Covid-19 olgusunda eğitim paydaşları olan öğrenci, aile ve öğretmenlere tüm kurumlar yardım için çaba sarf etmeli. Tüm iletişim kanalları bu amaçla kullanılmalıdır. Olağanüstü durumdan en az yarayla çıkmak için tüm olumsuzlukları gidermek amacıyla seferberlik durumuna geçilmeli(ydi).
Eğer yüz yüze eğitim olsaydı öğretmenlerin, ailelerin ve öğrencilerin rolleri çok farklı olacaktı. Öğretmenler öğretmekle yükümlü oldukları derslerdeki davranışları kazandıracaktı. Öğretmenler aynı zamanda özellikle duyuşsal davranışlar için öğrencilere ‘örnek’ modeller olacaktı. Ahlaklı, dürüst, çevreyi kirletmeyen, ağaçlara, çiçeklere ve hayvanlara saygılı davranarak, öğrencilerin de onları gözleyerek taklit etmelerini sağlayacaklardı.
Covid-19 olgusunda bu mümkün olmadı ve daha pek çok şey mümkün olmadı. Öğrenciler gerçek yaşamda öğretmenlerinin davranışlarını göremiyor. Onların olumlu davranışlarını göremediği için de bazı davranışları edinmede zorluk yaşıyor olabilirler.
Yüz yüze okulun öğrenciler için bazı kuralları vardı. Derse zamanında gelme, sorumluluklarını yerine getirme, arkadaşları, öğretmenleri, yöneticiler ve diğer paydaşlarla iyi geçinme. Kısaca iyi vatandaş olma yolunda, öğrenci iken yapılması gereken ve ilerde yetişkin olduğu zaman yapması gereken görev ve sorumluluklarının basiti ve ilk örnekleri olan kurallar vardı. Öğrenciler şimdi okulda olmadıklarından bu kuralların edinimi ne olacak?
Öte yandan okul kültürün aktarılma görevinde ‘gelenekleri’ de öğrencilere aktarır. Şimdi bu konuda da kesinti oldu. Her ülke kendi geleneklerini öğrencilere okulda aktarır. Seremoniler, törenler, müsamereler bu anlamda işe koşulur. Okul yok onlar da kesintiye uğradı. Öğrenciler hangi değer yargılarına karşı olumlu tutum geliştirecekleri konusunda örneklerden yoksun.
Ailelerin yüz yüze okulda çocuklarını uyandırmak, kahvaltısını hazırlamak, okula ulaştırmak, okuldan almak, evde çalışma ortamı yaratmak, çocuğun günlük planlarını gerçekleştirmesine yardımcı olmak ve ortam hazırlamak gibi rolleri mevcuttu. Doğru ve dengeli beslenmeyi sağlamak da önemlilerinden bir tanesi. Ayrıca çocukların sosyalleşmesi için de çabası vardı ailelerin. Arkadaşları ile çocuklarını buluşturmak, iletişimlerini sağlamak.
Öğretmenler, öğrenciler ve ailelerin rolleri değişti ya da yeni roller eklendi. ‘Şimdi ne olmalı ve neler yapılmalı?’ soruları çok önemli.
Okul öğrenciler için vardır; öğrenci yoksa okul da yoktur. O nedenle öğrencilerin korku, endişe ve problemlerle karşılaşmaması için önlem alınması en önemli konu.
Karantina günlerindeki online eğitimde aileler ‘öğretmen’ olmadıklarını bilmeli. Asla öğretmenlerin görevlerini üstlenmemeli ama çocuklarının kaygı, stres ve zorluklarla başa çıkmaları için destek olmalı. Gerektiğinde okulların internet sitelerinde veya eğitim bakanlığında kurulacak olan online başvuru merkezlerinde, kendilerine yardım edecek uzmanlara anında ulaşabilmeli.
Aileler kendileri için zaman ayırmalı. Nasıl ki yüz yüze eğitimde okul sonrası sosyal bir yaşamları vardı aynı şekilde sosyal yaşamı karantina günlerinde yine sağlamalı. Bu amaçla tüm iletişim araçlarından yararlanmalı; telefon, sosyal medya bu amaçla kullanılmalı. Çocukların da sosyal insan gereksinimlerini bu iletişimlerle onlara sağlamalı. Ancak aile asla öğretmenlerin rollerini üstlenmemeli. Öğretmen öğretendir; aile değildir. Bu nedenle aile kendi rollerini oynamalı. Daha fazla yük alarak kendileri stres ya da korkuya kapılmamalı.
Okullarda olan bu nesil en meydan okuyucu durumla karşılaştı; salgın ve eve kapanma. Online öğrenime hemen adapte olma. Elbette öğrenciler de ara ara zorluklar ve buna bağlı endişe ya da korku hissedebilirler. Bu nedenle aileler ve öğretmenler onların bu tür problemleri için iletişime açık olmalı, onları dinlemeli. Gerektiğinde uzmanlarla iletişime geçmeli.
Aileler evdeki yaşama müzik, dans ve spor aktivitelerini sokmalı. Eve kapanma ve aniden online eğitime geçiş, tüm paydaşlar üzerinde stres yaratmıştır. Stres de fiziksel gerginliğe neden olur, farkında olunmasa da. Gerginliğin uzaklaştırılması için en etkili aktiviteler müzik, dans ve spordur. Gerginliğin atılması için günlük aktiviteler arasına mutlaka bunlar eklenmeli. Öğretmenler de kendi online dersleri dışında bu aktiviteleri yapmalı.
Eve kapanma yüzyılda bir gelir ve meydan okuyucudur. Bu amaçla öğretmenler her anlamda öğrencileri rahatlatmalıdır. Kanımca gelişmekte olan bir ülke olan buralarda online eğitimde öğrencileri, aileleri ve öğretmenleri kutlamak lazım. Buna hemen uyum sağladılar. Bu durum geçicidir. Merak etmeyen çocuklar biz öğretmenler sizleri anlıyoruz ve biz sizin için buradayız. Hiçbir şeyden endişe etmeyin. Sizleri kutluyoruz bunu da başardınız.
