Okullar yarı yıl tatiline girdi. Karneler alındı. 15 gün sürecek bir gaile de anne babaları sardı. Özellikle şehirlerde yaşayanlar , özel sektörde çalışanlar, geniş ailesi yanında olmayanlar. “Napacayık bu çocuğu” düşüncesiyle çareler aradı. Sokakta oyun yok .Olsa bile ona göz kulak olacak konu komşu kültürü yok ,güvenlik desen hiç yok
Öğleden sonra gittikleri etütler öğrenci azlığından eğitimlerine ara vermiş. Nenesi dedesi olan bir grup çocuk , yada evde tek başına, televizyona sürekli abur cümbür yemeğe şimdiden tekrar ve tekrar mahkum olmuş. Oteller çocuklar için aktiviteler koymuş 2 gün 9 bin TL. Haberdar olup biraz parası olanlar çocuğunu oralarda götürüyormuş. Birkaç Turizm şirketi ( sağ olsunlar )günü birlik Trodosa turlar düzenliyormuş. Tüm bu alternatiflerin paranın olduğu yerden geçiyor ve çalışanlar için izin kullanımı gerekiyor. Peki ne olsaydı? Çocuklarımız sadece 15 gün tatilinde değil tüm tatillerde zamanlarını daha verimli ve daha bağımsız bir halde geçirebilirdi ve ebeveyniler de rahat ederdi.
Benim aklıma Çocuk dostu şehirler yaratabilseydik geliyor. Tabi ondan önce çocuk hakları sözleşmesi ile ilgili tüm maddeleri laiki ile yerine getirebilseydik. Hani Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Cumhuriyet Meclisi’nin 12 Mart, 1996 birleşiminde kabul olunan “Çocuk Haklarına Dair Sözleşme (Onay) Yasası” Anayasa’nın 94 (1) maddesi gereğince, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı tarafından Resmi Gazete ’de yayımlanmak suretiyle ilan olunan sözleşme. Hani tüm yönetimlerin yasaya uyup yaptırımlar uygulayacağı sözleşme. Ne alakası var demeyin sakın. Bu sözleşmeye göre birçok ülke çocukları için yaşanabilir güvenli şehirler yaratabilmek için yerel yönetimlere görev vermiş. Çocuk bütcelemeleri yapılmış. Çocuklar için çalışma yapan sivil toplum örgütleri ile işbirliğine gidilmiş. Çocuklara yönelik doğal alanlar ,açık alanlar, sokaklar, macera alanları, gizli alanlar , çocuk oyun alanları gibi mekan tipleri oluşturulmuş. programlar oluşturmuşlar Hayal edin bir kere ; Lefkoşa’da yaşıyorsunuz daha tatile girmeye 1 ay var. Çocuğunuz eve Şehrimde Tatil etkinlikleri başlıklı 10 günlük bir programla geliyor adres olarak sizin bölgenizdeki sokaklar , parklar, kapalı alanlar. Ayni programlar kendi tv kanallarımızdan sürekli yayınlanıyor. Program içeriğinde sanat, spor, bilimi kapsayan her türlü yaratıcı etkinlik var. Zaman olarak her gün ve tam gün. Her etkinlik saat dilimlerine ayrılmış.
Programın altında bazı notlar düşülmüş ;not1-kendi bölgenizde olmayıp diğer bölgelerde olan etkinliklere de katılabilirsiniz. not2-Atıştımalık için evden bir şeyler getirebilirsiniz ya da küçük paralarımızı birleştirerek buradan atıştırmalık alabilir piknik alanımızda etkinlik görevlileri ile birlikte yiyebilirsiniz. Diğer bir not : hafta sonu çocuğunuzla doğada zaman geçirmek istiyorsanız …… yerlere mahallenizden minibüsler kalkacaktır. Ailece programı okurken çocuğunuz sevinçle ben Dereboyunda dere kenarındaki kurbağa gözlem evine de gitmek isterim diyor. Bir başka evde Gençlik Merkezindeki felsefe atölyesine gidilmekten bahsediliyor. Ya da Yiğitler parkındaki su oyunlarına da katılmak istediğini.
Tüm bunların düzenleyicisi Belediye yönetimi başta olmak üzere tüm bakanlıkların ilgili bölümleri ve sivil toplum örgütlerini görüyoruz. Çok önemli bir not daha var. Bu etkinliklerden çocukların ne kadar faydaydalandığı da değerlendirme yapılıp kamuoyundan duyurulacakmış.
Vay be diyorsunuz. İyi ki Çocuk Dostu bir şehirde yaşıyorum. İyi ki bu ülkenin bir ferdiyim.
