Eğer hakikaten bir anlaşmaya yakınsak Yunanistan’daki ve Rum kesimindeki siyaset, iş adamı ve diğer kamuoyu oluşturucularından farklı demeçler gelmesini beklemez misiniz?
Örneğin, bir siyasetçiden Kıbrıs’ta ve Ege’de Yunan çıkarlarından artık yeni “açılımlarla” vazgeçilmesi gerektiğini anımsatmasını beklemez misiniz?
Ya da emekli bir Yunan askerinden Kardak kayalıkları Türk sularında, üzerinde ot bitmez, orada birkaç eşek ve keçi yaşar deyip Türkiye ile dost olmak için bu kaya adacıklardan da vazgeçmeyi önermesini beklemez misiniz?
Ya da bir Rum iş adamından Türk “tehdidinden” kurtulmak için ne yapılması gerekiyorsa yapın. Yapın ki askeri harcamalarımızı keselim ve içine girdiğimiz ekonomik çıkmazdan çıkabilelim demesini beklemez misiniz?
Ya da Yunan ve Rum iş adamları derneklerinden açılım yapalım ki komşumuz olan ve dünyada büyüyen siyasi, ekonomik ve askeri güç olan Türkiye ile ilişkilerimizi onu tatmin edecek şekilde geliştirelim ki onun desteğiyle doğumuzdaki bu pazarlara açılalım dediğini bu günlerde anımsıyor musunuz?
Anımsayamazsınız; çünkü yoktur.
Muhataplarımızda durum buyken arkasına BM’yi de takan AKP iktidarındaki bu heyecan niye?
Yunanistan’daki ve Kıbrıs’taki derin ekonomik krize rağmen muhataplarımızdaki “açılım” yapmaktaki isteksizliği AKP iktidarı görmüyor mu?
Bence görüyor. Tuhaf olan da buna rağmen gösterilen çaba ve bu çabaya karşılık muhataplarımızın devam eden isteksizliği. Bence onlar bizim dile getirmediğimizi görüyorlar. Ne olur ne olmaz kendiliğinden ne koparırsak kardır diyerek de sessizce bekliyorlar.
Gördükleri de şudur.
AKP iktidarı sonu nereye varacağı meçhul “açılım” siyasetine önümüzdeki seneki seçimler öncesinde uyum göstereceği için Kıbrıs sorununun çözümünde adım atmak istiyor. Ama bence amaç çözmek değil. Çözme ihtimaline yönelik adım atar durumda gözükmektir.
Bundan dolayı da ben açıkçası bunun bir yere varacağını düşünmüyorum.
Tekrar sıralamayacağım ama AKP iktidarı birçok konuda başlangıçta konuyu ele alışıyla sonrasında geldiği nokta arasında ciddi farklılıklar oluşturmayı başarmış bir iktidardır.
Bunu alışkanlık haline getirmiştir. Alışkanlık haline getirmekle kalmamış bunu siyaseten de sandığa yansıtarak kendi lehine de kullanmıştır. Bu alışkanlıkları da uzayan iktidar dönemlerinde içeride tam olarak değilse de dışarıdan bakanlar nezdinde sırıtmaya başlamıştır.
Görünüş o ki dış siyasette her yönüyle başarısız tabloyu kurtarmak için seçimler öncesinde AKP iktidarı Kıbrıs ta Annan planı öncesinde olduğu gibi bir havaya ihtiyaç duymaktadır.
50 yıllık sorunu çözme yönünde atacağı adımların içte ve dışta yaratacağı rüzgarla ancak dış siyasetteki başarısızlığın üstünü örtebileceğini düşünmektedir.
Çözmek önemli değil, çözecekmiş gibi hareket etmek siyasi açıdan bir ihtiyaç haline gelmiştir.
Bence görüntüdeki tuhaflık da bu hesaptan dolayıdır.
