Sıradan aşklardan nefret ettim hep.
İnsanların sıradanlığı bazen ilgi çekici hikayeler yaratsa da, sıradan aşkların tekdüzeliği törpüledi yaşamı.
Halbuki, yaşam ve aşk sıra dışı olayların üstüne kurulmadı mı?
Aziz St. Valentine eğer evlendirmişse imparatora rağmen gizliden gizliye gençleri, savaşın dehşetine karşı açılan isyan bayrağının dalgalanmasından başka bir şey olmasaydı St. Valetin’s Day, sonrasında özgür aşklara kim imza atabilirdi?
Aşk ve özgürlük yaşamın dünyaya getirdiği ikiz kardeşlerdir.
Yeleleri rüzgarda savrulan iki kısrak.
Varoluşu besleyen kaynak.
Aşk ve özgürlük sıra dışı ilişkilere damgasını vurdu hep.
Rivayette, Adem, eğer aşkına inanıp yemeseydi Havva’nın elinden yasak elmayı, yeryüzüne yaşam düşmezdi ve çoğalmazdı insanlık.
İki ayağının üzerine doğrulan Homo Sapiens, başparmağı ile işaret parmağını birleştirip sevdiğine kesmeseydi kızıl gülü, bülbüle kalacaktı güldeki yaşamın güzelliği.
***
Aşk, sıra dışı insanların işidir.
O büyük aşkı vurup sırtına, peşinden milyonlarca köle ile dağlara çıkan Spartaküs’ün.
Aşktan aldığı güçle Osmanlı egemenlerinin suratına “Ferman padişahın dağlar bizimdir” diye haykıran Pir Sultan Abdal’ın.
Dağlarda dövüşürken diktatörle, dipçiğin soğuk demirine sarılıp sevgiliyi düşleyen Ernesto’nun.
Aşk ancak onu hak edenlerindir.
Yollara düşmedi mi Yunus gerçek aşk uğruna.
Dağları delmedi mi Ferhat, Şirin’in aşkı için.
Hangi güç durdurabilirdi Hitler ordularını eğer o müthiş vatan aşkı olmasaydı.
***
Aşk, tüm sözcükleri aşıp giden bir sonsuzluktur.
Sıfatsız, tarifsiz ve sınırsız duyguların toplamıdır.
Ve belki de bunun için mutlu aşk yoktur.
Kozmosun sonsuzluğunda çaresiz ve zavallı kaldığı için insanoğlu, aşka sığınmıştır her daim.
Geceleyin gökyüzüne baktığında titreyen bir yürek, milyonlarca kez büyütülmüş atomu gördüğünde sarsılan beden, dünyanın kalabalığıyla fikirlerini buluşturan beynin yarattığı güç.
Aşk Kozmosun toplamıdır ve şairin dizesindeki gibi;
“Bütün güzelliklerin anasıdır aşk…”
