Ülke geçtiğimiz hafta iki tecavüz vakası ile çalkalandı. Üstelik de ensest bir ilişki ile çocukların istismar edilmesi kabul edilebilir bir durum değildir. Bırakınız hukuken yasak olmasını: Hem etik, hem ahlaki hem de dini açıdan da kabul edilemez. Nerden bakarsanız bakın cinsel istismar en ağır suçlardan biri olmalıdır.
Elbette dünyanın birçok yerinde benzer olaylar olmaktadır. Ancak burada bizim ülkemizde de olması gerektiği anlamını çıkaramayız. Bilimsel çalışmalarda çocuğa yönelik istismar olarak tanımlanan kötü muameleler genel olarak cinsel istismar, fiziksel istismar, duygusal istismar ve ihmal olarak dört başlık altında incelenir. Ülkemizde yaşanan tecavüz vakaları cinsel istismar başlığı altında ele alınabilir. Bu ülkede aynı zamanda fiziksel ve duygusal istismara uğrayan çocuk yok mu? Olmaz mı? Bal gibi de olur.
Dünyada ve Türkiye’de de ülkemizde olduğu gibi çocuğa yönelik istismar her geçen gün artmaktadır. Türkiye Adalet Bakanlığı’nın 2014 verilerine göre adliyelerdeki 4 tecavüz davasından biri çocuklarla ilgilidir. Cinsel saldırı suçlarının %47’si çocuğa yönelik suçları oluşturmaktadır.
BM Çocuk Hakları Sözleşmesi gereği KKTC’de yaşayan her çocuğun devlet güvencesi altında olduğunu unutmamak gerekir. Ülkemizdeki yasalar özellikle cinsel istismara ciddi cezalar öngörmektedir. “16 Yaşından Küçük Çocuğa Cinsel İstismar”, suçunun Ceza Yasası’nda azami 6 yıla kadar hapislik cezası vardır. Hal böyle olmasına rağmen ülkemizde çocuklara yönelik cinsel ve fiziksel istismarın artığını görmekteyiz.
Peki ne yapmalıyız? Oturup beklemek mi gerekir. Elbette bekleyemeyiz. Bu sorunların önüne geçmenin en önemli bacağı eğitimdir. Çocuklardan başlayarak, toplumun eğitilmesi gerekir. En önemlisi çocuklara HAYIR demeyi öğretmeliyiz. Çocuklara vereceğimiz cinsel eğitim artık bu ülkede tabu olmaktan çıkarılmalıdır. Mutlaka müfredatlarda yerini almalıdır.
“Cinsel eğitim, çocuk ve gençleri cinsel istismar konusunda eğitebilmek ve saldırıyı engelleyebilmek için uygun bir temel oluşturur. Örneğin, iyi dokunma ve kötü dokunmayı ayırt etmek, bedenini tanımak ve sınırlarını bilmek, duygularını anlamak, kendi haklarını bilmek, baskıya direnmek ve yardım aramak konuları; cinsel eğitimin temel taşlarıdır. Cinsel istismar ile çok yakından ilgilidir. (Türk Psikiyatri Derneği, 2016).”
Çocuklarımıza özel alanlarının farkında olmasının, bu alanları korumasının ve başkalarının özel alanlarına saygı göstermesinin öğretmeliyiz. Buna küçük yaşlardan başlamalıyız.
Türk Psikiyatri Derneği’nin bu tanımlamasından yola çıkarak KKTC’de de bu konuda ciddi adımlar atılmalıdır. Ülkemizde Kıbrıs Türk İnsan Hakları Vakfı, Mülteci Hakları Derneği gibi sivil toplum örgütlerinin çocuk istismarı konusunda yaptıkları çalışmaları elbette göz ardı edemeyiz. Ancak bunun devlet ayağının da daha da güçlendirilmesi gerekmektedir.
Etkin bir “çocuk koruma politikası” geliştirilmeli, genel olarak eğitim düzeyimizin daha da yükseltilmesi, kamu sağlığı programlarının hayat bulması ve çocukların tümünü kapsayacak “sosyal koruma” alanının ortaya konması gerekmektedir.
…Ve tabii ki muhaceret anlamında da bu ülkede ciddi adımlar atılmalıdır. Bu ülkeye kimin geldiği, neyin geldiğinin bilmemiz gerektiği dönemleri aştık bile. Bu ülkeye hırsızı, katili, tecevüzcüsü rahatlıkla girememeli. Evet toplumu eğiteceğiz ama dışardan gelen saldırıların önüne de gerek polisiye gerekse muhaceret yasaları ile geçmek gerekiyor.
Ülkede son günlerde yaşanan bu olayları sadece lanetleyerek bir yere varamayız. Sorunu iyi teşhis edip çözmenin yollarını aramalıyız. Aksi taktirde tepkilerimiz lanetlemenin ötesine geçmeyecektir.
