Ülke bir lisedeki cinsel istismar meselesi ile çalkalanıyor. İyi güzel de bu noktaya nasıl geldik. Bizim eğitim sistemimiz “sus, otur, konuşma” ile başlar ve biat etme kültürü ile devam eder. Böylesi bir ortamda çocukların ve gençlerin kendilerine yapılan istismar karşısında direnmeleri ve “hayır” demeleri biraz güç olsa gerek… Ülkede bu olay patlak vermeden bundan tam dört ay önce bakınız bu satırlarda neler yazmışım;
“İngiltere’de okullarda çalışmaya başladığımızda okul yöneticilerin bizlere ilk söylediği şey, çocuklara “şiddet uygulamayın, dokunmayın, sınıfta bir öğrenci ile yalnız kalmayın, sarılmayın, yüksek sesle bağırmayın vs.” şeklindeydi. İşin ilginç tarafı çocuklar da bunu biliyordu. Düşünün ki çalıştığımız okullarda 5-15 yaş arası çocuklar var. O 5-6 yaşındaki çocuklar bile ihtiyaç hissetseler bile gelip üzerinize sarılmıyor/sarılamıyor. Okula polisten aldığınız karakter belgesi olmadan giremiyorsunuz. Mutlaka “child protection” denilen bir kursu almanız zorunlu. Çocukların resmini izinsiz çekemiyorsunuz, izinli çekseniz bile sosyal medyada kullanamıyorsunuz. Özellikle internet ortamı için ciddi uyarılar var. Çocukların buralarda istismara uğradığını sürekli vurguluyorlar. Çocukların sosyal medya üzerinden istismar edilmesinin çok ciddi cezaları var.
Burada açıklıkla vurgulamam gerekir ki bu konuda Kuzey Kıbrıs’ta aşırı özgürlük var ve herkes her istediğini internet ortamında kullanıyor. Ciddi bir yaptırım yok. Elbette öğretmenlerimizin bu konuda kötü niyeti yok ama sosyal medyada kötü niyetli insanlar var. O kullandığımız fotoğrafları farklı amaçlar için kullanabilirler. Sosyal medya ortamında çok sayıda öğretmenimiz sınıf içi etkinlikleri sosyal medya hesaplarından rahatlıkla kullanıyorlar ve aileler de bundan çok memnun kalıyor. Öğretmenlerin ve ailelerin tüm iyi niyetine rağmen artık bu konuda daha dikkatli olunmasının zamanının geldiğini düşünüyorum. Belki Eğitim Bakanlığı ve hükümetin de yasal bir önlem almasında yarar var.”
******
Ülkede bu cinsel istismar konusu gündemdeyken aklıma Ceza Yasası’nda bu konuda ne var diye bakmak geldi. Ceza Yasası’nın 145’inci maddesine göre; “Her kim Cinsel İstismar suçunu 14 yaşından küçük çocuğa karşı işlerse rızası olup olmadığına bakılmaksızın on yıla kadar, 14 yaşından büyük 16 yaşından küçük çocuğa karşı işlerse yedi yıla kadar, 16 yaşından büyük 18 yaşından küçük çocuğa karşı işlerse beş yıla kadar hapis cezasına çarptırılabilir ve ağırlaştırılmış cinsel istismar suçunu işlemiş olur.”
Ceza Yasamızda da görüldüğü gibi bu tür çirkinliklere ciddi hapislik cezaları olduğu görülüyor. Bu olayda geriye kalıyor Milli Eğitim ve Kültür Bakanlığı’nın tavrı… Bu konuda da bakan Nazım Çavuşoğlu “Eğitim camiasında arada sırada çıkan çürük elmaları sistemden ayıklama noktasında tereddüt etmeyeceğiz” demesi bu istismarı gerçekleştirenlerin cezasın kalmayacağını anlıyoruz.
Hem Ceza Yasası’nda yazanlar hem de Milli Eğitim ve Kültür Bakanı’nın bu tavrı, cinsel istismar suçunu işleyenlerin ciddi ceza alacağı gibi meslekten de men edileceğini anlıyoruz. Zaten bu konuda bu ve benzeri olayların devam etmemesi için caydırıcı cezaların verilmesi gerekir. Bu noktadan sonra çağdaş batılı toplumlarda olduğu gibi gerekli yasal düzenlemeler yapılmalı ve “dokunmayın, sınıfta bir öğrenci ile yalnız kalmayın, sarılmayın, fazla yakınlaşmayın” dönemine girmemiz gerekiyor. Bununla birlikte de çocuklara da “hayır” demeyi öğretmeliyiz.
