Siyasetteki söyleme hakim olan “değişim ihtiyacı” ile bunu dile getirenlerdeki “liderlik özellikleri” birlikte düşünülmesi gerekiyor.
Değişim ihtiyacını dile getirenlerin birçoğu, yaptıkları tespitle ilgili haklı olsalar da inandırıcı ve sürükleyici olamıyorlar.
Niye inandırıcı olamadıklarını anlamak için liderlik ve değişim adına söylenene ve bunu söyleyenlere bakmak lazım.
Söylenenler “değişimin” ve “liderliğin” yalnızca başka insanların görev almasından ibaret bir şey olduğunu düşündürüyor.
Öngörüden ve yarını bugüne getirecek olan hayal etmekten yoksun söylemin adına değişim denilmeye çalışılıyor.
Kamuoyu nezdinde değişime olan ihtiyaçtan ziyade siyasi hırs ön plana çıkıyor.
Bundan dolayı değişim söylemi ve bunu söyleyenlerin içtenliği tereddütle sorgulanıyor. Bu tereddütlü sorgulama değişim ihtiyacının liderlik eksikliği ile ilişkili olduğunu düşündürtmesi açısından faydalı olduğunu düşünüyorum. Bu çerçevede Kudret Özersay’ın izlediği yol köklü bir değişim için izlenmesi gereken liderlik özellikleri ile uyumlu olduğunu düşünüyorum.
Değişimin güçlü ve farklı bir söylemi olması şarttır…
Karizmatik lider ve sözcülerin de faydası olur ama…
Değişim yeni bir dernek ve parti kurmaktan,
Bir konferanstan, bir kitaptan, bir şiirden,
Sosyal paylaşım sitelerindeki birkaç cümleden,
Ya da parti kurultayını kazanmaktan dolayı gerçekleşmez.
Değişim ve başarı ancak doğru insanların bir araya gelmesiyle gerçekleşir.
Her şey bunun ardından gelir.
Doğru insanları bir araya getirmek her organizasyonda değişim ve sonrasında başarının devamlılığı için en önemli unsurdur.
Aynı hayalleri paylaşan “hayal ortaklarını” bir araya getirmek işin başlangıcıdır.
Hayaller ve değişim onları takip edecek cesarete sahip olduğumuzda gerçekleşir.
Bunun için cesaretimizi besleyecek hayal ortaklarının olması başlangıçta en fazla üzerinde durulması gereken etkendir.
Değişime liderlik edeceklerin de en önemli görevidir hayal ortaklarını bir araya getirmek ve yeri geldiğinde duygusal davranmadan değiştirebilmek.
Bunu da yapmak bir şeyleri değiştireceğine inanacak kadar idealist…
Hayalinin önündeki engelleri görecek kadar da gerçekçi…
Engelleri kaldırmayı deneyecek kadar cesur…
Sıra dışı hayal ortakları ile çalışabilecek kadar uyumlu olmayı gerektirir.
Lider çok sayıda izleyicisi olduğu için lider değildir.
İçtenlikle izleyenleri olduğunda gerçek liderdir.
İşte bizim de bundan sonra siyasete girmekle girmemek arasında kazanacak ya da kaybedecek bir şeyi olmayan yetkin ve cesur insanlara ihtiyacımız var.
Arkasına “Ankara’yı” aldığı algısını yaratmayı değişim için yeterli olduğunu düşünen değil. Siyasi yarışın Ankara değil toplum nezdinde olduğunu unutmayan. Ankara ve Lefkoşa arasında ikili oynamayı büyük bir siyasi marifet olarak görmeyen cesur kişilere ihtiyacımız var.
Yeri geldiğinde Ankara ile kavga etmeden karşı argümanları ortaya koyarak yönlendirebilen, elçiliğe günlük siyasetin dışında durulmasının Türkiye’nin çıkarına olduğunu anlatıp ikna edebilen.
Yeri geldiğinde de olmuyorsa ceketini alıp gidecek, kaybedecek hiçbir şeyi olmayan kişilikte siyasetçilere ihtiyacımız var.
Siyaseti, sonrasında “geldi ve değiştirdi” dedirtmek için yapacak, yalnızca bununla yetinecek ve bundan motive olacak siyasetçilere ihtiyacımız var.
Görünen o ki toplumun değişim ihtiyacı, kurulu partiler içerisinde değişim yarışına dönüşmeye gebedir. Bu değişim söylemi içerik ve kadro olarak karşılığını bulmadığı noktada partilerin içinin karışması ve bölünmesi sonucunu doğuracaktır. Parti tabanlarında değişime olan ihtiyaçtan dolayı oluşacak fay hattı kırılmaları aksi takdirde bir araya gelmeyecek olan farklı eğilimlerin bir araya gelmesi için zemin oluşturacaktır.
Doğanın kanunu “tesviyenin” yeterli olmadığı yerde er ya da geç “tasfiyenin” kaçınılmaz olduğu yönündedir.
Toplumdaki değişim ihtiyacına kimin başarılı bir şekilde karşılık vereceğine liderliğin hayal etme ve ekip oluşturma boyutuna bakarak karar vermek lazım.
