksinden öte bir insan böyle canice nasıl öldürülebilir sorusu takılıp kalır beynimde.
Üstelik devletin organize ettiği ve gerçekleşmesi için hiçbir masraftan kaçınmadığı bir şekilde.
Ve bu devlet ve bu devletin yetkilileri nasıl hiçbirşey olmamış gibi ellerini kollarını sallayarak dolaşıyorlar.
Sadece kendi ülkelerinde değil, kendilerini özgür ve demokratik sayan Batı ülkelerinde de.
Gazeteci Cemal Kaşıkçı’nın CNN’de yayınlanan bir mülakatını izledim.
Program sunucusu “Suudi muhalif gazetesi” diye takdim edince derhal itiraz etmişti.
“Ben sadece gazeteciyim. Muhalif değilim. Göstermeye ve anlatmaya çalıştığım Suudi Arabistan’da demokrasinin olmadığıdır. Ben sadece doğrunun peşindeyim” demişti.
Kaşıkçı bunu yapmanın bedelini canıyla ödedi.
***
Doğrunun ve gerçeğin peşinde olan gazetecilerin kaderi öldürülmek midir?
Keşke aksini söyleyebilseydik.
UNESCO daha geçtiğimiz gün paylaştı dehşetengiz rakamları.
Dünyada her dört günde bir gazeteci öldürülüyor.
Konuyla ilgili haber şöyleydi;
“Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO) verilerine göre dünyada her dört günde bir, bir gazeteci mesleki faaliyetleri nedeniyle öldürülüyor.
UNESCO Almanya temsilciliği tarafından Bonn’da yapılan açıklamada, 2006 yılından bu yana toplam 1096 gazeteci öldürüldü. Sadece bu yıl içinde öldürülen gazeteci sayının 86 olduğu bilgisi verildi. Açıklamaya göre, 2006 yılından 2017’nin sonuna kadar 1010 gazeteci öldürüldü ve bu cinayetlerin sadece yüzde 10’u aydınlatılabildi.”
Dünya gazeteciler için tam bir ölüm tuzağı.
Öldürülen gazetecilerin çoğunluğu fakir veya gelişmekte olan ülkelerden.
Ama gelişmiş Avrupa’da da gazeteci cinayetleri var.
Çünkü dünyanın her yerinde doğrunun ve gerçeğin ortaya çıkmasından korkanlar var.
***
Dünyada bin yüz on gazeteci öldürüldü ve bu cinayetlerin sadece yüzde onu aydınlatabildi.
Bizde ise hala “faili meçhuldür.”
Kutlu Adalı cinayetinin dosyası nerdeyse unutturuldu bile.
Kutlu Adalı’yı alçakça öldürenler aramızda dolaşıyorlar.
Ve ne acıdır ki artık kimse dert etmiyor bunu.
